Kagib Weteninhethart

    Ben je aanwezig met al je aandacht? Proevend de kans die ligt in dit moment? De waarheid ligt daar waar je nu bent. Je reist van toekomst naar verleden. Je zult daarbij weinig in het nu aanwezig zijn. De tijd is zonder dat je het weet, vooruit gegleden. Je blijft daardoor vertoeven, in de wereld van de schijn. In het moment ligt de waarheid besloten. Dit is uiteindelijk de enige werkelijkheid. Maar zolang je daar niet kunt zijn, blijft deze deur gesloten. Zul je nooit de sleutel vinden, die je uit deze waan leidt. Nu is er de mogelijkheid. Het zien wat er nu is. De innerlijke wereld die zich aan jou toont. Dat wat nu jouw waarheid is. Het durven zien. Er niet weer voor wegrennen. Dan zul je jouw waarheid kennen. Het voelen. Het ten diepste ervaren. Het aanvoelen wat dit moment, zou kunnen bedoelen. De waarheid die zich aan jou wil openbaren. Dan kan je Hart spreken. Dat wat in jou binnenste er altijd was. Als je weg is vastgelopen. Sta dan eens stil in dat eeuw

Het vrouwelijke is de afstemming in het hart met de Essentie, met de Bron, met de Liefde, met het Weten. Vanuit deze afstemming, deze Verbinding, kan meer en meer Licht komen in de duisternis. Zo kan meer en meer werkelijke Kracht vrijkomen wat het mannelijke aspect is. In afstemming op de Bron, dit tot vervulling brengen. Dat we waarlijk van binnenuit kunnen gaan staan voor dat wat in het innerlijk tot bloei gekomen is. Staan voor/in de Waarheid, staan voor/in de Liefde. Dan is het mannelijke/vrouwelijke weer een, de zoektocht voorbij. Je bent weer heel, weer in harmonie, weer in het paradijs. Het paradijs hervonden maar nu bewust. Daarom ben je dan ook werkelijk Vrij. Vrij om verder te ontvouwen, verder te groeien, bloeien, want dit proces houdt nooit op. Het gaat dus ook niet om geslachten, maar dat iedereen een pool mist. Dit kan dus ook gezocht worden in liefde voor hetzelfde geslacht. Ook hierin komen steeds die polen terug. De ene is meer mannelijk, en de ander

God heeft onze gelukzaligheid afhankelijk gemaakt van onze bereidheid tot overgave. Iedere inkering naar binnen schept verhoogde ontvankelijkheid voor nieuwe en rijkere gaven, en iedere gave Gods verruimt ons vermogen tot opnemen en versterkt ons verlangen naar het ontvangen van iets hogers. Laat ons daarom diep in onszelf luisteren, tot wij in de stilte de levende adem van God bespeuren, de krachtstroom van de Eeuwige. Het allerbeste en edelste dat gij in dit leven kunt bereiken, is dat ge zwijgt en God in u en door u laat werken en spreken. Waar de krachten van het uiterlijk zich hebben teruggetrokken van al hun werkzaamheid, daar wordt het Woord gesproken. Stilte en zwijgen zijn nodig, wil het innerlijke Woord vernomen worden. Men kan het niet beter bereiken dan door stilzijn. Dan kan men het horen, dan verstaat men het recht - in het niets-van-het-uiterlijke-weten. Daar waar men zelf niets meer weet, daar bewijst en openbaart het zich. Midden in het zwijgen, wordt in

Direct verbonden met het gewend raken aan het rechte niet-zijn en de innerlijke rust, is de opgaaf van het stilzijn en het zwijgen. De stilte is altijd in ons, maar wij zijn niet altijd in de stilte. Meestal zijn wij ver verwijderd van de 'vrede des gemoeds' die ons boven verlangen, boven onzekerheid en nood uittilt - ver verwijderd van het innerlijke zwijgen dat de voorwaarde is voor een blijvend succesvolle innerlijke arbeid. Het juiste stilzijn is geen lome behaaglijkheid en niets-doen, doch een met kracht geladen naar binnen gericht zijn en zwijgen. Wat dan zwijgt, is niet de mond, maar het ik, de gedachten, de zinnen en daarmee de uiterlijke wereld. Dan gaat de innerlijke wereld des te meer leven, dan wordt God des te meer werkzaam. Midden in de gemeenschap met anderen kan men in de 'een'-zaamheid - in de eenheid met de Ene - leven. Daartoe moeten wij ons gewennen aan het stilzijn gedurende het leven van alledag, zelfs bij het werk, moeten wij de on

Juist als je jezelf kent ken je jezelf niet. Ben je niet meer bezig met wat je bent, wat je doet. Je Bent gewoon, je doet gewoon. Het is allemaal vrij en stromend, onbevangen. Je bent leeg geworden van jezelf, dus alle verkramping is verdwenen. Alle fixatie alle gerichtheid op jezelf. Elk moment roept iets op, en van daaruit komt een reactie. Maar jij reageert niet meer, Tao reageert door jou heen. Het Leven, de Stroom, de Liefde, in alle eenvoud en harmonie. Je bent niet bezig met, wat zal het effect zijn, hoe kom ik hierin over, zullen ze me niet afvallen, word ik niet aangevallen verstoten. Er is geen reactie van, goh wat ben ik goed dat ik dit weet dat ik dit kan, wat weet ik toch veel, of juist, ik ben niks ik kan niks ik ben niks waard. Allemaal het spel van de dualiteit, waardoor je altijd heen en weer gegooid zult worden. Want hoe dan ook, je denkt te weten wie je bent, of heel goed of heel slecht. Maar het is jouw beeld, jouw idee. Je bent dan ziek, gewond,

Velen prijzen de liefde als het hoogste. Maar ik stel het niet-zijn boven de liefde. Ten eerste hierom: het beste in de liefde is dat zij mij noodzaakt God te beminnen. Nu is het echter veel belangrijker dat ik God noodzaak tot mij te komen, dan mijzelf tot God te gaan, en wel omdat mijn gelukzaligheid erop berust dat ik en God één worden. Want God kan gemakkelijker in mij ingaan en Zich verenigen met mij, dan ik in Hem. Dat nu juist het niet-zijn God noodzaakt tot mij te komen, blijkt uit het volgende: ieder wezen verblijft het liefst op zijn eigen plaats. Gods natuurlijkste en eigenste plaats is echter de eenheid, maar die berust op het niet-zijn. Daarom kan God niet anders, dan Zichzelf over te geven aan het ik-verloren hart. Meester Eckhart Wat zegt hij hier toch allemaal, denk je misschien. Hij heeft het hier natuurlijk niet over de Goddelijke Liefde. Want de Goddelijke Liefde is God. Het gaat hier dus om de liefde tot God, het verlangen naar God. Dat dit het vuur