Kagib Weteninhethart

Waar is het vuur? Waar is de liefde? Waar is de radicaal uit je systeem verwijderde drug? Waar is de vrijheid? Daar gaat het in spiritualiteit om. Helaas dreigen we dit uit het oog te verliezen, nietwaar? We hebben de nadruk te zeer op het 'Here, Here' gelegd, nietwaar? Waar is het vuur? En als de eredienst niet tot het vuur leidt, als aanbidding niet tot liefde leidt, als de liturgie niet leidt tot een helderder waarneming van de werkelijkheid, als God niet tot het leven leidt, welk nut heeft religie dan, behalve voor het scheppen van meer verdeeldheid, meer fanatisme, meer antagonisme? Het is niet uit gebrek aan godsdienst in de gewone betekenis van het woord dat de wereld lijdt, het is uit gebrek aan liefde, gebrek aan gewaarzijn. Welk gevoel krijgen jullie wanneer je in contact komt met de natuur, of wanneer je opgaat in werk waar je van houdt? Of wanneer je werkelijk in gesprek bent met iemand van wiens gezelschap je geniet, in alle openheid en zonder je vast t

Waarlijk jeZelf zijn is dat mogelijk? Meestal raakt dit al snel verloren bedolven onder alle prikkels van buitenaf, een bepaald worden door de omgeving je ouders of gewoon n voegen daarnaar zonder enig protest. Elk kind is natuurlijk anders, heeft een andere achtergrond beleven. Wat doe je als je helemaal op jezelf teruggeworpen wordt, geen enkele steun stimulans van je omgeving, bekrachtiging, warmte? Hoe gaat n kind daarmee om? Een niet gezien worden een niet beleefd worden met wat je bent wat in je leeft wat je voelt. Geen mogelijkheid tot verbinding. Elk kind zal daar tuurlijk weer anders mee omgaan. Zoveel dat niet beleefd kan worden, niet wakker gemaakt wordt of onderdrukt of geforceerd wordt. Hoe dan in alle natuurlijkheid jezelf nog kunnen ont-wikkelen? Dan heb je alleen nog maar jezelf. Daar veiligheid vinden, een thuis in jezelf al valt dat om je heen niet te verbinden, daardoor geisoleerd. Als er niet werkelijk dat innerlijke Thuis is niet echt een duidelijk

Als we echt de illusie lieten varen dat ons iets gegeven of afgepakt kan worden, zouden we alert zijn. De consequentie is, als we dit niet doen, angstwekkend en onontkoombaar. We verliezen ons vermogen tot liefhebben. Als je wilt liefhebben, moet je opnieuw leren zien. En als je wilt zien, moet je leren je drug op te geven. Zo simpel is het. Geef je afhankelijkheid op. Scheur de tentakels van de maatschappij die zich om je wezen hebben geslagen en het verstikt hebben los. Je moet ze laten vallen. Uiterlijk zal alles doorgaan zoals vroeger, maar al zul je verder in de maatschappij leven, je zult niet langer van de maatschappij zijn. In je hart zul je eindelijk vrij zijn, zij het helemaal alleen. Je afhankelijkheid van je drug zal verdwijnen. Je hoeft niet naar de woestijn te trekken; je leeft midden tussen mensen; je geniet enorm van hen. Maar ze hebben niet meer de macht je gelukkig of ongelukkig te maken. Dat wil alleen-zijn zeggen. In deze eenzaamheid verdwijnt alle afh

