Kagib Weteninhethart

Een groot dood dier dreef de rivier af. Er zat een stel gieren op, die stukken van het  kadaver af rukten; ze hielden de andere gieren op een afstand tot ze verzadigd waren en vlogen dan pas weg. De andere zaten te wachten in de bomen en op de oevers, of bleven hoog in de lucht rondzweven. De zon was net op en de dauw lag nog in zware droppels op het gras. De groene velden aan de overkant van de rivier waren nevelig en de stemmen van de landarbeiders droegen heel helder over het water. Het was een heerlijke morgen, alles was fris en nieuw. Een jong aapje speelde dicht bij zijn moeder tussen de takken. Hij rende een tak langs, sprong op een volgende en rende dan weer terug, of ging vlak bij de moeder op en neer springen. Haar verveelden al die bokkesprongen en ze kwam naar beneden en klom in een andere boom. Toen ze omlaag begon te klimmen rende het jong achter haar aan en klemde zich aan haar vast, waarbij het op haar rug klauterde of zich onder haar heen en weer slingerde. Het ha

Dwars door alles heen wat we doen en zeggen spreekt God. Het spreekt als Geweten en Weten. Als we willen weten willen luisteren dan kan hierin veel gezien en ervaren worden. Een ruimte hiervoor scheppen voor deze Stem is zo belangrijk. Dat kan dus bijna alleen als je aanwezig bent in het nu, voelt/ervaart wat nu is, nu in je omgaat, wat nu speelt, zijn spel speelt door jou heen. Alle beladenheid, geladenheid alle emoties, verkramping. Wat is hier aan de hand, wat wil dit zeggen....... God spreekt altijd, het Licht is altijd aanwezig in de duisternis die jij gemaakt hebt. Als je naar t Licht wil luisteren zal alles oplossen in dit Licht. Het is hierin heel belangrijk dat je puur bent, geen schijn, geen toneelspel maar puur zijn wat je bent. Laten zien wat in je is zonder houding zonder jezelf beter voor te spiegelen. Eigenlijk bij jezelf blijven, bij jouw pure waarheid en beleven van dit moment. Hoe dit ook is, wat er ook in je omgaat, welk spel daar ook gespeeld wordt. Als je bij

Hoe diep kan Inspiratie raken? hoever kan het reiken? Wat kan omvat worden? Waar is de inspiratie speculatie, een nieuw beeld, theorie puttend uit bepaalde boeken en wat uiteindelijk voor de Waarheid gaat zitten? Waar is de Inspiratie een direkte uitdrukking, een direkt putten uit de Waarheid die tijdloos is? Waar is de borreling een opengaan van de Poort der Waarheid en waar een nieuwe zinsbegoocheling? De energie wordt steeds hoger, gaat sneller, en dat het aan ons ligt welke energie we kunnen bevatten, omvatten, indrinken. Naarmate wij zelf ons energiepeil omhoog brengen kunnen we ook meer omvatten, meer begrijpen, meer verbinding maken met de levende Bron. Met oefeningen krik je ook de energie op, maar dat doe je met je persoonlijkheid, waardoor je met je persoonlijkheid in die energie zit. Maar die ben je dan nog niet, die kan nog van je afgepakt worden. Daarnaast maak je door oefeningen, meditatie/yoga etc. je eigen energievelden wakker. Uiteindelijk kun je alleen maar ruimte sch

Oprechtheid, jezelf zijn, is een heel grote kracht. Juist in een wereld waar maar weinig mensen zichzelf durven zijn. Het is een paradox. Mensen met een masker zijn bang voor echte mensen, en uiteindelijk toch weer blij dat deze echte mens duidelijk laat zien waar hij/zij voor staat. Diep van binnen willen zij ook zichzelf kunnen zijn. Hun gevoel tonen, hun ware ik. Maar zij durven dit niet, en beschermen zichzelf achter dit masker. Het kan natuurlijk ook voorkomen dat zij denken dat ze dit masker zijn. Door oprechtheid van iemand anders, worden ze even wakker geschud. Ze realiseren zich even, dat ze ook nog iets anders dan dit masker zijn. Eerst krijg je de tegenreactie. De reactie vanuit de maskerrol. Maar ook hun ware ik kwam in beroering, wat later mogelijk zijn uitwerking krijgt in positieve respons. Begrijp dat mensen blij zijn dat je je zelf bent. Ook al laten ze dit niet altijd zien. Voor je mening uitkomen, kan hard aankomen. Maar als je intentie goed is, dan is er geen proble

