Kagib Weteninhethart

Er is een lange weg. Er is een eindeloze weg die je kunt gaan. Die de meeste mensen gaan. Een eindeloos proeven van het leven, van het bestaan. Een indrinken van de beelden die zich eindeloos aan je vertonen. Een eindeloos meemaken en ervaren. Meegenomen worden door steeds weer nieuwe verlangens, hoop, verwachtingen. Meegenomen worden door de eindeloze stroom die nooit ophoudt. Waarin je zelf niet meer leeft, maar wordt geleefd. Geleefd door deze beelden die zo'n groot belang in boezemen. Beelden die zo krachtig op je in kunnen werken, je kunnen ketenen, verstrikken. En zo ga je verder. Verder op deze eindeloze weg. Een weg die eindeloos door kan gaan, door zal gaan zolang jij niet zult verstaan. Zolang je ogen niet open gaan. Maar ooit, eens, zal ook deze weg niet meer verder kunnen gaan. Za je gebracht worden tot stilstaan. Als alles meegemaakt is. Alles ervaren is. Alle beelden ingedronken zijn, ondergaan zijn. Als alles gedaan is. Als alles geproefd is. Als de

Goh, niets, dat is niet veel hé. Betekent dat nou dat je niets waard bent? Dat je niets voorstelt? Hmmm nee toch niet. Iedereen is hartstikke veel waard. Maar t gaat er om, wat verbindt je hieraan, verbindt je hier iets aan? Er is een groot verschil tussen belangrijk zijn, en jezelf belangrijk voelen. Of onbelangrijk, dat is eigenlijk de andere kant. Verbindt je iets aan het belang dat je hebt in het geheel? Het is een soort paradox. Je kunt hartstikke belangrijk zijn, hartstikke waardevol, maar dit eigenlijk helemaal niet meer in de gaten hebben. Hier niet meer mee bezig zijn. Het heeft voor jou helemaal geen belang meer. Wat andere er voor belang aan hechten is hun zaak, wat ze van jou vinden. Je doet gewoon. Je doet gewoon wat gedaan wil worden, in het moment. Je bent niets. Je bent alles. Het maakt eigenlijk niet meer uit. Het heeft geen trilling meer. Er is hier geen voeling meer mee emotioneel, groot/klein, goed/slecht. Je hebt kwaliteiten, daarmee heb je iet

Wie de waarde en het nut van de ware afgescheidenheid en onthechting wil kennen, achte op de woorden die Christus tegen zijn discipelen uitsprak over zijn menselijke verschijning: "Het is goed dat Ik van u heenga, want indien Ik niet van u zou heengaan, zoudt gij de Heilige Geest niet deelachtig worden." Maw, Gij hebt teveel vreugde geput uit mijn zichtbare aanwezigheid, daarom kon de volmaakte vreugde van de Heilige Geest - van het wezenlijke één zijn met God - niet uw deel worden. Ontdoet u nu van alles wat naar beelden zweemt en verenigt u met het beeld en vormloze wezen. Want de volkomen troost wordt slechts hem gegeven, die de met de zinnen waarneembare troost versmaadt. Voorwaar, ik zeg het voor alle beschouwenden: Het is met niemand zo goed gesteld als met hem, die in de volstrekte ik-verlorenheid staat. Hoe meer de mens zich verwijdert van het uiterlijke, slechts geschapene, des te meer ijlt de Schepper hem tegemoet. Daarom is onthecht zijn noodzakelijk: het reinigt

