Kagib Weteninhethart

Het was een mooie morgen geweest, vol zonneschijn en schaduwen; de tuin van het vlakbij gelegen hotel was vol kleuren, had alle kleuren; ze waren zo helder en het gras was zo groen, dat ze de ogen en het hart pijn deden. De verre bergen glinsterden fris en tintelend, gewassen door de morgendauw. Het was een betoverende morgen en overal was schoonheid; op de smalle brug, op de rivier, op een pad in het bos, waar het zonlicht met de bladeren speelde; ze trilden en hun schaduwen bewogen; het waren gewone planten, maar bij hun frisse groen verbleekten alle bomen die naar de blauwe hemel oprezen. Je kon niet anders doen dan je verwonderen over al die pracht, over de overdaad, over die beweeglijkheid; je kon alleen maar verbaasd zijn over de kalme waardigheid van elke boom en plant en over de eindeloze vreugde van die zwarte eekhoorns, met hun lange pluimstaarten. Het water van de rivier was helder en fonkelde in de zon die door de bladeren scheen. Het was vochtig en plezierig in het b

Wat is Dat? Eigenlijk is het zo moeilijk uit te leggen wat Dat is. Het is. Het is geen emotie, geen gedachte, geen beeld. Het kan allerlei uitdrukkingen krijgen. Maar de basis is stilte, gewoon Zijn. Eeuwig Zijn, totaal vervuld Zijn. En hier geborgen in zijn, geliefd zijn, beschermd zijn. Een dankbaar zijn voor die Kracht die zo onvoorstelbaar wijs is, zo onuitputtelijk in Liefde, zo'n totaal overzicht heeft. Het is niet te bevatten, niet te beschrijven. Het is altijd meer dan in woorden uit te drukken is. En het zal meer en meer mogen worden zolang de Verbinding blijft. Meer en meer poorten open mogen gaan, dimensies zich kunnen openbaren. Een Weten, alles heeft betekenis. Als je verbinding hebt met het Licht, en je zit in de shit, het leven is vol pijn en verwarring. Het Licht zal je leiden, beschermen. Door de pijn en shit heen, door de verwarring heen naar bevrijding, heling, vreugde, vrede. Als je t mogelijkheid geeft, neemt Het, Dat, je aan de hand. Zonder oordeel ove

Tel eens hoeveel gedachten van jezelf zijn, en je zult verbaasd zijn dat geen enkele gedachte van jezelf is. Ze komen allemaal voort uit andere bronnen, zijn allemaal overgenomen - of door anderen op je geladen, of domweg door jou aan jezelf opgelegd, maar niets is van jou. Onthoud één criterium: alles wat kostbaar is, is alleen maar dat wat jij Weet, en het is niet mogelijk dat je kwijtraakt wat je Weet. Alles wat je kunt kwijtraken en waaraan je je moet vastklampen, kan niet kostbaar zijn omdat je het kunt kwijtraken. Dat laat zien dat het niet jouw ervaring is. Osho Wat kortere stukjes vandaag. Hij maakt hier mooi zichtbaar wat het verschil is tussen de mind, denk-kennis en Weten. De mind is alleen de mind. Je kunt jezelf er helemaal mee volstoppen, achter verstoppen. Maar inderdaad, je kunt het ook weer kwijtraken. Je moet die kennis verdedigen, bewijzen etc. Het is geen geheel. Maar echt Weten is verweven met je hele wezen. Als je echt Weet, dan Ben je het.

