Kagib Weteninhethart

Eenzaamheid, met de daaraan verbonden angst en pijn, betekent zich afzonderen, wat het 'zelf' onvermijdelijk doet. Dit proces van afzondering, of het nu veelomvattend of begrensd is, veroorzaakt verwarring, conflict en leed. Alleen-zijn kan nooit uit afzondering geboren worden; het een moet ophouden te bestaan wil het andere zich kunnen manifesteren. Alleen-zijn is ondeelbaar en eenzaamheid betekent gescheidenheid. Wat alleen is, is flexibel en daardoor duurzaam. Pas wie alleen is, kan een zijn met wat zonder oorzaak is, met het onmetelijke. Voor wie alleen is, is het leven eeuwig is. Voor wie alleen is, bestaat geen dood. Wie alleen is kan nooit ophouden te zijn. De maan kwam juist boven de toppen van de bomen uit en de schaduwen waren zwaar en donker. Er begon een hond te blaffen toen we het dorpje passeerden en langs de rivier terug wandelden. De rivier was zo bewegingloos dat ze de sterren en de lichten van de lange brug in het spiegelende watervlak ving.

Geweldig he, er is iets in ons en om ons, dat wat alles doorstraalt wat puur Liefde is. Echt puur Liefde. En die pure Liefde kunnen wij worden, daarmee kunnen wij één worden als we ons voor dit proces, dit omzettingsproces van sterven en geboren worden openstellen. Het proces van ondergaan en opstaan, van verdwijnen en verschijnen, van leeggemaakt worden en weer gevuld, vervuld worden. Het is was en zal altijd Zijn. Geen tijdelijke illusie maar Eeuwige Waarheid. Met deze Waarheid zullen en kunnen wij versmelten als dit ons diepste verlangen is. Deze Liefde wil door ons heen de wereld instromen, en alles bevruchten wat van deze wereld is. Zo kan waarlijk het paradijs terug op aarde komen. In deze Liefde zijn we één zijn we verbonden. Deze Liefde is universeel, kijkt niet naar nationaliteiten of kleurtjes, zelfs uiteindelijk niet naar familie of kennissen of vrienden/vriendinnen. Deze Liefde heeft alles en iedereen lief. In deze Liefde zal uiteindelijk alles oplossen, waa

Wat er ook gebeurd, dit is het heden, maak hier je thuis. Zen-spreuk Dat voelen, hier en nu je thuis maken, en elk volgend nu. Gaat niet heel veel tijd en verwarring en emotie verloren aan weerstand, willen dat het anders was, willen dat het anders zou zijn. Iets willen versnellen, of juist dat het nooit zal komen. Boos en verdrietig over wat was, wat iemand gedaan heeft en dat zal nooit meer veranderen, ik vergeef je dit nooit meer. Hierin alles vast gezet. En dit bepaald dan zozeer je leven in dat nu, speelt in alles door, in iedereen die je ont-moet, alle situaties waar je in komt. Probeer daar eens alert op te zijn. Alert op alles wat jou uit dat nu haalt, en wat vaak zo zinloos is, zoveel verwarring en strijd veroorzaakt. Zoveel oordeel en weerstand. Geef elkaar de kans om elkaar elk moment weer als nieuw te ontmoeten, echt te ont-moeten, wat ook was. Blijven luisteren, open blijven voor elkaar. Geef het leven de kans om elk moment als nieuw te ontmoeten, hoe t

