Kagib Weteninhethart

Verwarrende beelden. Nieuwe werelden die zich openen en sluiten. Opgeslokt door je medemens. In de huid kruipen van, maar er niet meer uit kunnen stappen. Totaal inleven maar daardoor je eigen leven niet meer kunnen leven. Ingekapseld door verlangens, verwachtingen, angsten, verdriet. Overal licht willen brengen, maar zelf verduisterd worden door de duisternis van anderen. Van binnen speelt zich een heel ander leven af, dan aan de buitenkant zichtbaar is.. Gedachten die om en om tollen, verstrikken. Ze zuigen je mee van licht naar duisternis, van duisternis naar licht. Van leven naar dood, van dood naar leven. Ze nemen je gevangen in een wurgende houdgreep, in een draaikolk die je naar beneden sleurt. Een stralende lach, een bemoedigend woord.... voor de ander. Een luisterend oor, een wijze raad...... voor de ander. Een stroom van liefde vloeiend........ naar de ander. Niets voor je zelf, alles......... voor de ander. Maar wat als de ander er niet meer is? Wat als er g

Een belangrijke reden waarom wij hier zijn is om waarlijk tot begrip te komen. Vanuit een doorleefde ervaring. Vanuit vele, vele, ervaringen, ook in andere levens, waarlijk tot begrip komen en compassie. Tot een ervaren komen dat je in alle eenvoud iedereen liefhebt. Niet als een beeld. Niet als een, dat behoor je te doen. Niet als iets waardoor je jezelf beter voelt, wat in totale tegenstrijd is met Liefde. Maar als een Weten, dat je dit Bent. Dat je zoveel ruimte in jezelf gemaakt hebt dat die Liefde alles kan opvullen en vervullen. Wat er dus eigenlijk op neer komt dat jij, jouw ikje, er niet meer is. Wel je persoonlijkheid. Je blijft een kanaal van deze Liefde maar je zet er niks tussenin. En dan kun je nog de verschillen zien. En je kunt reageren op die verschillen, of beter gezegd het Bewustzijn kan dan door jou heen reageren. Maar er is geen oordeel, geen veroordeling. Gewoon een zien wat is in alle helderheid. Je kijkt niet meer naar alle onderverdelingen die meestal gemaa

De mens dient al zijn werken te verrichten naar de ordening van het Godsrijk in hem. Wanneer onze werken tot stand komen op de wijze van de mens, dan is er zeer spoedig onkruid en onvrede tussen; verricht de mens ze echter in Gods rijk, dan blijft de vrede in al zijn werken. En God zag al wat Hij gemaakt had, en ziet, het was zeer goed', zo staat er in het scheppingsverhaal. Hetzelfde zeg ik van de ziel: in zover zij al haar werken ziet in het Godsrijk en ze daarop richt, zijn zij volmaakt. Tot het volmaakt worden behoort ook dat iemand erop toeziet dat al zijn werken samengaan tot één werk. Ook dit uniforme richten van zijn werken moet van het Godsrijk uit geschieden, waar de mens God is. Daar antwoorden alle dingen hem naar goddelijke trant, daar heeft de mens ook de heerschappij over al zijn werken." Meester Eckhart Weer hetzelfde thema. Alles kan uiteindelijk een uitdrukking vh Goddelijke worden. Als je op je plek bent, waar dit ook is, wat je ook doet. Als

Zie toe dat ge onafhankelijk wordt en de uiterlijke met de innerlijke overstemt. Volhard, en verslap niet, tot gij in de tijd het tegenwoordige nu der eeuwigheid hebt veroverd. Blijf in uzelf. Een aanleiding tot andere dingen doet zich gaarne voor als noodzaak en is toch slechts voorwendsel. Zalig de mens die in menigvuldigheid staat en toch zichzelf gelijk blijft. Wie ten allen tijde in zichzelf gekeerd is, vergaart een zeer rijke schat. En wie zijn innerlijke rijkdom verkregen heeft, verricht alle uiterlijke taken des te volkomener. Hoe gelijkmoediger en evenwichtiger iemand wordt, des te minder wordt hij bedroefd door de voorbijgaande en verdwijnende dingen. Bedenk altijd dat God u niet van lust beroven wil, maar u de lust naar het Al-zijn wil doen smaken. In waarheid is niets vol lust, dan wat met de innerlijkste grond van de Al-natuur overeenstemt. En wanneer zou mijn lust ooit groter kunnen zijn, dan wanneer ik mijzelf herken als het ene dat ik moet zijn, en als h

