Kagib Weteninhethart

Hartstikke concreet, elk moment van de dag om naar/in jezelf te kijken, handel ik of ben ik vol met activiteit, vol van mezelf. De Beweging, de Stroom stopt niet als jij je activiteiten staakt. Juist dan kom je in de bedding van het Leven, stroom je mee met het Al met dat wat alles draagt. In harmonie met alles. Maar zolang dit niet gebeurd is, we vol blijven van onszelf zal dit steeds vroeg of laat verbroken worden omdat je daarin uit de Stroom bent, je eigen invulling geeft aan t leven, waar je dan ook maar vol van bent. Je isoleert jezelf hierdoor van het Leven. Het is een belangrijke reden waarom we hier zijn om weer in die bedding te geraken. Dat onze eigenwilligheid verdwijnt ons willetje verstild, alles wat we willen, alles wat we denken te moeten doen, alles dat spreekt uit het verleden in zoveel stemmen. Pas dan kunnen we waarlijk tot handelen komen. En t mooie is, dan handelen wij niet meer, dan handelt Het door ons heen, en wij hoeven slechts te volgen. Dan zijn we een

De rode aarde voor het huis was bedekt met massa's trompetvormige bloemen met een gouden hart. Ze waren groot en zachtpaars van blad en verspreidden een heerlijke geur. Overdag werden ze opgeveegd, maar in het duister van de nacht bedekten ze de rode aarde. Het was een sterke klimplant met getande bladeren, die glansden in de ochtendzon. Een paar kinderen liepen achteloos over de bloemen heen en een man die gehaast in zijn auto stapte, keek er zelfs geen ogenblik naar. Een voorbijganger raapte er een op, rook eraan en nam haar mee, om haar al spoedig weer te laten vallen. Een vrouw die tot het personeel behoord moet hebben, kwam het huis uit, raapte een bloem op en stak die in het haar. Wat waren ze mooi, die bloemen, en wat verwelkten ze snel in de zon! Kan het bekende, de menselijke geest, ooit het onbekende begrijpen of bevatten? De uitgestrekte hand kan enkel het kenbare grijpen, op het onkenbare heeft ze geen vat. Ervaring willen hebben betekent het denken te laten voor

Iedereen kan een heilige worden. Iedereen is diep binnenin een heilige. Diep van binnen heeft God een zaad gepland. Dit zaad is geplant in het hart. Als je, je hart opent, zul je het zaad openen. Je zult het zaad open breken. Het zaad is Gods Liefde. Gods Energie. Dit is het begin van Gods werk, uitwerking in deze wereld. Als je je hart open houdt, zal uit het zaad een wonderschone bloem opbloeien. Het zal groter en groter worden. He zal je hele wezen transformeren. Gods Liefde zal je transformeren. En je zult meer en meer een worden met Het. Je zult meer en meer een Wezen worden van Liefde en wijsheid. Kagib

Leven beweegt, brengt beweging, beweegt mee. Laat los, en ga het avontuur tegemoet. Een uitdaging. Een aanraking. Een opwekking. Alles is leven. Alles is goed. Het is maar wat je ermee doet. Het is maar wat het jou doet. Ook jouw leven is kans. Ook jouw leven is mogelijkheid. Ook jouw leven is kostbaar. Jouw daden, jouw handelen, jouw stappen, jouw sprongen, jouw vallen en opstaan. Jouw tranen, jouw lachen, jouw proberen, jouw ploeteren, jouw zoeken, jouw vinden en weer verliezen. Ieder gaat zijn/haar weg. De Weg kan nooit doodlopen. De Weg is eeuwig. Een weg kan doodlopen. Maar de Weg gaat door. Het doodlopen is ook de Weg. Het in de put zitten is de Weg. Als de weg doodgelopen is, sterft er misschien iets in jou. Hoop en idealen. Laat het sterven, laat het los. Een nieuwe weg kan zich dan openbaren. Nieuwe hoop, nieuwe idealen. En misschien loopt deze weg ook weer dood. Misschien lopen er nog vele wegen dood. Maar weet dat de Weg door gaat. Weet dat ook al deze doodlopende wegen

Lijden is een vuur, maar er moet wel beweging in blijven, zodat t transformerend werkt, dat alles in verandering blijft. Dat het ergens naartoe brengt. Het is uiteindelijk een reinigend Vuur als je dit Vuur durft in te stappen. Het brandt alle illusies weg, alle schijn, alles wat voor de Waarheid voor de Liefde is gaan zitten. Het is de drijfkracht van het Leven. Daarom is t zo kostbaar. Daarom mag je uiteindelijk zo dankbaar zijn als dit ware lijden in je wakker wordt. Want als je t aangaat kan daardoor uiteindelijk een pure vrucht van Liefde vrijkomen, echte Vrijheid, echte vrede, vreugde. Alles wat je jezelf maar zou kunnen wensen, in jezelf aanwezig. Dat dit meer en meer in je op mag/kan staan in dit proces. Tuurlijk midden in t proces is t geen pretje. Je word ook niet begrepen omdat veruit de meeste mensen niet dit lijden voelen. Dus ze begrijpen je ook niet, waar maakt ie zich druk om, pas je maar aan. Je bent vreemd, je past niet, je bent confronterend. Je staat alleen, a

Vibreren. Verandering. Voortdurende omschakeling. ONTROERING Een kuiken dat een verwoed gevecht aan gaat met de eierschaal. Een babymensje dat met behulp van de moeder en grote mensenhanden, langzaam ter wereld wordt gebracht. VERBIJSTERING Een insekt. Gevangen in een web. Langzaam omwikkelt door kleverige draden. Een zekere dood tegemoet gaand. Een kind. Gevangen in een web Langzaam omwikkelt door regels, dogma's, waarden en normen. Waarschijnlijk een geestelijke dood tegemoet gaand. ONTROERING Een liefdesdans. Kopjes geven. Lekker bij elkaar liggen. Het speelse spel in de lucht. Liefdesserenade's. Hand in hand. De zonsondergang. Zachte lieve woordjes. Tedere aanrakingen. Innige omhelzingen. Een liefdesspel. VERBIJSTERING Een achtervolging. Gegrepen door de angst. Gegrepen door scherpe klauwen. Een beet in de nek. Uiteengereten. Opgegeten. Een achtervolging. Gegrepen door de angst. Gegrepen door stukken metaal. Het leven doorborend. Een leven vermoordend. Uiteengereten. Achte

De rijst begon te rijpen, over het door de avondzon beschenen groen lag een zweem van goud. De lange, smalle greppels stonden vol met water, waarin het afnemende licht gevangen werd. Aan alle kanten bogen zich palmen over de begrenzingen van de rijstvelden heen en verspreid tussen die palmen stonden, donker en afgezonderd, kleine huisjes. Het landweggetje slingerde zich loom tussen de rijstvelden en de palmbosjes door. Het was een weggetje vol muziek. Er speelde een jongen op de fluit, met zijn gezicht naar het rijstveld. Hij had een fris, gezond lichaam, tenger en goed geproportioneerd, en droeg alleen een schone, witte doek om zijn lendenen; de ondergaande zon scheen hem precies in het gezicht en zijn ogen lachten. Hij oefende toonladders en telkens als hij daar genoeg van had, speelde hij een liedje. Hij genoot er echt van en zijn plezier werkte aanstekelijk. Hoewel ik maar een klein eindje bij hem vandaan ging zitten, hield hij geen ogenblik op met spelen. Het avondlicht, de