Kagib Weteninhethart

Na een tijdje stapten wij op en sloegen een weg in die langs de goed verlichte huizen van de rijken naar de zee leidde. Rijke mensen hebben een bijzondere, geheel eigen sfeer. Hoe welopgevoed, tactvol, ouderwets en beschaafd ze ook mogen zijn, de rijken beschikken over een ondoordringbare, zelfverzekerde gereserveerdheid. Die onaantastbare zekerheid en onbuigzaamheid die zo moeilijk te doorbreken is. Ze bezitten hun rijkdom niet, maar worden erdoor bezeten, wat erger dan de dood is. Hun hoogmoed uit zich in filantropie. Ze beschouwen zich als de beheerders vann hun rijkdom. Ze richten liefdadigheidsinstellingen op, ze doen schenkingen. Zij zijn de stichters, de bouwers, de schenkers. Ze bouwen kerken en tempels, maar hun god is de god van hun goud. Tegenover zo veel armoede en verwording moet je wel een dikke huid hebben om rijk te kunnen zijn. Sommigen van hen komen er toe vragen te stellen, te debatteren, te zoeken naar wat werkelijkheid is. Zowel voor de rijken als

Niet het wroeten in je verleden, je persoonlijke verleden werkt bevrijdend, maar veel meer het tot inzicht en begrip komen over het totale leven, de zin van het leven. Meer het algemene plaatje. Waarom mensen dingen doen. Dat we uiteindelijk allemaal verwond zijn, getraumatiseerd zijn, verdwaald zijn. Dat we vaak gewoon niet weten wat we doen, ook maar doen wat ons aangegeven is, voorgeleefd is, aangeleerd is. Daardoor vaak misvormd geraakt, onszelf kwijt geraakt zijn. In het hart is een levende bron van wijsheid die Weet. Alles Weet, over alles. In ontvankelijkheid hiervoor, in het jezelf openen voor deze Bron zul jij het ook Weten en alles zal anders zijn. Dat ben je dan, geen speculatie, maar een doorleefd inzicht waardoor het leven waardoor de wereld een totaal ander aanzicht heeft gekregen. Dan komt meer en meer waarlijk Liefde vrij voor je medemens vanuit dit begrip. Je voelt je ook meer en meer heel nederig tov dat wat jou omvat. Zoveel dimensies die nog gesloten

De Liefde en het Zelf zijn een. En de ontdekking van een ervan betekent de verwerkelijking van beide. Hindoegezegde Ben hier helemaal mee eens. En Liefde is geen zoet woordje. Een woordje dat op zovele manieren gebruikt en misbruikt is. Hierin is bijna nooit sprake van Liefde maar wat wij ervan gemaakt hebben. De ware Liefde is niet van deze wereld, al omvat het deze wereld in Liefde. En de ware Liefde Weet. De ware Liefde is altijd verbonden één met het Weten. Het echt Weten. Deze Liefdewijsheid straalt de wereld in, en kan zich open-baren als we ons hart hiervoor openen. Is dit niet een geweldig, vreugdevol gegeven, de schepping, alles, het totale leven wordt gedragen door de Liefde. Niet de Liefde maakt deze wereld waar we nu in leven, dat doen wij. Maar als we ons openen dan kan de Liefde ons terug naar het paradijs brengen dwars door deze wereld heen. Alles zal dan weer oplossen, een worden met de Liefdewijsheid. Dan ben jij weer een geworden met de Bron die L

Wie onderweg is, vernieuwt zich met elke stap. Rinpoche Zo, zou het mogen zijn, om jezelf elke stap te vernieuwen. Elk moment als nieuw ont-moeten. Ja, dat is waarlijk onderweg zijn. Dan heeft het leven waarlijk zin, en kun je belevendigd blijven worden door het ware Leven, de Ziel, ware beZieling. Maar hoe vaak komt het voor? Hoeveel is vastgezet? Over elkaar, het leven. Geen voeling met het ware Leven, maar geleefd worden door wat we denken te weten denken wat is denken wat wil. Sta eens stil, terug naar het nu, hernieuwd voeling krijgen met dat nu. In dit nu ligt zoveel opgesloten, potentie, mogelijkheid, kans. Als je het ziet, het voelt, dan wordt het leven waarlijk een dans. lieve warme groet Kagib

Hoe doe je dat, stilmaken van het hart? Je kunt het ook niet echt doen, het heeft verbinding met reinmaken van het hart. Dat betekent open en ontvankelijk zijn voor het Licht, voor jezelf, wat er in je omgaat, de betekenis hiervan. Alles wat woelt en kolkt in jou wat je steeds weer op en neer gooit. Waardoor je nooit in vrede in rust in stilte kunt zijn. Zoveel triggers die je hieruit halen. Het gaat erom met t bewustzijn daar de wortel van uit te trekken, alles wat maar aan emoties in je omgaat, en wat t denken weer verder uitbouwt. Zo kan dan meer en meer die stilte van het hart in het hart groeien. Minder en minder kan je hier meer uithalen omdat er geen aanrakingspunten meer zijn, geen triggers. En vanuit die stilte, vanuit die vrede, ja dan zie je helder, dan ervaar je helder wat is. Geen inkleuring, geen beeld. Dan kun je ook zuiverder en zuiverder de Stem van dat Andere horen, van je Essentie. Het komt eropneer dan is alles een. Dan zijn er geen verschillende

Een dynamisch evenwicht is een evenwicht in balans. Hoe dynamischer jouw evenwicht hoe sterker jouw basis. Reiki-Lotus Komt eropneer, een dynamisch evenwicht is een evenwicht wat voor een ander helemaal niet evenwichtig hoeft te zijn, lijkt te zijn. Voor de ander kan je leven heel chaotisch, onzeker lijken, onzekere keuzes daarin, stappen die gezet worden. Maar ware balans ligt binnenin, daar je midden vinden, het midden in alles. Dan ben je gegrond in Zijn, in het Zijn. Dan kun je als het ware meebewegen met dat Zijn, in wat Wil. Dan kun je alles aan, wat maar op je pad komt. Dan ben je onverwoestbaar, al stort de hele wereld om je heen in. lieve warme groet Kagib

Het was heet en vochtig, de lucht gonsde van de geluiden van de grote stad. De wind van zee was warm, het rook naar teer en benzine. Toen op de verre watervlakten de zon rood onderging, was het nog steeds meedogenloos heet. De grote groep mensen die de zaal gevuld had, vertrok algauw en wij gingen naar buiten, de straat op. De papegaaien kwamen als helgroene flitsen licht terug naar hun slaapplaatsen. Vroeg in de morgen vlogen ze naar het noorden toe, daar waren boomgaarden, groene velden en open land. 's Avonds kwamen ze terug om in de bomen van de stad de nacht door te brengen. Hun vlucht was nooit gelijkmatig, maar altijd wild, luidruchtig, schitterend. Ze vlogen geen ogenblik in een rechte lijn, maar veranderden voortdurend van richting. Naar links, dan weer naar rechts, of ze lieten zich plotseling op een boom vallen. Tijdens de vlucht waren het onrustige vogels, maar wat waren ze mooi, met hun rode snavels en dat goudachtig groen, een ware pracht van licht.