Kagib Weteninhethart

Je bent dus bang voor het leven en bang voor de dood omdat je je vastklampt. Als je nergens aan vastgrijpt, als je niet bang bent iets te verliezen, dan ben je vrij om te stromen als de bergrivier die altijd nieuw, sprankelend en levend is. Er zijn mensen die de gedachte dat ze een familielid of een vriend zouden verliezen niet kunnen verdragen; ze denken er liever niet aan. Of ze zijn bang een favoriete theorie, ideologie of geloof in twijfel te trekken en kwijt te raken. Of ze zijn ervan overtuigd dat ze nooit zonder de een of andere dierbare mens, ding of plek kunnen leven. Wil jij een manier om de mate van je starheid en je doodsheid te meten? Observeer dan hoeveel pijn het je doet wanneer je een gekoesterd idee, mens of ding verliest. De pijn en het verdriet verraden je gehechtheid nietwaar? Waarom rouw je zo bij de dood van een geliefde of het verlies van een vriend? Je hebt nooit de tijd genomen om serieus te overwegen dat alles verandert en voorbijgaat en sterft.

In de kern komt het eropneer dat alles maar dan ook alles wat we doen heel vluchtig is. In het moment is het heel belangrijk, lijkt het heel belangrijk. Misschien een paar dagen dat t blijft, maar dan is het weer verdwenen. Wat is er over na een jaar? Wat blijft over na een leven? Ook in ons handelen naar buiten, welke wezenlijke diepe innerlijke verandering brengen we daarin teweeg. Wat blijft daarin werkelijk hangen of zorgt voor een doorbraak? Maar wat niet vluchtig is, en daarom van zo'n groot belang, is ons bewustzijn. Dat meer en meer het Bewustzijn van Liefde mag/kan vrijkomen. Want het bewustzijn dragen we met ons mee over dit leven heen. Welke veranderingen zijn hierin opgetreden bij het overgaan, bij het sterven. Wat heeft er mogen open gaan? Dus de zin van het leven ligt in het zoveel mogelijk open maken van wat in potentie in ons verborgen is. Dat meer en meer de Liefde, het Weten vrij mag komen. Dit betekent niet dat je een kluizenaar moet worden, juis

Heb je er ooit bij stilgestaan dat mensen die het bangst zijn om te sterven degenen zijn die als de dood zijn om te leven? Stel je een man voor die op een zolder woont, een soort hol zonder licht en weinig frisse lucht. Hij is bang de trap af te gaan omdat hij heeft gehoord dat mensen van de trap vallen en hun nek breken. Hij zou nooit een straat oversteken, omdat hij heeft gehoord dat er duizenden op straat worden overreden. En ja, als hij de straat niet kan oversteken, hoe wil hij dan een oceaan of een continent oversteken en zich van de ene ideeënwereld naar de andere kunnen bewegen? Deze man blijft in zijn hol van een zolder zitten in een poging de dood af te weren, en daarmee heeft hij meteen ook het leven afgeweerd. Wat is de dood? Een verlies, een verdwijning, een loslaten, een vaarwel zeggen. Wanneer je je vastklampt, weiger je los te laten, je weigert vaarwel te zeggen, je verzet je tegen de dood. En al besef je het misschien niet, je verzet je tegelijkertijd t

Vroeg of laat ontstaat er in elk mensenhart het verlangen naar heiligheid, spiritualiteit, God, noem het wat je wilt. Je hoort mystici spreken over een goddelijkheid die overal om hen heen is en die binnen ons bereik is, die ons leven zinvol en mooi en rijk zou maken, als we haar maar konden ontdekken. Mensen hebben zo'n vaag idee van wat dit zou kunnen zijn en lezen boeken en raadplegen goeroes in een poging erachter te komen wat ze nu precies moeten doen om dit ongrijpbare iets dat heiligheid of spiritualiteit te kunnen verwerven. Ze leren allerlei methoden, technieken, spirituele oefeningen en formules; vervolgens raken ze na jaren van vruchteloos streven ontmoedigd en verward en vragen zich af wat er fout is gegaan. Meestal geven ze zichzelf de schuld. Als ze hun technieken regelmatiger hadden beoefend, als ze ferventer of milder waren geweest zouden ze er gekomen zijn. Maar gekomen waar? Ze hebben geen duidelijk idee wat die heiligheid waarnaar ze streven eigenlijk