Vriendschap is uit de wereld verdwenen net zoals liefde verdwenen is, want vriendschap is alleen mogelijk als je elkaar in alle openheid ontmoet, zoals je bent - niet zoals mensen willen dat je bent, niet zoals je behoort te zijn, maar gewoon precies zoals je bent. Als twee mensen zich aan elkaar laten zien precies zoals ze zijn, groeit er vriendschap. Als twee mensen bereid zijn hun maskers te laten vallen, hebben ze een enorme stap gezet naar religiositeit. Dus alles wat bijdraagt om je masker te laten vallen, zoals liefde en vriendschap, voert je naar religie. Osho Kan hier helemaal mee instemmen. Dat is ook wat ik steeds bekrachtig, ondersteun, alles wat echt is, een open hart, puur is, eerlijk is. Dan kan er waarlijk verbinding plaatvinden. Dan kan er wederzijds aanraking zijn, beroering, ontroering. Dan heb je elkaar waarlijk iets te geven. Ja, dat is vriendschap. lieve warme groet Kagib

Afwezigheid van Liefde is het begin van elke vorm van menselijke nood . Maar dan ook echt met een hoofdletter. Komt al ons handelen, al ons vechten, ons wedijveren, onze strijd, ons groot willen zijn, of klein voelen. De competitie wie de mooiste is, de beste, het meeste geld heeft, de mooiste spullen heeft... Komt al ons verlangen, al onze verwachtingen niet voort uit dat deze Liefde er niet is? De Liefde die alleen Liefde is? Maar ja, we weten niet beter. Het is ons met de paplepel ingegoten dat we het buiten moeten zoeken, in mensen, in dingen, en niet binnenin. En daardoor gaan we steeds weg van de Kern. Verliezen we de Verbinding en zijn we daardoor diep, diep binnenin uiteindelijk niet heel eenzaam? Maar wordt deze eenzaamheid niet altijd zichtbaar omdat we zoveel hebben om ons mee te vullen, op te vullen? Waar we mee vol zitten, wat ons bezig houdt, ook ideeën, geloven. Alles waarmee ons denken vol zit, ons hoofd, ons hart. Zoveel mogelijkheden om te vluchten voor dez

Onderzoek is riskant. Het betekent het onbekende binnengaan. Je weet niet wat er gaat gebeuren. Je laat alles achter je waarmee je vertrouwd bent, waarbij je je comfortabel voelt, en je gaat het onbekende binnen, zelfs niet volkomen zeker of er iets aan de andere kant is, zelfs niet óf er een andere kant is. Daarom klampen mensen zich vast aan theïsme, of zij die wat steviger staan, intellectueel zijn, de intelligentsia - zij klampen zich vast aan atheïsme. Maar in beide gevallen is het vluchten voor twijfel. En vluchten voor twijfel is vluchten voor onderzoek. Want wat is twijfel? Het is alleen maar een vraagteken. Het is niet je vijand. Het is gewoon een vraagteken binnenin je dat je voorbereid om te gaan onderzoeken. Twijfel is je vriend. Osho Het leven zou zoveel nieuwe dynamiek kunnen geven, als je het zo mag beleven. Het leven als een onderzoek, een onderzoeken, een doorvoelen. Zoveel te ont-dekken, vrij te maken. Zoveel dat zichtbaar wil worden. Niets als slecht ervare

Er waren een paar zwervende wolken aan de vroege ochtendhemel die heel bleek, kalm en tijdloos was. De zon wachtte tot die ochtendlijke pracht voorbij zou zijn. De dauw lag op de velden en er waren geen schaduwen; de bomen stonden eenzaam op hun schaduwen te wachten. Het was heel vroeg en zelfs de rivier aarzelde om haar omstuimige loop te nemen. Het was rustig; de wind was nog niet wakker en de bladeren bewogen niet. Van geen van de boerderijen steeg nog rook op, maar de daken begonnen te glanzen in het naderende licht. De sterren weken schoorvoetend voor de dageraad en er heerste die vreemde, stille verwachting die er is als de zon op het punt staat op te komen; de heuvels wachtten, net als de bomen en de velden, die vol vreugde open lag. Toen raakte de zon met een zachte, vriendelijke aanraking de bergtoppen en de sneeuw begon te schitteren in het vroege morgenlicht. Na de lange nacht begonnen de bladeren te bewegen en vanuit een van de huisjes steeg rook recht omhoog; de