Kagib Weteninhethart

Een man vond een adelaarsei en legde het in het nest van een gewone kip. Het ei kwam samen met het broedsel van de kip uit en groeide daarmee op. Zijn hele leven deed de adelaar wat de kippen ook deden, en dacht dat hij een kip was. Hij krabde de grond los voor wormen en insecten. Hij maakte klokkende geluiden en kakelde. En hij gooide zijn vleugels omhoog en vloog een meter de lucht in. Jaren gingen voorbij en de adelaar werd al heel oud. Op een dag zag hij boven zich een indrukwekkende vogel aan de wolkeloze hemel. De vogel zweefde in sierlijke verhevenheid tussen de sterke windstromen, terwijl zijn sterke gouden vleugels nauwelijks een slag maakten. De oude adelaar keek vol ontzag omhoog. 'Wie is dat?' Vroeg hij. 'Dat is de adelaar, de koning der vogels,' zei zijn buurman. 'Hij hoort in de lucht thuis. Wij zijn thuis op de grond, wij zijn kippen.' En zo leefde en stierf de adelaar als een kip, want dat was wat hij dacht te zijn. Anthony de Mell

  Alles is energie en van daaruit zetten we door ons handelen, door onze gedachten, onze emoties weer dingen in beweging die op ons afkomen. Uiteindelijk plukken we dan de vruchten hiervan. De vruchten die heel rechtvaardig zijn geen toeval in aanwezig is, altijd een teken is, betekenis heeft. Onze keuze, echte vrije keuze is bij de meeste minimaal. De meeste denken zelf te kiezen maar kiezen meer vanuit dat wat hun ouders, de maatschappij etc. voor hen koos. Daarin is geen werkelijk vrije keuze en zal er ook niet werkelijk iets toevalligs gebeuren. Van deze levensbepaling kunnen we meer en meer loskomen naarmate we ons bevrijden van t verleden. Dan kan meer en meer zich openbaren wat buiten de tijd staat, dus ook buiten die bepaling, buiten dat bepaalde plan met jouw leven. Meer en meer kan er zoiets zijn als volledige overgave, dat er niets meer tussenzit wat we zelf willen. Dan kan het beste de stem van God van de Bron gevolgd worden. Je zou kunnen zeggen, dat je dan

Hoe dan toch aan die toestand een einde te maken? Door onze angst onder ogen te zien. We moeten begrijpen waarom we niet zonder de goedkeuring van anderen kunnen leven. Hoe kun je van de mensen leren houden? Sterf, en laat hen los. Sterf, en laat je behoefte aan andere mensen los! Zie in wat die drug met jou doet. Wees geduldig met jezelf, net zo geduldig als je zou zijn met iemand die verslaafd is. Zorg dat je goed eet en realiseer je wat die drug in feite is: een kunstmatig pepmiddel. Wil je echt graag zonder? In eerste instantie zul je jezelf volslagen alleen voelen, maar in eenzaamheid wordt liefde geboren. Het land van de liefde bereik je via het land van de dood. Je realiseert je dat je hart je heeft geleid naar een uitgestrekte woestijn. Omdat je nog niet geleerd hebt om van mensen te houden zonder van hen afhankelijk te zijn, zul je je eerst heel eenzaam voelen. Maar aan het eind van het proces zul je in staat zijn je medemensen onbevooroordeeld te zien. En dan m

lieve jij, Ik las net de dichterlijke tekst waarmee t allemaal begonnen is, nu bijna n jaar geleden. Vlak voor kerstmis kwam die tot stand, heel krachtig intens van toonzetting,een appél een oproep tot bezinning, tot keuze, want straks is t te laat, straks komt de grote verandering. Even n stukje hieruit: Laatste kerst, zoals t was? En alles zal anders zijn. Een achter gelaten hebben van alle schijn? Een nieuw begin….. Vieren van het Licht. Het Licht dat zal zege-vieren. Uiteindelijk, aan het eind. De keuze gemaakt. Heb je een keuze gemaakt? Doorgaan zoals het altijd was, dat het nooit anders zal zijn. Maar als t moment komt is t te laat. Scheiding. Splitsing. Tot de laatste seconde een kans. Aanreiking. Toen was er in mij de afweging, de innerlijke afweging, het innerlijke overleg met wat ik noem mijn broertjes en zusjes in de sferen. Wil dit de wereld in, wil dit echt de wereld in, moet ik hiermee mensen confronteren? Wil dit echt gestuurd gaan worden aan familie vrienden (

