Kagib Weteninhethart

Het was laat in de middag en de zon scheen nog heet en verblindend. Twee mussen, een mannetje en een vrouwtje, vlogen de kamer in en begonnen te kwetteren. Ze kwamen binnen wanneer ze maar konden, luid kwetterend en heel nieuwsgierig. Als je ze tegen ze praatte, praatten zij terug, ze waren heel vriendschappelijk geworden. Er staat een lange spiegel tegen de muur en het mannetje had de gewoonte een gevecht aan te gaan met zichzelf in de spiegel. Het was een eindeloos en zinloos gevecht. Het vrouwtje zat hem dan vanaf het tafeltje aan te moedigen met kleine tjilpende geluidjes. Je moest ze letterlijk naar buiten duwen, maar ze kwamen telkens weer terug. Het vrouwtje ging als eerste op de spiegel af, dan volgde het mannetje en het gevecht begon. Krishnamurti

We raken allemaal iets bij elkaar, of we raken situaties, zetten situaties in beweging die weer gevolgen hebben voor anderen. Maar dan is t wat raak jij bij de ander, wat zet jij in beweging? Elk moment kan zo kostbaar zijn, voor iedereen, voor alles wat je ont-moet. In alles wat je zegt, in alles wat je doet. In dat wat je bent. Doe je er werkelijk iets mee, ben je aanwezig, durf je te zien, te voelen, wat dat moment werkelijk wil zeggen, en neem je hier verantwoordelijkheid voor? Of leef je op de automatische piloot, wordt je geleefd door t leven, door de ander. Maar wat voeg je dan werkelijk toe? Is er dan werkelijk iets nieuws onder de zon? In alle oprechtheid heel, heel veel mensen zijn slapende, slapen. Ze willen het liefste ook niet wakker gemaakt worden. Hoeft ook niet, slapen is een fase. Maar wil jij wakker worden, of wil jij in jouw aanrakingen in wat jij bent mensen wakker maken, voor hen die hiervoor nog enigszins ontvankelijk zijn? Niet dat je een verze

Laat het ene grote doel en ideaal zijn om onze genegenheid omhoog te trekken en universeel te maken, zodat het diep en intiem is, alsof het slechts een object heeft, en toch klaar om op elk persoon gericht te worden, te vloeien naar willekeurig welk noodzakelijk punt. N. Sri Ram Ja, wat bij mij hier naar boven komt is het aspect van de universele Liefde alomvattende Liefde, dat die in ons vrij mag komen, dat die ons mag bevrijden. Want wij kunnen onszelf niet bevrijden, alleen die Liefde, onszelf daarvoor open stellen. Want die Liefde die Weet. Die Weet wat is. In dat Weten kan die jou helpen op jouw weg. Ik noem dit vaker dat de Liefde alles wil bevrijden, omzetten, transformeren, van top tot teen. Dat is een intens proces omdat daarvoor alles wat die Liefde niet is, moet verdwijnen. Maar als dit proces volbracht is, dan kan de Liefde door jou heen doen in alles wat je bent, alles wat je zegt, in alles wat je doet. dan kan er ware genegenheid zijn, compassie Liefde

Elk mens, alle gebeurtenissen in je leven, zijn er omdat jij ze erin getrokken hebt. Wat je ermee verkiest te doen is aan jou. Richard Bach Zo waar dit, niks is toeval, maar wat doe  je met wat op jou toegevallen is? Er liggen zoveel mogelijkheden, kansen in. Om inzicht te krijgen in je situatie in wat is, wat dit ook is. Geweldige mooie uitdaging om in je relatie om samen zoveel te ont-dekken, over jezelf, over elkaar, opwekken wat binnenin aanwezig is. Durven te laten stromen wat is, geen weerstand. Weerstand verergert alles alleen maar, escaleert, zet dingen vast. Hou het stromende, hou het open. Laat elkaar laat het leven toe. Open je hart voor elkaar, voor het leven, dan kan het Leven zich door jou heen uitspreken in dat wat is. lieve warme groet Kagib

Eigenlijk is er sprake van twee centrale krachtbronnen. De bron van het hogere zelf en de Bron van de Eeuwigheid. De bron van het hogere zelf is alles wat binnen de tijd tot uitdrukking is gekomen. Dat is eigenlijk ook de verwarring die in jezelf hierover kan bestaan. Dat hogere zelf drijft je ook tot van alles. Het lijkt ook een soort innerlijk richtsnoer te zijn, een bepaald plan met je te hebben wat ten uitvoer gebracht wil worden. Het kan er allemaal heel mooi uitzien, en toch zal dit nooit bevrijdend werken. Toch zal dit nooit de uiteindelijke Vrijheid brengen. Het is vaak gericht om de hemel op aarde te brengen. Het aardse bestaan zozeer te veranderen dat t hemels wordt. Maar de waarlijke Bevrijding ligt binnenin. Dan maakt buiten eigenlijk niet zoveel meer uit. Dat is de prikkel van de Eeuwigheid. Een heel stille prikkel, maar naarmate er ontvankelijkheid hiervoor is ook heel doordringend en confronterend. Het roept niet op tot zoveel doen, tot actie, maar to

Het is erg gemakkelijk om jezelf voor de gek te houden en te denken: ik begrijp theosofie, of esoterie wel zo ongeveer. Veel moeilijker is het om open te staan voor de werkelijke innerlijke wijsheid die esoterisch genoemd wordt en die waargenomen wordt ipv gelezen en uit het hoofd geleerd. Katinka Hesselink Ben er helemaal mee eens. Ook in alles wat ik deel, het gaat er niet om dit in je verstand op te slaan, dat het denkkennis wordt, een jasje wat je aantrekt. Iets wat je probeert te doen. Wat ik deel dat deel ik met jouw hart, wat kan raken, dat het iets teweeg brengt, beweging in je brengt eventueel wezenlijk her-kenning. Iets wat je eigenlijk al wist, alleen maar weer aangeraakt, wakker gemaakt wilde worden. Echte kennis kan natuurlijk ook confronteren, iets wakker maken van emotie, pijn, verdriet. Dat dit ook er mag zijn, ook dat doorvoelen, de betekenis hiervan. Dat iets wat verborgen was nu zichtbaar geworden is. Zo kunnen woorden van zo grote betekenis zijn,

De maan was vol. Van de lange afgeschutte galerij af gezien stond ze juist boven de grote boom, sereen, helder en heel dichtbij. Er waren eindeloos veel zachte, stille schaduwen. De stad was nog in rust, zo vroeg op de morgen. Een grote rat liep kalmpjes over het raamkozijn en hield zich alsof hij niet was opgemerkt. Je hoorde nog geen vogel en de stoffige bladeren bewogen niet, maar de schaduwen ruisten en er begon een baby te huilen. Meditatie is een vreugde en er was niets dat je afleidde, want je concentreerde je niet. Het is een gebeuren dat alles omvat, want het is niets. Het heeft geen kern dus geen begin, maar daarmee ook geen einde. Je kunt het niet binnengaan. Het 'jij' moet achterblijven in kantoor, in je kerk of je tempel. Met je ervaring en je kennis kun je dit niet binnengaan. Er moet geen jij zijn. De maan was nu achter een huis aan de andere kant van de weg uit het zicht verdwenen en de schaduwen werden dieper, om bij het aanbreken van de dag