Kagib Weteninhethart

Boven de rivier begon de volle maan net op te komen en een lichte nevel kleurde haar rood. Uit de vele dorpjes steeg rook op, want het was koud. Het wateroppervlak was rimpelloos, maar in de diepte stond een sterke onderstroom. De zwaluwen vlogen laag over en een paar maal raakte het puntje van een vleugel het water en werd het stille oppervlak heel lichtjes in beweging gebracht. Verderop de rivier langs, boven een minaret in de verre, drukke stad, was de Avondster net zichtbaar. De papegaaien keerden terug om in de buurt te zijn van een plaats waar mensen woonden; ze vlogen geen ogenblik in een rechte lijn. Telkens lieten ze zich met een kreet vallen, pikten een korreltje op en vlogen naar opzij, maar toch trokken ze aldoor verder naar een bladerrijke boom, waarin ze zich bij honderden verzamelden; dan vlogen ze plotseling weer door naar een andere boom die nog meer beschutting bood, en toen de duisternis inviel waren ze stil. De maan stond nu een flink eind boven de bomen en te

In potentie is zoveel mogelijk als we er ruimte aan geven. Maar je bent niet zomaar n vlinder, daar gaat zoveel aan vooraf. In eerste instantie blijven de meeste liever gewoon rups. Niet moeilijk doen, er is niet meer dan dat rups zijn. Helaas mag dan de ziel die iets anders wil worden dit niet van de maatschappij, we moeten met z'n allen rups blijven. Als je iets anders wil worden is dit n beetje vreemd. Je voelt je ook vreemd, je voelt je anders je ziet anders, beleeft alles anders. Maar het is zoiets geweldigs als iemand werkelijk deze weg opgaat. Daarin ligt de ware zin van het leven. Niet om rups te blijven maar om het verlangen op te wekken om die vlinder te worden. Die wonderschone totaal vrije vlinder. De Vlinder gedragen door de Liefde van binnenuit. Ook het tussenstadium is heel moeilijk het popstadium. Het werkelijke omzettingsproces waar je niet meer zoveel aan kan doen, slechts er ruimte aan geven, ruimte voor houden. Dit betekent niet geleefd worden maar echt le

Ik zit op het terras. Geniet. Maar wat mijn oog nu ziet.... Een jongetje verschijnt op het plein. Rennend, dansend, huppelend, springend. Trappetje op, trappetje af. Trappetje op, trappetje af. Het jongetje verdwijnt.   Plotseling is ie er weer. vanuit alle kanten komt ie aangedanst keer op keer. Hij verdwijnt en hij verschijnt. Hij klimt en hij kruipt. Zit dan eventjes heel stil. Maar gaat er dan weer vandoor. Hij vraagt zich niet af, waar doe ik het voor.   Trappetje op, trappetje af. Trappetje op, trappetje af.   Kagib

Het is zooo belangrijk om trouw te zijn aan jezelf. Aan jouw pad wat voor jou goed voelt wat voor jou goed is. Dan blijf je bij jezelf, dichtbij jezelf. Dit betekent niet dat er dan geen verandering kan komen in hoe je dingen ziet ervaart. Dat is een ander stuk, het luisteren naar jezelf, het verantwoordelijkheid nemen voor jeZelf. Dit hoort eigenlijk bij elkaar als je het Pad gaat. Dan zul je niet kristalliseren, kan alles open en stromend blijven de verandering voortgang vinden. Maar niet zomaar iets aannemen, niet zomaar een jasje van iemand anders aantrekken zonder dat je hebt gevoeld dat het zo is. Bv in informatie die je over jezelf krijgt via wat voor kanaal dan ook, bv een medium of een channel, of wat iemand over jou denkt te weten. Of n boek dat je leest. Steeds voelen in jezelf, steeds het toetsen aan jezelf. Is dit mijn waarheid, voelt het goed is dit goed, klopt dit voor mij? En dan nog het bv onder ogen zien van weerstanden tov informatie die komt, wat is de bet

Voorbij. Voorbij is de tijd van voorbijgaan. Voorbijgaan aan wat diep verborgen ligt. Door omstandigheden gedwongen tot stilstaan. Waarheid toont zijn gezicht. Duisternis blootgestelt aan het licht. Maar dit alles betekent geen gericht. Een gericht met oordeel en schuld. Slechts dat wat verborgen was wordt onthult. Klaarheid. De mist is opgetrokken. Iedereen en alles is erbij betrokken. Glashelder, niet glashard, wordt wat verwart is ontwart. Geduldig, wat hard was wordt zacht. Met moed, maar alles kan/mag niets moet. Vele openbaringen, alles wat gebeurd is goed. Ontrafel de knoop. De vrijheid is niet te koop. Het leven is keuze, gevangenis of vrijheid. Je bepaalt zelf waar de weg naartoe leidt. Achtergrond treedt op voorgrond. Verleden, lang geleden, geleden, werkt door in heden. Een kind lijdt pijn, verdriet. De deur gesloten. Alleen, koud, verlaten. Weggedoken, alleen gelaten. Opgesloten. Vele onzichtbare tranen zijn vergoten. De sleutel is verbor