Kagib Weteninhethart

Door de open ramen kwam een warreling van geluiden: het luide gepraat en geruzie in het dorp, een locomotief die stoom afblies, het geroep van kinderen en hun spontane gelach, het gedender van een passerende vrachtwagen, het zoemen van bijen, en het schrille gekras van kraaien. En te midden van al dat rumoer kwam zachtjes ongezocht en niet genodigd, een stilte de kamer in. Dwars door woorden, redeneringen, misverstanden en strubbelingen heen, spreidde die stilte haar vreugde uit. Het bijzondere van die stilte is niet dat rumoer, gepraat, woorden, ophouden; om die stilte te omvatten moet de geest zijn vermogen tot expansie verliezen. Die stilte is vrij van alle dwang, conformering en inspanningen; ze is onuitputtelijk en dus altijd nieuw, altijd fris. Woorden zijn aan die stilte evenwel vreemd. Waarom proberen we resultaten te bereiken, doeleinden te verwezenlijken? Waarom streeft de menselijke geest altijd een of ander doel na? En waarom zou hij niet een doel nastreven? Is het n

Wat krijgt vorm door ons heen, in wat voor hoedanigheid dan ook? Van waaruit ontstaat die vorm die uitdrukking? Wat wordt zichtbaar door ons heen? Kan alles zijn, maar de grootste uitdaging bestaat daarin dat de Geest dat de Liefde zich door ons heen kan uitdrukken, zichtbaar maken, vorm kan geven. In een diepe afstemming, daarop afgestemd raken zal dit meer en meer mogen gebeuren. Het is eigenlijk de hemel op de aarde in de aarde, in de vorm brengen. Elk moment mag nieuw zijn, kan een nieuwe openbaring uitdrukking zijn. Het vorige moment gestorven. Als je Verbinding houdt met die Creatieve energie kan elk moment een pure goddelijke uitdrukking zijn. Wat een moment daarvoor nog vol betekenis en leven was kan n volgend moment weer anders zijn. Dat iets anders zich wil openbaren, zich wil vormgeven, uitdrukken. Daar voeling mee houden, dan kan de Goddelijke Energie door ons heen werken, kunnen we een waar instrument zijn. Dat is waarlijk Oorspronkelijk leven. Als wij er tussen

Wie is er vrij van haat en liefde? Is er niet onvoorstelbaar veel waar we onze liefde aan geven, en wat vaak weer in haat of andere emoties kan omslaan? Is dit niet de uiteindelijke zin van het leven om daar vrij van te worden. Zodat waarlijk de Liefde die geen tegenpool heeft kan vrij komen? Het is een uitdaging om inzicht te krijgen in je voor en afkeuren, waar ze vandaan komen. Alles wat beladen is, geladen is, waar je vol van bent, waardoor er juist geen ruimte meer is voor dat wat is, de diepste zin der dingen. Waardoor je steeds weer uit je evenwicht wordt gehaald, heen en weer wordt geslingerd. Tuurlijk moet je daarin tussendoor keuzes maken, maar t gaat erom van waaruit die keuzes? Wie maakt de keuze? Uiteindelijk is elk moment n keuze wat je doet en niet doet. Maar juist als je als t ware tot n soort van keuzeloosheid gekomen bent, alles stil geworden is van binnen. Als alle kleuring verdwenen is, alle invulling vanuit het ego, juist dan zal steeds in alle eenvoud de

We bevonden ons hoog op de helling van een berg die uitzicht bood over het dal, en in de zon leek de brede rivier een zilveren lint. Hier en daar scheen zonlicht door het dichte bladerdak en er hing een geur van allerlei bloemen. Het was een verrukkelijke morgen; de dauw lag nog in zware droppels op het veld. De geurige bries, die uit het dal aanwoei, droeg verre geluiden aan van mensen, klanken van klokgelui en af en toe een scheepstoeter. In het dal steeg de rook recht omhoog; de wind was niet sterk genoeg om hem te verspreiden. De rookkolom was mooi om naar te kijken; ze steeg op uit het diepst van het dal en probeerde tot aan de hemel toe te reiken, precies als die oeroude den. Een grote zwarte eekhoorn, die tegen ons tekeergegaan was, gaf het tenslotte op, kwam uit zijn boom naar beneden om ons nader te inspecteren en verdween toen, gedeeltelijk voldaan, met grote sprongen. Er vormde zich een heel klein wolkje, maar overigens was de lucht helder en zacht bleekblauw. Te kijk