Kagib Weteninhethart

Het werkelijke rijpingsproces gaat pas echt in gang als er overgave gekomen is. Als het verzet, de weerstand, het gevecht gestaakt is. Als er binnenin Verbinding is gemaakt met iets wat niemand meer van je af kan pakken, en vervulling geeft aan het totale leven. Als je hierin thuis mag komen, en je van daaruit overal thuis mag/kan/zal voelen. Thuiskomen in je hart. En in dit thuisgekomen zijn begint het rijpingsproces. Zonder dat je hiervoor iets hoeft/kan doen. Gewoon leven, reageren op de innerlijke impulsen. Doen wat gedaan wil worden, maar zonder daardoor in bezit genomen te worden. Dan gaat er binnenin een veranderings, een omzettingsproces in gang, met steeds weer nieuwe facetten, dimensies, mogelijkheden. Je Bent. En juist als je dit geworden bent, hoef je niets meer te zijn. Dan is de afhankelijkheid verdwenen, heb je geen bevestiging meer nodig. Je Bent wat je bent en dat is goed. In alle eenvoud. Het is stil geworden binnenin, alles is tot stilte gekomen. Er

Stil zijn........ Waarom kan het niet gewoon stil worden binnenin? Eenvoudig stil zijn. Waarom is dit niet eenvoudig dit stil zijn? Gedachten. Gedachten hebben voeding nodig om te kunnen leven. Om aan vast te kunnen haken. Om van daaruit van alles uit te bouwen. Beelden, ideeën over het leven, de ander. Associaties vanuit het verleden. Dingen die heel belangrijk zijn voor jou, ehm voor je gedachten. Maar je bent toch veel meer dan je gedachten? Er is veel meer dan deze gedachten. Je gedachten hechten zich vast aan van alles en nog wat, mensen, dingen, ideeën. Ze wikkelen je helemaal in. Je raakt hier helemaal door verwikkelt in van alles en nog wat. We gaan elkaar te lijf met deze gedachten die we hebben over de ander. Onze ideeën over het leven. En zo zullen we nooit tot elkaar komen. Zal het altijd vechten blijven met elkaar, tegen jezelf, aanval en verdediging. Als er geen openheid is, ons hart niet open is. Als we eigenlijk alleen maar aan ons eigen standpunt