Kagib Weteninhethart

Wat is liefde? Een woord door zoveel mensen gebruikt, misbruikt. Een woord dat zich in zoveel gedaanten toont, zichtbaar wordt in deze wereld. Wat is liefde? Liefde maakt meer kapot dan je lief is? Liefde, door alle tijden heen, dit woord dat tot uitdrukking komt in ons leven. Door alle lagen van de bevolking wordt liefde beleefd en ervaren. In eindeloze vormen van beleven en ervaren. Maar wat is liefde? Is liefde een uiteindelijke realiteit? Bestaat de liefde? Is er een liefde die nooit kan verdwijnen? Als je rond kijkt in deze wereld lijkt de liefde zo betrekkelijk. Maakt liefde mensen kapot. Bepaalt de liefde de ander. Maakt liefde groot en klein, afhankelijk. Is liefde bezit, een bezit dat afgenomen kan worden Ik hou van jou, door miljoenen mensen geuit. En toch zo vaak slaat t om in haat, afstand, verkilling. Gaan we weer uit elkaar, en zijn weer op zoek naar de liefde. Steeds weer proberen de liefde in de ander te vinden. Een verbinden, beter gezegd een g

Is dat niet de kern, dat alles vluchtig is? Maar het denken staat hier liever niet bij stil dus blijft het liefste vol van zoveel, beelden, ideeën. Wat schijnbaar belangrijk is om voor te leven, om voor te gaan, om te doen. Ja willen we niet het liefste doen, doen, doen, maar Zijn? Is daarom iets als yoga niet heel populair, want dan kun je doen, regels volgen, structuur, systeem. Of andere stromingen met plaatjes, etiketten, waar je aan kunt beantwoorden, aan kunt voldoen. Wat je kunt volgen, wat resultaten zal opleveren. Heerlijk voor t denken, houdt zich hier lekker mee bezig. Maar gewoon Zijn? In het niks? En toch ligt uiteindelijk de vervulling binnenin. Niet in wat je doet, in waar het denken vol van is, maar in wat je Bent. Je hoeft hier dan niets meer voor te doen, je bent Dat. Je bent vervult in Dat. Dan maakt het niet meer uit wat je doet. Al ben je aan het eten, loop je over straat, praat je met iemand, maakt contacten, verbindingen. Het is vervuld, je bent verv

Wie God in zichzelf weet, die herkent Hem in alles. In alle schepselen is God hem even na. Een wijze zegt: god heeft Zijn netten over alle schepselen uitgespreid, zodat men Hem in een ieder kan vinden en herkennen - wanneer men het maar wil zien! Alleen hij heeft de rechte kennis van God, die Hem in alles direct waarneemt. Een leven van rust en vrede, geliefd in God, is goed. Een leven vol van smarten, geleefd met geduld, is beter. Doch rust te bezitten en in de vrede des Heren een leven vol van smarten en moeiten te verdragen - dat is het allerbeste. Stel, iemand loopt door het veld en zegt zijn gebed, of hij is in de kerk en wordt God bewust; wordt hij God méér bewust omdat hij op een stille plek is, dan komt dat door zijn onvolkomenheid en zijn gebrek aan gelijkmoedigheid. Want God is dezelfde in alle dingen en op alle plaatsen en altijd bereid Zich op dezelfde wijze weg te schenken; alleen hij heeft God werkelijk gevonden, die Hem overal in dezelfde mate bewust wordt.