Stel je voor hoe je in een concertzaal naar klanken van de heerlijkste muziek zit te luisteren als je je opeens herinnert dat je bent vergeten je auto af te sluiten. Je bent ongerust over de auto, je kunt de zaal niet uitlopen en je kunt niet van de muziek genieten. Zie daar een volmaakt beeld van het leven zoals het door de meeste mensen geleefd wordt. Want het leven is voor wie oren heeft om te horen een symfonie; maar zeer, zeer zeldzaam is de mens die de muziek hoort. Waarom? Omdat we het zo druk hebben met luisteren naar het lawaai waar onze conditionering en onze programmering ons het hoofd mee volgestopt heeft. Dat en iets anders - onze gehechtheden. Een gehechtheid is een belangrijke moordenaar. Om de symfonie werkelijk te horen moet je nauwkeurig afgestemd zijn op elk instrument in het orkest. Wanneer je alleen maar plezier hebt in het slagwerk, hoor je de symfonie niet meer, omdat het geluid van de trommels de andere instrumenten heeft uitgewist. Je hebt missc

Juist in deze tijd wordt steeds meer zichtbaar dat het toch vooral de vrouw is die, de Weg op wil gaan en de man die achterblijft. Dat de man toch vooral alles bij het oude wil laten, omdat we uiteindelijk ook (nog) in een patriarchaat leven. Wat te doen als de ander niet mee kan gaan in jouw innerlijke ont-wikkeling. Heel belangrijk is dat er ruimte blijft voor die ont-wikkeling, dat je jezelf daarin vrij kan blijven ont-wikkelen in een trouw zijn aan dat innerlijke Pad. Daarin zul je altijd een uitwerking hebben op je partner al wordt dit misschien niet eens zichtbaar. Als dit niet zo is, als de partner als t ware jou wil beknotten zijn levenswaarden wil opleggen, geen ruimte geeft, geen respect heeft voor jouw pad dan worden weer andere thema's zichtbaar. Dan is het, wat betekent deze relatie nog werkelijk als openheid totaal ontbreekt, als je terug geduwd wordt in je ont-wikkeling niet vrij kan volgen hoe je Hart spreekt. Heb je elkaar nog werkelijk iets te geve

Uit evangelie: Hij zond de mensen weg en vervolgens beklom hij de berg om in zijn eentje te bidden. Het werd laat en hij was daar geheel alleen. Dat is het wezen van Liefde. Is het ooit bij je opgekomen dat je alleen lief kunt hebben wanneer je all-een bent? Wat wil het zeggen om lief te hebben? Het wil zeggen iemand of iets zien zoals hij of het werkelijk is, niet zoals je het je verbeeldt. En om de respons te geven die het verdient. Je kunt moeilijk iets liefhebben wat je niet eens ziet. En wat verhindert ons te zien? Onze conditionering. Onze concepten, onze hokjes, onze vooroordelen, onze projecties, de etiketten die we hebben gekregen van onze cultuur en vroegere ervaringen. Zien is het moeilijkste dat een mens kan doen, want het vergt een gedisciplineerde, alerte geest. Maar de meeste mensen vervallen veel liever tot geestelijke luiheid in plaats van iedere persoon en elk ding in zijn huidige, verse moment te zien. Anthony de Mello

Liefde betekent niet dat je van iemand of iets afhankelijk bent. Begrijp me goed, het is natuurlijk uitstekend dat mensen afhankelijk van elkaar zijn. Als we niet op elkaar zouden zijn aangewezen, dan zou de maatschappij niet kunnen functioneren. We zijn allemaal afhankelijk van elkaar: van de slager, de bakker, de fietsenmaker, de piloot, de taxichauffeur, noem maar op. Maar als je van anderen afhankelijk bent om gelukkig te worden, dan klopt er iets niet. Wie kent ze niet: twee mensen die helemaal leeg zijn van binnen en die totaal van elkaar afhankelijk zijn; twee incomplete figuren die elkaar overeind proberen te houden. Net twee dominostenen: als er eentje beweegt, valt de andere om. Is dat liefde? Liefde betekent niet dat je elkaars eenzaamheid draaglijk maakt. Zodra mensen zich innerlijk leeg voelen, gaan ze zo snel als ze kunnen achter iemand aan om die leegte op te vullen. Dat is geen liefde. Om aan de leegte en aan hun eenzaamheid te ontsnappen, vluchten mensen