Kagib Weteninhethart

Ik zie de goedbedoelde schade die 'liefde' hulpeloze kinderen toebrengt. Ik zie de tekenen van wreedheid bij godsdienstfanatici. Ik zie redelijke Farizeeërs bepalen wat er tegen Jezus pleit, en het als hun plicht beschouwen hem uit de weg te ruimen. Het beangstigt me dat ik wellicht lijd aan de ziektes van de hoge priester en de Farizeeërs. Ze waren zo zeker van zichzelf, zo overtuigd van hun gelijk, zo afgesloten voor andere standpunten en verandering. Ik denk aan mensen van wie ik weet dat ze zo zijn. En dan denk ik aan mezelf. De Farizeeërs waren geneigd te oordelen. Voor hen waren mensen goed of slecht. Er was nooit iets goed aan iemand die slecht was naar hun (voor)oordeel. Ik denk aan andere mensen die blijkbaar ook zo zijn. Ik denk aan mezelf. Ik maak een lijst van 'slechte' mensen die ik ken en vraag me af of ze in wezen misschien niet veel beter zijn dan ik. De Farizeeërs waren het establishment. Ze waren bang om dwars te liggen. Ik denk aan mezel

Als ik naar mijn leven kijk vind ik t juist zo'n geweldig mooi aspect van de betekenis vh leven het begrip. Geen begrip vh hoofd maar waarlijk een doorleefd begrip met je hele wezen, in t openstaan voor t Bewustzijn. Het heeft uiteindelijk ook alles met Liefde te maken dit begrip met je medemens met t totale leven. Het werkt verbindend eenmakend. Juist door de loutering van dat leven kon ik tot dat begrip komen en van daaruit kwam die Liefde vrij voor alles en iedereen. )) Begrip heeft dus verbinding met Weten het echt Weten. En Weten heeft weer verbinding met Zijn wat je Weet. Alles ineen. Wat je Weet wat tot begrip gekomen is kun je dragen kun je waarlijk verantwoordelijkheid voor nemen. Het Bewustzijn is. Dat hoeft niet meer tot begrip te komen. Maar wij in t openstellen voor dat Bewustzijn voor het Bewustzijn moeten tot begrip komen. Het Licht dat schijnt in de duisternis. Maar de duisternis wil r bijna nooit naar luisteren omdat ze denken dat ze helemaal nie

Mediteren over de handelwijze van Jezus en die uiterlijk imiteren helpt niet. Het gaat er niet om Christus na te volgen; het gaat erom te worden wat Jezus was. Het gaat erom Christus te worden, gewaar te worden, te begrijpen wat er in je omgaat. Alle andere methoden die we gebruiken om onszelf te veranderen zou je kunnen vergelijken met het duwen van een auto. Laten we veronderstellen dat je naar een stad ver weg moet. De auto begeeft het onderweg. Tja, jammer; de auto is stuk. We stropen de mouwen op en beginnen de auto te duwen. En we duwen en duwen en duwen en duwen, tot we bij de afgelegen stad aankomen. Oke, zeggen we, we hebben het gehaald. En dan duwen we de auto helemaal naar weer een stad! Jij zegt: We zijn er toch gekomen? Maar noem je dat leven? Weet je wat jij nodig hebt? Je hebt een deskundige nodig, je hebt een monteur nodig die de klep omhoog doet en de bougies verwisselt. Draai de contactsleutel om en de auto rijdt. Je hebt de deskundige nodig - je hebt begr

