Posts

Posts uit oktober 14, 2012 tonen

over ontwaken

Spiritualiteit betekent wakker worden. De meeste mensen slapen, al zijn ze zich daar niet van bewust. Ze worden slapend geboren, brengen hun leven slapend door, trouwen in hun slaap, verwekken kinderen in hun slaap en sterven in hun slaap zonder ooit wakker te worden. Nooit begrijpen ze de enorme schoonheid van wat we het menselijke bestaan noemen. Vorig jaar hoorde ik een verhaal op de Spaanse tv over een man die op de deur van zijn zoon klopt. Jaime, zegt hij, wakker worden! Jaime antwoord: Ik wil niet opstaan papa. De vader roept: Opstaan, je moet naar school. Jaime zegt: Ik wil niet naar school. Vraagt de vader, waarom niet? Zegt Jaime: Drie redenen. In de eerste plaats omdat het zo saai is; in de tweede plaats omdat de kinderen me pesten en ten derde heb ik een hekel aan school. En zijn vader zegt: Nou, ik geef je drie redenen waarom je wél naar school moet. In de eerste plaats omdat het je plicht is, in de tweede plaats omdat je vijfenveertig bent en ten derde omdat j

schoonheid

Afbeelding
Heb hier eens naar gekeken, is schoonheid relatief, aangepraat? Volgens mij toch niet, is t afhankelijk van de innerlijke afstemming de innerlijke Verbinding. Dat daarin zichtbaar wordt wat schoonheid is. En hoe dieper die afstemming hoe zuiverder hoe puurder dat wat waarlijk schoonheid is in alles ervaren kan worden. Die schoonheid zal zich toch vooral openbaren in de natuur omdat die geen masker heeft geen muur, puur is wat het is. Dus daarin kan in alles schoonheid ervaren worden. Maar in de mens afgesloten zich afgesloten hebbende achter n masker achter n muur, is daarin nog schoonheid? Een mens die geen beleving heeft met de Bron met de Liefde, zichzelf opgesloten heeft in eindeloze beelden? Is daarin ook niet sprake dat het gelaat iets zichtbaar maakt, vooral het gezicht? Dat een open gezicht veel meer de schoonheid kan openbaren dan een gesloten gezicht? Of in objecten alles wat gemaakt is vanuit praktisch oogpunt, doelmatig, functioneel, is daarin nog schoonheid

pijnlijke ervaringen

Pijnlijke ervaringen zorgen voor groei. Aangename ervaringen maken het leven wel heerlijk, maar op zich leiden ze niet tot groei. Dat doen pijnlijke ervaringen. Lijden verwijst naar een gebied in jou waar je nog niet volgroeid bent, waar je moet groeien, transformeren en veranderen. Als je wist hoe je dat lijden moest gebruiken, o, wat zou je dan groeien. Verdoe je tijd niet met negatieve emoties. Verdoe je tijd niet als je er teleurstelling is als iets niet gaat zoals jij dat wilt. Kijk ernaar. Kijk naar wat dit zegt. Sla het gade. Kijk naar die teleurstelling, naar die neerslachtigheid. Wat zegt die over jou? Waarom deze reactie, van waaruit? Zonder oordeel. Gewoon zien wat is. Negatief gevoel, ieder negatief gevoel is nuttig voor bewustzijn, voor inzicht. Het geeft je de kans het te voelen, het te bekijken alsof je naar iemand anders kijkt. In het begin zal de neerslachtigheid er nog steeds zijn, maar je hebt de verbinding ermee verbroken. Langzaam maar zeker zul je de

helemaal gek

Weet je wat een teken is dat je wakker wordt? Als je je afvraagt: 'Ben ik nou gek of zijn zij het allemaal?' Echt waar. Want we zijn gek. De hele wereld is gek. Rijp voor een inrichting! De enige reden dat we niet achter slot en grendel zitten, is dat het er zoveel zijn. Dus we zijn gek. We leven met krankzinnige ideeën over liefde, relaties, geluk, vreugde, alles. We zijn zo gek dat ik inmiddels geloof dat je er zeker van kunt zijn dat er iets goed mis is als iedereen het ergens over eens is. Ieder goed idee, ieder geweldig idee is bij zijn geboorte van een minderheid, van één persoon. Die man die Jezus Christus heette? Een eenmanspartij. Iedereen zei iets anders dan hij. Boeddha? Een eenmanspartij. Iedereen zei iets anders dan hij. Volgens mij heeft Bertrand Russell eens gezegd: 'Ieder geweldig idee begint als blasfemie.' Dat is heel nauwkeurig en juist gezegd. Hij heeft godslastering bedreven!' Mensen zijn namelijk gek, ze zijn krankzinnig en hoe eerd

rups pop vlinder

Afbeelding
In potentie is zoveel mogelijk als we er ruimte aan geven. Maar je bent niet zomaar n vlinder, daar gaat zoveel aan vooraf. In eerste instantie blijven de meeste liever gewoon rups. Niet moeilijk doen, er is niet meer dan dat rups zijn. Helaas mag dan de ziel die iets anders wil worden dit niet van de maatschappij, we moeten met z'n allen rups blijven. Als je iets anders wil worden is dit n beetje vreemd. Je voelt je ook vreemd, je voelt je anders je ziet anders, beleeft alles anders. Maar het is zoiets geweldigs als iemand werkelijk deze weg opgaat. Daarin ligt de ware zin van het leven. Niet om rups te blijven maar om het verlangen op te wekken om die vlinder te worden. Die wonderschone totaal vrije vlinder. De Vlinder gedragen door de Liefde van binnenuit. Ook het tussenstadium is heel moeilijk het popstadium. Het werkelijke omzettingsproces waar je niet meer zoveel aan kan doen, slechts er ruimte aan geven, ruimte voor houden. Dit betekent niet geleefd worden ma

de rozenstruik

Tegen leerlingen die wilden weten welke meditatie hij elke morgen in de tuin deed, zei de meester: 'Wanneer ik goed kijk, zie ik de rozenstruik in volle bloei.' "Waarom zou je goed moeten kijken om de rozenstruik te zien?' Vroegen ze. 'Opdat je de rozenstruik ziet en niet je eigen idee erover', zei de meester. Anthony de Mello

van kind naar Kind

Wat zou het treurig zijn als we door het leven moeten zonder het ooit te zien met de ogen van een kind. Dit is geen uitnodiging om weer kind te worden, maar áls kinderen te worden. De val uit het stadium van onschuld, uit het paradijs geworpen worden, moeten we nu eenmaal meemaken; we moeten via concepten een 'ik' en 'mij' ontwikkelen. Maar daarna moeten we weer terug naar het paradijs. We moeten weer verlost worden. We moeten de oude man/vrouw, dat oude karakter, het geconditioneerde zelf afschudden en terug keren naar de staat van het kind, zónder een kind te zijn. Als we aan het leven beginnen, bekijken we het met grote, verbaasde ogen, maar dat is niet de intelligente verwondering van de mystici; het is de vormloze verwondering van het kind. Vervolgens sterft die verwondering om plaats te maken voor verveling, naarmate we taal, woorden en concepten ontwikkelen. Vervolgens keren we hopenlijk, als we geluk hebben, weer terug naar de verwondering. Anth