Wanneer vrede haar vuilnis gaat opruimen wordt t storm. Tagore Beetje vreemde uitspraak he, lijkt zelfs tegenstrijdig, vrede, en storm. En toch..... Ja de ware Vrede is altijd in Vrede hoe tumulteus alles ook in en om ons heen ook is. Diep binnenin blijft die Vrede. Dus als daar voeling mee komt, met die Vrede, dan kan dit een intense confrontatie betekenen. Want wat in Vrede is is het Licht, en kijkt zonder oordeel dwars door jou heen. Dan is er geen vluchten meer. Dan steekt een storm op van ontwikkelingen, emoties die wakker worden, pijn, verdriet, strijd, wanhoop. Alles op zijn kop gegooid, zoveel dat zichtbaar kan worden wat eerst onzichtbaar was, geen voeling mee was. Grote opruiming, in alle uithoeken van je wezen. En als dan de Vrede weer op je neergedaald is, ben je waarlijk een ander mens geworden. lieve warme groet Kagib

Als er mogelijkheid zou zijn in jezelf te voelen, meer en meer in jezelf te voelen, hoe groots in potentie dat is wat binnenin is. Dat wat jij uiteindelijk Bent. Dat wat pure, pure Liefde is. Dat wat alles Weet. Dat wat alles Kan. Dat is uiteindelijk in jou en in iedereen. Dat door je heen laten dringen, door je heen laten zinderen de betekenis hiervan. De diepe betekenis hiervan. Als je een sprankje hiervan zou kunnen beleven, hoe kostbaar jij bent. Dat ook jij een mogelijkheid bent om dat Andere vrij te maken, te bevrijden. Dan kan toch niet anders dat een intens verlangen in je vrijkomt om alles eraan te doen om dit vrij te maken. Als dit innerlijke Vuur van beleven vrijkomt dan verbrandt t zoveel nietszeggende dingen waarom we ons druk maken in t dagelijkse leven. Dan verbrandt t al die routines, de tredmolen waarin we vaak leven, waarvoor we vechten om t te behouden. Zekerheden, die bijna altijd schijnzekerheden zijn. Alles wat we willen hebben, alles waar t om zou

Kijk niet naar hoe je zou moeten zijn, dat punt ligt altijd in de toekomst voor ons. Accepteer wie je nu bent, en ongemerkt groei je. Reiki_Lotus Die acceptatie is natuurlijk heel belangrijk. Niet jezelf veroordelen in wie je bent, wat er in je omgaat, jezelf helemaal de grond in boren, schuldgevoelens hebben, zo balen, he, leer ik t nou nooit wat ben ik een minkukel. Dus eerst tot t beleven komen van dat t allemaal mag zijn, wat ook is. Wat ook in je om gaat, wat ook in je wakker wordt, waar je ook maar over denkt. Maar het daar niet bij laten. Dan verdwijnt dit alles niet zomaar. Het is slechts een startpunt. Als je tot dit beleven komt dat t goed is, wat ook is, dan alles onderzoeken doorvoelen wat is. Dan kan het Licht je gaan helpen, het Bewustzijn, wat ook geen oordeel over jou heeft maar slechts Weet wat is. Als je je hart hiervoor opent zul je het dan ook Weten, en kan er bevrijding, transformatie en heling komen. lieve warme groet Kagib

De zon was ondergegaan en de bomen tekenden zich zwart en sierlijk af tegen de donker wordende hemel. De brede, machtige rivier was vredig en stil. De maan was juist zichtbaar even boven de horizon. Ze kwam op tussen twee forse bomen, maar gaf nog geen schaduwen. We liepen over de steile oever van de rivier naar boven en gingen een pad op dat langs de groene tarwevelden voerde. Dit pad was een eeuwenoude weg, het was door vele duizenden betreden, het was rijk aan traditie en het ademde stilte. Het slingerde zich tussen velden, mangobomen, en verlaten heiligdommen door. Er waren ook brede stroken bloementuin en de lucht was vervuld van heerlijke geuren. De vogels installeerden zich voor de nacht en een grote vijver begon de sterren te weerspiegelen. De natuur was niet mededeelzaam die avond. De bomen stonden afzijdig, ze hadden zich teruggetrokken in stilte en in duisternis. Een paar met elkaar pratende dorpelingen gingen op hun fietsen langs en opnieuw heerste de diepe