Het loslaten van al het geschapene betekent zeker niet dat wij ons van alles terugtrekken en zelfs onze aardse plichten verzaken, maar er wordt alleen mee bedoeld dat wij ons niet aan de wereld en de dingen overgeven, maar erboven staan, dat wij ze niet met de uiterlijke ogen bezien, maar met het oog Gods in ons. Laat uw Licht schijnen voor de mensen! Heeft Christus gezegd. Hij wendt zich daarmee tot de mensen die alleen op beschouwing uit zijn en niet op de zedelijke daad, en die zeggen dat zij de laatste niet nodig hebben, dat zij daar bovenuit zijn. Hen had Christus op het oog toen hij sprak: De boom die geen vruchten voortbrengt, die moet men afhouwen. Onze overgave dient door onze werken openbaar te worden, en toch moet ons doen geen zelf-willen werken zijn, maar een God-door-ons-laten-werken. Meester Eckhart Het gaat niet om je erboven te stellen maar om te doorzien wat is. En als we het Zien zal verdwijnen wat tussen God tussen het Goddelijke in zit. Dan kan God door ons heen k

Alles energie? Zekers. En uiteindelijk is Bewustzijn veel krachtiger als t denken. Pure aandacht, echt jezelf totaal tot dit nu, tot het nu brengen. Jouw nu, wat nu is, wat je nu voelt, met je hele wezen. Alles door je heen laten gaan, zonder er iets tussen te zetten. Dat is veel sterker dan welke gedachte ook. Dat is uiteindelijk het Licht in de duisternis. Niet het licht van de dualiteit. Een gespleten licht, jouw gekleurde blik. Maar het pure witte Licht, dat alle duisternis kan oplossen, kan doorzien, kan doorzien in dat wat het is. Een totale bundeling van energie in het nu. En alles kan verbranden in het Zien. Als je durft te zien. Als je durft te voelen. Als je durft toe te laten wat is. Er is alleen maar nu. En elk volgend nu kan weer helemaal nieuw zijn. Stralend, vibrerend, sprankelend, dansend, vrij. De Eeuwige dans in het Eeuwige nu, als jij verdwenen bent. Alle spelletjes, afleidingen door het denken. Alles wat zo'n beladenheid kan krijgen, hierdoor

Wie zijn vreugde niet meer zoekt in de dingen en schepselen, die beleeft aan alle dingen en wezens vreugde. Wie aan niets meer hecht, is met alles verbonden. Wie niet meer begeert, die wordt alles geschonken. De mens die de dingen in hun laagste vorm, waarin zij iets vergankelijks zijn, heeft laten varen, die ontvangt ze opnieuw in God, in Wie zij iets werkelijks zijn. Alles wat hier dood is, is daar leven en alles wat hier grof zinnelijk is, is daar, in God, Geest. Zie nu hoe rijk de Geest is, die zo één geest met God geworden is: alle dingen bij elkaar kunnen haar niet rijker maken, hoewel zij er de heerschappij over heeft. Want terwijl alle dingen iets armzaligs zijn, bestaat haar rijkdom daarin, dat zij boven alle noodlijdenheid der dingen uitgetild is. Meester Eckhart Dat is het geweldige, alles wat je loslaat komt weer in een nieuwe uitdrukking terug. Alles is dan vervuld door God door het Goddelijke. Al je zintuigen, alles wat je bent en doet. Dan is elk moment een wonder, elk

    Er is geen einde. Er is altijd weer een nieuw begin. Als een nieuw hoofdstuk, met steeds weer een nieuwe zin. Zolang het hart open staat, is er mogelijkheid, dat het ontvouwingsproces door gaat, en je steeds weer nieuwe beelden achter je laat, waardoor er steeds weer iets nieuws is, wat je raakt. Als een rivier die eindeloos stroomt. Waarin steeds weer een nieuw vergezicht, zich aan je toont. Als je door zet, steeds weer een nieuwe schat, waarmee je wordt beloond. De rivier die steeds weer een andere gedaante vertoond. Bij momenten lijkt alles tot stilstand te komen. Dan is het zeker niet makkelijk je dadendrang in te tomen. Juist dit kunnen tijden van beproeving zijn, en zal duidelijk belicht worden, wat is Waarheid, wat is schijn. Maar ook hieraan zul je jezelf kunnen over geven, als je hart is rein. De waterspiegel is helder en stil. Je doet niets zolang de Wil niets wil. Je voelt je gedragen. Niets of niemand kan je belagen. Niets dat je innerlijke proces k