Je gaat je pad, je zet je stappen, en veel ligt er waarschijnlijk al gewoon klaar. Het is gezaaid in het verleden. Mensen die op je pad komen, situaties waar je in terechtkomt. De uitdaging ligt erin hoe ga je hiermee om? De uitdaging ligt erin dat je meer en meer vrij komt van alles om je heen. Dat alles om je heen je eigenlijk niet meer zoveel kan doen, je niet meer kan versplinteren, niet meer jezelf doet kwijtraken. De uitdaging ligt er elk moment weer in dat het ankerpunt in je zelf mag/kan komen te liggen. Dat in jouzelf iets groeit wat onaantastbaar is. Een onthecht zijn maar zeker wel verbonden blijven met alles om je heen,. De verbinding ligt in de Liefde. Waar je nu nog aan vastzit, zul je aan de andere kant weer tegenkomen. Alles wat je gespleten heeft gemaakt je niet vrijgemaakt hebt. Hoe jij bij het sterven ervaart dat de wereld is, hoe je hem dan ziet, de betekenis daarvan, zo zal het zijn in de astrale wereld. Er zijn eindeloze astrale werelden. Je zou k

Het tweede ingrediënt is net zo belangrijk: jezelf zien, het licht van je gewaarzijn meedogenloos op je motieven, je emoties, je behoeften, je oneerlijkheid, je egoïsme, je neiging te domineren en te manipuleren te richten. Dit betekent dat je de dingen bij de naam noemt, hoe pijnlijk de ontdekking en de gevolgen ook zijn. Als je een dergelijk gewaarzijn van de ander en jezelf bereikt, weet je wat liefde is. Omdat je dan een geest en een hart hebt dat alert, waakzaam, helder en gevoelig is, een helderheid van waarnemen, een gevoeligheid waardoor je op elk moment in elke situatie een zorgvuldige, passende reactie kunt geven. Soms zul je onweerstaanbaar tot actie worden gedwongen; en soms zul je worden tegengehouden. Je zult daardoor anderen soms negeren en soms de aandacht schenken die ze zoeken. Soms zul je zacht en meegevend zijn, en soms hard, compromisloos, assertief, gewelddadig zelfs. Want de liefde die uit gevoeligheid voortkomt neemt vele onverwachte vormen aan en r

Overal ter wereld zijn mensen op zoek naar liefde, want iedereen is ervan overtuigd dat liefde alleen de wereld kan redden, dat liefde alleen het leven zinvol en de moeite waard kan maken. Maar hoe weinig mensen begrijpen wat liefde werkelijk is, en hoe ze in het mensenhart ontstaat. Liefde wordt heel vaak gelijkgesteld met goede gevoelens voor anderen, met goedwillendheid, geweldloosheid of dienstbaarheid. Maar dat is op zich geen liefde. Liefde ontstaat uit gewaarzijn. Alleen in zoverre als je mensen ziet zoals ze hier en nu werkelijk zijn en niet zoals ze in je herinnering, je verlangen, je fantasie of projectie zijn, kun je echt van hen houden; anders zijn het niet de mensen die je bemint maar het idee dat je je van hen gevormd hebt, of personen als voorwerp van je verlangen, niet zoals ze intrensiek zijn. Daarom is de eerste daad van liefde om dit mens of ding, deze werkelijkheid, te zien zoals hij of het echt is. En dit houdt de enorme discipline in dat je verlangen