Geen vat kan twee soorten drank tegelijk inhouden: moet het wijn bevatten, dan moet men het water eruit gieten tot er geen druppel meer in is. Daarom, wilt gij de goddelijke vreugde in u verkrijgen, dan moet ge noodgedwongen de eindigheid weggieten tot de laatste druppel.Wat moet opnemen en ontvankelijk moet zijn, dat moet eerst leeg zijn. Hoe beter de zielkrachten kunnen opnemen, des te onbelemmerder en meer omvattend neemt de ziel op, voelt des te grotere zaligheid en wordt des te inniger één met hetgeen opgenomen werd. Tot tenslotte het hoogste vermogen van de ziel, dat aan alle dingen ontheven is en met het vergankelijke niets meer gemeen heeft, niet minder dan God Zelf in Zijn ganse wezen, in zich opneemt. En de Meesters zeggen dat deze eenwording met geen enkele aardse zaligheid te vergelijken is. Meester Eckhart Kan niet duidelijker wat hier staat. Het gaat er om dat wij totaal leeg worden van onszelf. We staan zelf steeds tussen God in. God wil deze plaats weer in

Is dit niet de kern waar het hele leven om draait, dat we zo eenzaam zijn? Maar dat de vervulling kan komen in het all-een worden. Zijn er uiteindelijk niet heel, heel veel mensen eenzaam, maar wordt dit niet zo snel zichtbaar omdat we vol zitten met een heleboel doen, vol zitten met activiteiten? In het eenzaam zijn verlangen we naar een antwoord op iets wat in ons is, wat nog niet vervuld is, een leegte. Maar die proberen we dan op te vullen. We proberen het antwoord te vinden buiten onszelf. Maar dit zal altijd een afhankelijk antwoord zijn, een antwoord van zoveel afhankelijk. Een antwoord dat steeds weer veranderd. Wat we vast moeten/willen zetten, wat aan voorwaarden moet voldoen, en vaker hieraan niet voldoet. Daarom zijn we nooit werkelijk voldaan of slechts een korte tijd. Wat ons heen en weer gooit, verwart, waar we verstrikt in raken. En we doen zoveel bewust of onbewust om niet eenzaam te zijn, en verliezen daardoor dat waardoor we nooit meer eenzaam zullen zijn. De om

E: "De goede mens treedt als zodanig in alle eigenschappen van de goedheid zelf, die God is. Zie nu welk een wonder leven de mens toch leidt, op aarde alreeds 'in de hemel', in God! Ook onheil moet zijn heil dienen, en liefde en leed zijn beide zijn deel." Zoals de geest des levens in zijn houding tot ons door niets anders bewogen wordt dan door de liefde die Hij naar Zijn wezen is, zo willen ook wij in alles de stem van die liefde gehoorzamen, die ons met de Godheid verbindt; willen wij ons aanwennen alle dingen in God en God in alle dingen lief te hebben, en altijd en overal ons bewust te zijn van Gods aanwezigheid in ons. E: "Wij moeten ons geen enkel ogenblik van God gescheiden achten. Wat ons van Hem scheidt is slechts het uiterlijk, in wezen zijn wij nu en altijd één met God." Moge deze zekerheid van nu af aan in ons lichten en ons moedig en oprecht door het leven doen schrijden; want wat zou hem kunnen weerstaan, die de God in hem

Niet meer van de aarde maar nog wel op de aarde. Wat betekent dit? Nog deelnemen aan alles wat het leven te bieden heeft, en toch is alles anders. Een andere blik, een ander ervaren, een ander zien. Een heel helder zien van dat wat is. Dat wat de enige werkelijkheid is, die binnenin is. En vanuit dat wat binnenin is, krijgt buiten zijn vervulling. Een onthecht zijn van alles in de wereld dat kan ketenen, verstrikken. Een genieten van alles dat is, maar zonder verlangen, zonder verwachting, zonder belangen. Gewoon het volgen van de innerlijke Stroom, want daar ligt het ankerpunt. Diep binnenin begint alles, dat wat is. Dat, wat een innerlijk richtsnoer kan worden, vanuit het Hart, vanuit de Liefde in het hart. De Liefde die is, die was, en die altijd zijn zal. De Liefde die niet van deze wereld is. Vanuit deze Liefde de wereld in gaan, de wereld ont-moeten. Waarin niets moet, alles mag, de onbevangenheid van het Kind. Alles en iedereen met deze Liefde omvatten. Deze God