Kagib Weteninhethart

Alles wat de mensen tegen hun wil doen, komt voort uit Aweysha, hoe dan ook. Wanneer de mensen zich op een dag op elkaar storten als tijgers, denk je dan dat ze dat zouden doen als er niet ergens Aweysha met ze gedaan werd? Zij doen het, denk ik, omdat ze... nu, gewoon omdat ze begeesterd zijn van iets, van... een idee misschien. Nu, dat is toch Aweysha. Dus bezieling en Aweysha is hetzelfde? Nee. Eerst komt Aweysha. Daaruit ontstaat bezieling. Men merkt het meestal niet, als iemand Aweysha met 'm doet. Maar de bezieling, die voelt men, en daarom gelooft men dat die zomaar vanzelf ontstaan is. Weet je, er bestaan verschillende soorten Aweysha. Veel mensen kunnen Aweysha bij anderen doen, gewoon door een redevoering te houden. Met iemand die zich alleen op zichzelf verlaat, kan geen mens op de wereld Aweysha doen. Gustav Meyrink

Het gelouterd worden. Juist door alles te doorleven, beleven, komt begrip, Liefde vrij. De warmte en betrokkenheid voor t leven voor de medemens. Als je hier meteen bam verlicht aankwam, zou je totaal niks begrijpen van alles wat hier gebeurd. Dan zou je alles en iedereen als strooien honden beleven, als hoedjes van papier. Dat alles zo relatief is en vluchtig, en waar maken ze zich toch allemaal druk over, zoveel buiten zichzelf, ze zijn zo buiten zichzelf letterlijk en figuurlijk. Als je hier nog niet op aarde gekomen bent, geweest bent, maar wel soort engelfiguur bent om maar zo te zeggen, zal t allemaal ook heel moeilijk te bevatten zijn. Dat is dus juist t mooie van de dualiteit, van dat alles zo hard is, van het verdwalen, de Verbinding verliezen etc. etc. Zo wordt je ook ondergedompeld in het leven, door de shit heen, door de duisternis en verwarring heen, door de chaos en pijn heen naar dat Andere. Opgaan in dat Andere in de Liefde in je Essentie. Maar die Esse

Het ware 'Ik' is slechts te her-kennen aan de werking. Het heeft geen uitgebreidheid; en toch, omdat het er geen heeft, is het - overal. Versta het goed: over-al! Het staat boven het al, is alomtegenwoordig. Het hoeft u niet te verbazen, dat uw zogenaamde eigen "ik" duidelijker uit een ander spreekt dan uit uzelf. U bent helaas, zoals bijna alle mensen, van kindsbeen af in de misvatting verstrikt geweest, onder het "Ik' uw lichaam, uw stem, uw denkvermogen of, God mag weten wat anders, te verstaan, en daarom hebt u niet het vaagste vermoeden meer, wat uw "Ik" eigenlijk is. Het 'Ik' stroomt door de mens heen, vandaar dat er een ompoling in het denken nodig is, om zichzelf in het eigen 'Ik' terug te vinden. Gustav Meyrink

Alles in de uiterlijke wereld berust op de merkwaardige wet van het 'plus' en 'min' teken. De "Lieve Heer", zo schijnt het, zou de wereld hebben geschapen. Heeft u zich ooit afgevraagd, of het niet het spel van het "ik"was? Sinds de mensheid kan denken, zijn er elk jaar wel duizenden geweest, die in het sentiment van de zogenaamde - de onwaarachtige! - 'deemoedigheid' zwelgden. Niets anders dan masochisme, bedekt met het manteltje van zichzelf voorliegende kwezelarij! Dat noem ik in mijn taal het 'min' teken. En zulke 'mintekens', zich ophopend in de loop der tijd, werken in het rijk van het onzichtbare als een zuigend vacuüm. Dat roept dan een bloeddorstig, smart voortbrengend sadistisch 'plusteken' op, een wervelstorm van demonen, die zich bedienen van de hersenen van de mensen, om oorlogen te ontketenen, moord en doodslag te verwekken. Iedereen is een instrument, alleen weet hij het niet. Slechts het '

In deze tijd is alles mogelijk, kan alles worden uitgeleefd. Alles kan en mag, geen taboes of amper. Geen dogma's van zo moet je leven. Dus we moeten eigenlijk het leven opnieuw uitvinden hoe nu te leven. We kunnen eigenlijk niet meer leven naar allerlei geboden en regels van buitenaf. We moeten voor onszelf uitzoeken wat goed voelt wat goed is. Ook dit is nog relatief want ja bijna iedereen is uiteindelijk toch bepaald door een bepaalde cultuur, bepaald waarden en normensysteem al is relatief gezien alles daarin vrij, ook hier in Nederland. Toch worden daarin bepaalde dingen als belangrijk geacht en anderen weer veel minder. Ook dit alles is weer relatief, waar de meeste mensen door worden geleefd al hebben ze dit niet eens in de gaten. Zo hoort het, zo is het, is toch niet anders.... En iets anders doen, wow das heftig, dan val je buiten de groep buiten de norm, en dat is heel kwetsbaar. En toch is dit een heel fascinerende tijd met zoveel mogelijkheden en kansen.

Wie ik ben? Heeft er ooit, sinds de aarde bestaat, een mens bestaan, die op deze vraag het juiste antwoord wist? Ik ben de onzichtbare nachtegaal, die in de kooi zit en zingt. Maar niet alle spijlen van de kooi trillen mee, als zij zingt. Hoe vaak heb ik in jou niet een lied aangeheven, opdat je mij mocht horen, maar jij was doof, je leven lang. Niets in de ganse kosmos was jou steeds zo nabij en eigen als ik, en nu vraag je mij, wie ik ben? Menig mens is zo vervreemd van zijn eigen Ziel, dat hij dood ineenstort, wanneer het moment gekomen is dat hij haar aanschouwt. Hij herkent haar dan niet meer; zij draagt het gelaat van de gewone daden, die hij volbracht heeft en waarvan hij heimelijk vreest, dat zij zijn ziel bevlekt zouden kunnen hebben. Mijn lied kan je alleen horen, als je het meezingt. Een misdadiger is hij, die het lied van zijn Ziel niet hoort, een misdadiger tegen het leven, tegen anderen en tegen zichzelf. Wie doof is, is ook stom. Onschuldig is hij, die voortd