Is niet het grote manco van deze tijd, van de westerse mens. Van juist de mens in de rijke landen dat we veel te vol zitten? Juist ook vaak de spirituele mens? Met zoveel programma's, technieken, kennis, ideeën, regels, normen, cultuurjasjes.... dat de Werkelijkheid hierachter verdwijnt. Echtheid? Onbevangenheid, eerlijke open vriendelijkheid, spontaniteit? Onze ego's zo groot dat er gewoon geen ruimte meer is voor de Christus, voor de Liefde, voor Zijn. Echte deemoed, wat uiteindelijk ook een aspect van de Liefde is zonder dat je deemoedig hoeft te zijn. Als een vanzelfsprekendheid, echte warme hartelijkheid zonder ondergrond van iets terug verlangen. Een genieten, gewoon dat je leeft zonder dat er ook maar iets aan vast zit, een beeld, een idee, een achtergrond. Gewoon genieten van dat wat is zonder houding zonder idee van ja hier mag ik van genieten want dat past binnen de cultuur maar nee gewoon genieten van dat je Bent, gewoon Zijn. Steeds weer opnieuw het

E: "Zolang iets geschapens van welke aard ook, zich aan de ziel als iets aparts kenbaar kan maken, kent zij ook verdriet. Nu is er boven de geschapen natuur van de ziel iets dat aan God verwant, ja één met Hem is - iets in haar waaraan al het geschapene ver en vreemd is, iets eigens dat haar zich op zichzelf doet beroepen, iets dat niets aanneemt wat van buitenaf komt. Evenzo moet ook de mens in zichzelf uniek zijn, zonder weerga, aan niemand meer gelijk; alleen zo is hij God in aard gelijk. Want dat is Gods natuur: zonder weerga te zijn, aan niemand gelijk. Dat ook wij aldus in de eenheid mogen zijn welke God zelf is, daartoe helpe ons God." Meester Eckhart Er is iets in ons, wat onkwetsbaar is, onaantastbaar, totaal onthecht vh totale leven. En juist als je daar één mee wordt, zal er waarlijk Liefde zijn. En dan wordt je geen eenheidsworst, je blijft uniek in je mogelijkheden en kwaliteiten, maar alles zal doorstraald worden door deze Liefde. Dan t volgende stuk: E: &

Dromen, visioenen, van een nieuwe wereld. Het is soms zo moeilijk om deze droom tot een realiteit te maken. De harde realiteit, waarin dat je overkomt waar je niet op gerekend had. Niets is meer zeker. Alles staat op losse schroeven. Je hele innerlijke wereld wordt binnenste buiten gekeerd. Alle woede, angst, verdriet, pijn. Alles wat nog in je leeft, wordt naar boven gehaald. Maar het is een mogelijkheid. Mogelijkheid om in contact te treden met wat hieronder zit. Je wil in voortdurende harmonie verblijven. Maar zolang die er innerlijk niet is, wordt je hier bruut uit weggeslagen. Of je slaat jezelf eruit weg. De wortels van angst, woede en verdriet, schieten steeds weer uit in de buitenwereld. DE BUITENWERELD IS STEEDS EEN WEERSPIEGELING VAN JE BINNENWERELD. Jij geeft de lading aan dat wat je overkomt. Als je aangeraakt wordt door woede, minachting, haat, dan leeft deze nog steeds in jezelf. Je wordt onaanraakbaar, onaantastbaar, als je slechts Liefde en begrip terug