Hier is een mooie: hij is afkomstig van een oosterse wijze, al weet ik niet meer wie. Net als het geval is bij de bijbel doet de schrijver er niet toe. Wat er gezegd wordt wel. 'Als het oog vrij is, resulteert dat in zien; als het oor vrij is, resulteert dat in horen; als de neus vrij is, is het resultaat de reuk; als de mond vrij is, is het resultaat smaak; als de geest vrij is, is het resultaat wijsheid.' Wijsheid komt wanneer je barrières laat vallen die je door je ideeën en conditionering hebt opgericht. Wijsheid is niet iets aangeleerd; wijsheid is niet ervaring; wijsheid is niet het toepassen van illusies van gisteren op de problemen van vandaag. Zoals iemand tegen me zei toen ik jaren geleden voor mijn doctoraal psychologie studeerde: 'Vaak is in het leven van een priester een vijftig jaar lange ervaring de ervaring van één jaar, vijftig maal herhaald'. Je hebt dezelfde oplossingen waar je op terugvalt: zó moet je met een alcoholicus omgaan; zó moet j

Als ik naar mijn leven kijk ben ik daarin door heel heel veel heen gegaan. Er dwars door heen gegaan, en het loste op, verdween, werd tot niets, loste op in Bewustzijn. Zelfs de laatste jaren bv het genieten vd natuur alles wat ik om me heen zie wat ik hoor etc. Het is allemaal bijzaak geworden en wordt meer en meer tot niets, lost ook meer en meer op in Bewustzijn. Dan vraag je jezelf af, wat is de zin hiervan..... Als de betekenis van alles wat we hier doen wat zich hier op aarde opbouwt zichtbaar wordt weer wordt tot niets. Ja stel die vraag in mezelf en t antwoord is Bewustzijn. Ik ben nu Bewust geworden van dit alles. Daardoor kan ik er ook nooit meer uitvallen. Het is gezien, doorZien, tot begrip geworden. Daarom kan de weg nu verder gaan vanuit het Niets vanuit alles. Het Bewustzijn gebruikt nu de vormen om hier mezelf te kunnen presenteren, om verbinding te kunnen blijven maken. Maar t is allemaal een extraatje geworden, uiteindelijk allemaal functioneel geworde

Laten we nog wat praten over moeiteloze verandering. Ik bedacht daar een mooi beeld voor, een zeilboot. Als een zeilboot een sterke wind in het zeil heeft, glijdt ze moeiteloos verder, dat de zeiler niets anders hoeft te doen dan sturen. Hij spant zich niet in; hij duwt de boot niet. Dat is een beeld van wat er gebeurt wanneer er verandering tot stand komt door gewaarzijn, door begrijpen. Ik las nog eens mijn aantekeningen door, en ik vond een paar citaten die goed passen bij wat ik heb gezegd. Bv dit citaat: 'Niets is zo wreed als de natuur. In het hele universum is er geen ontsnapping mogelijk, en toch is het niet de natuur die het onrecht pleegt, maar het eigen hart van de mens.' Is dat begrijpelijk? Het is niet de natuur die het onrecht pleegt, maar het eigen hart van de mens. Je hebt het verhaal van Paddy, die van het schavot viel en een flinke buil had. Ze vroegen hem: 'Heeft de val je pijn gedaan Paddy?' En hij zei: 'Nee, het einde deed pijn, de v

Wil je de wereld veranderen? En als je nu eens met jezelf begon? Wat zou je ervan zeggen om eerst zelf getransformeerd te worden? Maar hoe bereik je dat? Door observatie. Door inzicht. Met geen enkele bemoeienis of oordeel van jouw kant. Omdat je niet kunt begrijpen waar je over oordeelt. Er is niets zo heerlijk als gewaar zijn. Zou je liever in duisternis leven? Zou je liever handelen en je niet van je daden bewust zijn, praten en niet van je woorden bewust zijn? Zou je liever naar mensen luisteren en je niet gewaar zijn wat je hoort, of dingen zien en je niet gewaar zijn waar je naar kijkt? De grote Socrates zei: 'Een onbewust leven is niet de moeite waard om te leven.' Dat is een waarheid als een koe. De meeste mensen leven geen bewust leven. Ze leven een mechanisch leven, mechanische gedachten - meestal die van iemand anders - mechanische emoties, mechanische handelingen, mechanische reacties. Wil je zien hoe mechanisch je eigenlijk bent? 'Goh, dat is een