Het is wel n thema wat in mijn wezen ronddanst. Alles wordt steeds meer tot Niets, de tijd vliegt voorbij, alles vluchtig vervluchtigt in het Niets in het Alles. Niets heeft zin alles heeft zin. Het is nietszeggend, alleszeggend. Ik kijk naar de wereld en die is zo vol van zoveel en uiteindelijk is t niets vervluchtigt weer tot niets. Zo vol van iets in t moment misschien wat meer momenten en dan trekt weer n ander iets en zo gaat t door. En t is Niets. En t is Alles. In ieder geval aan denkspelletjes hebben we niets. Het gaat om wat levend is wat leeft wat je beleeft, wat levende werkelijkheid is voor jou, in een toelaten vh leven alles wat t leven bevat omvat. Denkspelletjes vergaan tot niets, maar voegen niets toe aan t Niets, moeten uiteindelijk weer oplossen in het Niets. Dat diep door je heen laten dringen voor ieder dus, alles vervluchtigt, alles vervluchtigt in t Niets. Niets is belangrijk alles is belangrijk. De tijd-elijkheid en de Eeuwigheid. Er wordt ons al

Als je iets fout doet en wordt afgewezen, voel je een enorme leegte. Je bent zo vreselijk eenzaam dat je niets liever wil dan je opnieuw laten ringeloren. Je smeekt om de drugs aanmoediging en acceptatie. En zo kunnen anderen met jou altijd doen wat ze willen. Is er een uitweg? Een gevolg van het nemen van die drugs is dat je niet meer kunt liefhebben. Je kunt de mensen niet meer zien zoals ze zijn. Je registreert alleen maar of ze je accepteren of niet, je goedkeuren of niet. Je ziet hen alleen maar als een bedreiging voor je drugs, of als een middel om ze te krijgen. Hoe kunnen we van die drugs afkomen? We moeten al die tentakels waarmee we van alle kanten onder de duim worden gehouden, uit ons systeem losrukken. De meeste zijn doorgedrongen tot op ons bot. Zo erg heeft de maatschappij ons in haar macht. Als we daarin slagen dan zal alles om ons heen geen steek veranderen, maar wij worden door niets en niemand meer uit ons evenwicht gebracht. Dan zijn we wel in de were

Stel je een kind voor aan wie drugs zijn gegeven. Het groeit op en is totaal verslaafd geraakt. Zonder de drugs is zijn leven ondraaglijk geworden. Hij gaat nog liever dood. Jij en ik zijn precies zo. Wij zijn ook verslaafd aan drugs: aan drugs die goedkeuring, waardering, succes, acceptatie en populariteit heten. Als je die drugs eenmaal hebt genomen, dan heeft de maatschappij volledig macht over je. Je bent een robot geworden. Hoe komt het dat mensen robots worden? Heel gemakkelijk. Ik hoef maar 'Oh wat zie jij er goed uit!' te zeggen, en de robot zwelt van trots. Ik druk op de knop waar waardering op staat, en daar gaat ie. Dan druk ik op een andere knop, eentje waar kritiek op staat, en de robot is nergens meer. Zo heb ik volledig de macht over die persoon. Wij zijn heel erg gevoelig voor goedkeuring en daardoor zijn we gemakkelijk onder de duim te houden. Want als we geen goedkeuring krijgen worden we angstig en zijn we bang om fouten te maken, bang dat mense