Kagib Weteninhethart

Het was een regenachtige morgen en de hemel was geladen met donkere, omstuimige wolken; het begon heel vroeg te regenen en dat kon je horen tussen de bladeren. Er waren zoveel vogels op het grasveldje, grote en kleine, lichtgrijze, bruine met gele ogen, grote zwarte kraaien en kleintjes, nog kleiner dan mussen; ze krabbelden, rukten en kwetterden ongedurig, klagend en tevreden. Het motregende en dat scheen ze niet te deren, maar toen het harder begon te regenen vlogen ze allemaal luid klagend weg. Maar de struiken en de grote, oude bomen genoten; hun bladeren werden schoon gewassen van het stof van vele dagen. Waterdruppels bleven aan het puntje van de bladeren hangen, als er één druppel op de grond viel vormde zich alweer een andere, gereed voor de val; elke druppel was de regen, de rivier en de zee. En elke druppel was helder, fonkelend; ze was rijker en mooier dan alle diamanten van de wereld. Water groeide tot een druppel, die haar schoonheid behield en in de gro

Een belangrijk verschil tussen het kind en het Kind terugvinden is bewustzijn, is Zien, is Weten. Een kind doet gewoon, weet niet beter, maar heeft daarbij bv echt niet altijd voeling met de medemens, de gevolgen van zijn daden. Hij leeft zich gewoon uit in dat vrijheidsgevoel, in die verwondering. Als je het Kind terug vindt is juist een heel belangrijk stuk die voeling, die afstemming met de omgeving, met de medemens. Wat er speelt, de energie die er hangt, wat dat moment vraagt. Door de weg die je gegaan bent is door de loutering waarlijk begrip ontstaan voor die medemens voor al die werelden waar mensen in zitten, hun binnenwerelden. Dus je bent wel weer onbevangen, spontaan, puur en echt maar wel in die afstemming. En daarnaast natuurlijk de verwondering, de eindeloze verwondering voor alles wat is. Alles vrij stromend, zonder invulling, alles steeds in verandering. Daarin kunnen genieten van alles omdat alles leeft, alles in beweging is. Steeds weer nieuwe ver

Denk niet dat je heiligheid kunt baseren op doen; heiligheid moet je veeleer baseren op zijn. Want de werken heiligen niet ons, maar wij moeten de werken heiligen. Meester Eckehart Ja, dat zou een belangrijke bezinning zijn in het huidige arbeidsethos waar we nog in leven. Arbeid adelt nog steeds, dan ben je wat, maar wat ben je dan? Werken associeren we tuurlijk helemaal niet met heilig en toch wil ik deze uitspraak veel breder maken omdat het alles omvat. Alles wat we doen, elk moment. Kern is, dat het fundament zou mogen zijn, dat we onszelf heiligen. En onszelf heiligen betekent, onszelf heel maken, want dat is heilig, onder leiding wat al heel is. Binnenin. Dat proces toelaten, wat een heel intens proces kan zijn, intense loutering. En ja meer en meer mag dan alles wat je doet heilig zijn, bezieling brengen, verwarmen, inspireren. Dan ben je een uitdrukking geworden van wat al heilig was is en altijd zal Zijn. lieve warme groet Kagib

Tao is Het. Dat wat alles omvat. Dat wat het totale overzicht heeft op alles. Het staat buiten de tijd maar Weet toch wat nodig is binnen de tijd, dat wat zich binnen de tijd afspeelt. Het is onpersoonlijk en omvat alles en iedereen met Liefde. Het is de Vervulling. Dat waar iedereen naar op weg is, hiermee weer samen te smelten. Maar voordat het zover is kunnen we er verbinding mee maken, ons ervoor open stellen. Zodat we die stille Kracht in onszelf kunnen ervaren. En in die ontvankelijkheid kan het ons verstillen. Dan kunnen we Het voelen, kan Het ons vervullen, kunnen we ervaren die Liefde die was die is en die altijd zal Zijn. In het Licht van Tao kan alle verwarring, alle duisternis oplossen, verdwijnen, zonder dwang. Gewoon het toelaten van dit Licht en we zullen Zien, inzien, begrijpen. Uiteindelijk is het niets, en toch geeft het vervulling aan alles. In die Verbinding hoeft ook eigenlijk niets meer. Het is helemaal leeg en toch vervuld. En toch vanuit d

Afgaan op je gevoel is niet verstandig. Afgaan op je verstand is niet gevoelig. Je kunt beter afgaan op je hart, Want daar wonen, als het goed is, Gevoel, wil, vrede, goedheid, licht, geest. auteur onbekend Ja, wat hij of zij hier aanduidt noem ik het Weten in het hart. Daar komt wat mij betreft ook alles samen. Het is het Bewustzijn, daar is het Licht, wat waarlijk inzicht kan geven in alles wat is. Daar je hart voor openen dan kan het je inLichten. Je zou kunnen zeggen daar woont God. Het Goddelijke. Maar God kan zich niet kenbaar maken als je je niet opent voor God het Goddelijke. Dus een open hart is eigenlijk voorwaarde voor alles. Dan begint het pas. En God heeft geen enkel oordeel over jouw emoties jouw gedachten, waar je vol van bent, vol mee zit. Het kijkt dwars door jou heen maar met ogen van Liefde. Uiteindelijk wil Het dat je weer helemaal oplost in God het Goddelijke, wat betekent dat waar jij vol van zit verdwijnt. Dat is waarlijk thuiskomen in het Hart.

Gedreven door een straffe wind stapelden de wolken zich in het zuidwesten op; het waren prachtige, grote, fel bewogen wolken, vol omstuimigheid en ruimte. Ze waren wit en donkergrijs, met regen beladen en ze vulden de hemel. De oude bomen waren boos op hen en op de wind. Ze wilden met rust gelaten worden, al hadden ze behoefte aan regen; die zou ze weer schoonmaken, al het stof wegwassen en hun bladeren zouden weer fonkelen, maar net als de oude mensen werden ze niet graag gestoord. Er waren zoveel bloemen in de tuin, zoveel kleuren en elke bloem voerde een dans uit, huppelde en sprong, ieder blaadje was in beweging; zelfs de grassprietjes op het kleine grasveld werden heen en weer geschud. Twee magere oude vrouwen waren aan het wieden; twee oude vrouwen, ze hurkten op het grasveld, praatten en wieden op hun gemak. Ze zagen er intelligent uit, hun ogen sprankelden. Je werd zelf die vrouwen, zij werden jou, het gras, de wolken. Afstand en tijd bestonden niet meer. Er