Juist als je jezelf heel, heel diep opent voor God om maar zo te zeggen kun je jezelf heel diep openen voor alles en iedereen om je heen. Dan kun je die Liefde voelen die jou draagt. Dan mag er een ervaren komen hoe wijs hoe volmaakt alles is. En zo in die Verbinding kan dan waarlijk die Liefde vrijkomen voor alles en iedereen om je heen. Dat is dan ook niet meer jouw liefde maar de Liefde die je vrijgemaakt hebt. Die Liefde is uiteindelijk in iedereen. Hoemeer je vervuld bent in die Liefde, kun je waarlijk de ander liefhebben omdat t niet meer vanuit gemis voortkomt. In dat proces betekent t tuurlijk niet dat je daarin menselijke genegenheid en warmte opzij moet schuiven. Juist belangrijk dat je dit ook toe kunt laten, kwetsbaar kunt zijn, je durft te openen hiervoor, hierin geraakt kan worden. Maar hoemeer dat Andere je vervuld hoemeer de behoefte wegvalt vanuit gemis die verbinding te maken. Meer en meer wordt t een waarlijk geven om die ander een overstromen zonder verlangen ie

Het, de ware Goddelijke Wil staat boven alles. Het is uiteindelijk de grootste Kracht en mogelijkheid. Als Het iets Wil zal Het gebeuren. Geen enkele kracht kan of wil hier iets tegenin brengen. Zij zijn onderdanig aan Het. Tijdelijk kunnen we met onze persoonlijkheidswil, onze ego-wil, en zelfs met occulte oefeningen iets teweeg brengen, iets opbouwen. Maar daarachter staat steeds Het. En vroeg of laat zal, wat door de persoonlijkheidswil of de hogere zelf wil is opgebouwd, afbrokkelen, gespleten raken, wegvallen, verdwijnen. En Het blijft over. Het doet, zonder dat de persoonlijkheidswil er iets extra in hoeft te doen. De persoonlijkheid, de mens die in harmonie is, hoeft geen persoonlijke wil te gebruiken. Het zal hem dragen. Het zal alles teweeg brengen wat nodig is, wat vruchtbaar is. En dan kan Het bergen verzetten, wonderen teweeg brengen. Steeds als dit functioneel is, binnen dat wat nodig is. Als de persoonlijkheid zich helemaal aan Het heeft toevertrouwd, zichzelf overgegev

Langs het kanaal was weinig bedrijvigheid; zwaarbeladen pramen voeren op en neer; hun driehoekige witte zeilen tekenden zich scherp af tegen de blauwe hemel en de donkere palmen. Het was een heerlijke, vredige, zorgeloze avond en het water was heel kalm. De weerspiegeling van de palmen en de mangobomen was zo helder en scherp, dat je nauwelijks kon onderscheiden wat werkelijkheid en wat spiegelbeeld was. De ondergaande zon maakte het water doorzichtig, beschenen als het werd door de avondgloed. Tussen de spiegelende beelden werd de avondster zichtbaar. Niets in het water bewoog, en de enkele voorbij komende dorpsbewoners, die meestal zo luid en lang aan de praat waren, zwegen nu. Zelfs het gefluister van de bladeren was niet meer hoorbaar. Uit het weiland naderde een van de dieren; het dronk wat en verdween weer even stil als het gekomen was. De stilte beheerste het land en leek alles te omvatten. Lawaai houdt ooit op, maar stilte is indringend en kent geen einde. Tegen lawaai ku