Kagib Weteninhethart

Inleiding We leven in de tijd van de onbeperkte mogelijkheden. De technische, wetenschappelijke ontwikkeling snelt vooruit. En we zijn zo blij. Meer en meer kunnen we het leven inrichten zoals we het zelf willen. Aan de lopende band worden er apparaten uitgevonden waardoor het leven steeds aangenamer wordt. Hartstikke goed toch? Jazeker, maar deze ontwikkelingen beginnen steeds meer gevolgen te krijgen in de keuzes die we maken. Keuzes over leven en dood. Hoever kunnen we hierin gaan? de genetica Het manipuleren met genen. Het spelen met genen. Het spelen met leven? Het keuzes maken in dit leven. Keuzes maken, selecteren van de informatie die in onszelf opgeslagen ligt. Voor God spelen? Keuzes hebben gevolgen. Wordt hierbij de grote vraag niet van belang: Wat is de zin van het leven? Iedereen heeft hier een eigen antwoord op. Dit is natuurlijk goed. Maar zoals ik al zei, onze antwoorden krijgen steeds grotere gevolgen. Op dit moment lijkt de zingeving toch vooral te liggen in goed gel

Het is goed om alle religies te proberen begrijpen. Maar je moet jezelf er niet aan vast ketenen. Je kunt tonen waar je in gelooft, wat je van binnen voelt. Maar je hoeft je tot geen enkele religie te bekeren. Ieder gaat een pad. Maar alles wat dogmatisch is, is geen Waarheid. Je kunt ze wel respecteren. Uiteindelijk zullen we allemaal een zijn in de Geest. De Geest die niet van deze wereld is. Niet gemaakt door de mens. De Geest kan niet geketend worden door leefregels. De Geest is Vrij. De Geest maakt mensen Vrij. De religies hebben niets met de Geest te maken. Zij vertellen wat moet gebeuren. Zij vertellen dat ze weten. Zij vertellen dat de andere dwazen, de verdwaalden zijn. Zij maken de mens meestal niet Vrij, maar ketenen hen aan hun systeem. Meestal geven ze geen begrip over je zelf. Gewoon de regels volgen. Niet het Hart. Niet je gevoel volgen. Niet jezelf zijn. Alleen zijn, wat het boek wil dat je bent. Religie zal nooit eenheid brengen. Eenheid kan alleen van binnenuit groeie

Wat is dat die glimp van andere zijde? Is t van een andere zijde of alle zijden, is t onzijdig. ;) Is t iets of niets of alles of leeg of vol? Voel je r dr van alles bij extase opwinding, zie je van alles? Of is t toch iets anders heel leeg heel vol heel rijk. Wat is dat nou, wat is Het nou? Is t het dat nou, niks? En toch ja t is dus niet in woorden te beschrijven, het is licht het is helder het is stil het is blij. Zeker geen opwinding. Maar totaal vervullend, alles vervullend, een ware gegronde vrede hierin vinden. Voor t ego is t niks, maar voor de Essentie is t n thuiskomen. Is niet alles vluchtig? En vluchten we hier niet voor weg, in t vervluchtigen, ons verliezen in zoveel. En gaan we daardoor niet juist voorbij aan dat waar we alles in kunnen vinden, zullen vinden in onszelf? Zolang we niet die uiteindelijke Verbinding maken zal t leven lijden blijven en vergankelijk zijn, gevangen in de tijd, geen oog voor geen beleven aan de Eeuwigheid. Die andere dimensie

Zittend op een bankje. Een glimlach op mijn gezicht. Innerlijke vreugde, doorstraalt mijn wezen. Een bladerwezen wuift naar mij. Mijn innerlijk stroomt mee, met de in en uitademing van de Kosmos. Een levend organisme. Ik hou mijn adem in, betovert door een engelachtig, teder, wit, zweefwezentje. Er hoeft niets meer. Ik word gevoed door grootse boomwezens. Door zachte, tere, kleine, blaadjes. Door de mooiste melodieen. Door verrukking, ontroering. Door energiestromen van Liefde, vreugde, kracht. Ik word stil van binnen. Laat het Goddelijke Liefdewezen door me heenwerken, op me inwerken, door me heenstromen. Een wisselstroming. Opname van Liefde, vreugde, kracht, en dit weer uitstralen. Fluisterstemmen. Zachte lachjes van broeder wind. de bomen spreken hun eigen taal...... in stilte. Kagib

Het was vroeg in de ochtend en de vogels, in hun blijdschap, maakten enorm veel lawaai. De zon reikte pas tot de boomtoppen en de diepe schaduwen werden nog niet gebroken door plekjes licht. Een lang, smal spoor door de dauw gaf aan dat daar pas een slang het gazon moest zijn overgestoken. De hemel had nog zijn volle kleur, waartegen zich machtige witte wolken opeenstapelden. Opeens werd het geluid van de vogels onderbroken, om dan te veranderen in sterkere kreten van alarm en woede nu er een kat naderde en onder een struik ging liggen. Een grote havik had zojuist een zwart-witte vogel gevangen en rukte daaraan met zijn scherpe, kromme snavel. Wild en begerig omklemde hij zijn prooi en nam een dreigende houding aan bij de nadering van twee of drie kraaien. De havik had smalle, zwarte spleetogen met een gele pupil; ze hielden zonder knipperen zowel de kraaien als ons in de gaten. Is het niet juist goed in de war gebracht te worden? Tenslotte beginnen we pas op dingen te letten en