Kagib Weteninhethart

lieve jij, Ja sinds lang weer n blog. Niet echt opwekkend blog, maar sja t is hoe ik dit nu beleef. Als ik in mezelf kijk, ik geloof niet meer in deze wereld in waar deze wereld om draait. Waar we voor leven waar de mens vol van is. Het is allemaal tot niets voor me geworden. En t gaat ten koste van zo ontzettend veel. Wat verborgen is, achter gesloten deuren, ongeziene tranen, kwetsbare zielen die niet mee kunnen doen met deze jacht om de grootste de sterkste de intelligentste de mooiste te zijn. En er is in potentie zo ontzettend veel mogelijk in het mens zijn, wat nu niet aangeboord wordt. Daarom dit blog. Het heet oud, vandaag ga ik me bezinnen op t woord nieuw. Hoe dan ook wens jou n heerlijke waarlijk vreugdevolle en hartverwarmende jaarwisseling. lieve warme groet Kagib OUD We zijn oud zo oud. We weten t alleen niet. We zijn ver-ouderd. We zijn uit de tijd. Hoe mooi en flitsend ons vernisje ook is. We zijn heel goed in camoufleren. Camoufleren dat we eige

Er bestaat een Chinees verhaal over een oude boer die een oud paard had om zijn akkers te bewerken. Op een dag ontsnapte het paard naar de bergen en toen alle buren van de boer de oude man hun meeleven toonden met zijn pech, antwoordde de boer: 'Pech, geluk, wie weet het?' Een week later kwam het paard terug met een kudde wilde paarden uit de bergen en deze keer feliciteerde de buren met dit geluk. Zijn antwoord was: 'Geluk, pech, wie weet het?' Vervolgens viel de zoon van de boer, die probeerde een van de wilde paarden te temmen van het paard en brak zijn been. Iedereen vond dit heel veel pech. Zo niet de boer, wiens enige reactie was: 'Pech, geluk, wie weet het?' Een paar weken later marcheerde het leger het dorp binnen en mobiliseerde elke gezonde jongen die ze er vonden. Toen ze de zoon van de boer vonden met zijn gebroken been stelden ze hem vrij. Was dat nu geluk, pech? Wie weet het? Alles wat bij de eerste aanblik iets slechts lijkt is missch

Veel mystici vertellen ons dat we, afgezien van de geest en het hart waarmee we gewoonlijk met God communiceren, allemaal begiftigd zijn met een mystieke geest en een mystiek hart. Een gave die het ons mogelijk maakt God direct te kennen, zijn wezen, al is het op een ondoorgrondelijke manier, te begrijpen en intuïtief aan te voelen, los van alle gedachten, ideeën en beelden. Gewoonlijk is al ons contact met God indirect - door beelden en ideeën die niet anders kunnen dan zijn werkelijkheid vervormen. Om hem boven deze gedachten en beelden uit te bevatten is het voorrecht van deze gave die ik, in de loop van deze uitleg, het Hart zal noemen. Bij de meeste mensen sluimert dit Hart en is niet ontwikkeld. Als het gewekt zou worden, zou het voortdurend de weg naar God zoeken en als je het de kans gaf, ons hele wezen Zijn richting op sturen. Maar hiertoe moet het ontwikkeld worden, de troep eromheen moet opgeruimd worden zodat het zich aangetrokken kan voelen door de Eeuwige Mag

Wie ben ik? Wie ben jij? Wie zijn wij eigenlijk? Het gaat om zelfkennis. Het komt er uiteindelijk op neer dat je doorziet wat je niet bent. Dat wat allemaal boven op je gekomen is door het verleden, de betekenis hiervan. Je ouders, de opvoeding wat je geleerd is. En ook begrip, juist ook begrip, dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Dat ieder zijn best doet binnen de mogelijkheden gegeven, weer door de opvoeding, de ouders. We zijn allemaal geprogrammeerd, en van daaruit doen we wat we doen. Generatie op generatie. Daarin ligt de uitdaging dat jij dit kan doorbreken, door je te ontkoppelen van dat verleden. Niet in de weerstand, niet in oordeel, maar gewoon zien voor dat wat het is, wat het was. Nu is nu. En nu is er iets in jou in ieder, wat niet van de tijd is. het niet-zelf, het Tao, de Bron, de Liefde in de Eeuwigheid. Hier jezelf voor open stellen, zodat het verleden hier meer en meer in kan oplossen. Door te Zien te voelen wat is, wat de betekenis van all

Denk eens aan een paar pijnlijke gebeurtenissen in je leven. Voor hoeveel daarvan ben je vandaag de dag dankbaar omdat je daardoor bent veranderd en gegroeid? Dit is een eenvoudige levenswaarheid waar de meeste mensen nooit achter komen. Blije gebeurtenissen maken het leven verrukkelijk, maar ze leiden niet tot ontdekkingen over jezelf, tot groei en vrijheid. Dat privilege is voorbehouden aan de dingen, mensen en situaties die ons pijn bezorgen. Elke pijnlijke gebeurtenis heeft het zaad van groei en bevrijding in zich. Keer in het licht van deze waarheid terug naar je leven nu en kijk eens naar de een of andere gebeurtenis waar je niet dankbaar voor bent, en zie of je het potentieel voor groei kunt ontwaren dat er in zit, waar je je niet van bewust was en daarom niet van hebt kunnen profiteren. Denk nu aan een recente gebeurtenis die je verdriet deed, die negatieve gevoelens in je veroorzaakte. Wie of wat die gevoelens ook deed ontstaan was je leraar, omdat die je heel vee

Nu kun je eindelijk liefhebben. Tot nu toe was al wat je had een zekere goedhartigheid en welwillendheid, een sympathie en bezorgdheid voor anderen, die je ten onrechte voor liefde hield, maar die net zo weinig met liefde te maken heeft als een flakkerende kaarsvlam met het licht van de zon. Wat is liefde? Het is een gevoeligheid voor elk deel van de werkelijkheid in en buiten je, samen met een onverdeelde respons op die werkelijkheid. Soms zul je die realiteit omarmen, soms zul je die aanvallen, soms zul je haar negeren, en een andere keer zul je haar de hoogste aandacht geven, maar altijd zul je reageren, niet vanuit behoefte, maar vanuit gevoeligheid. En wat is gehechtheid? Een behoefte, een vastklampen dat je gevoeligheid afstompt, een drug die je waarneming overschaduwt. Daarom kan er geen liefde ontstaan zolang er ook maar de geringste gehechtheid aan iets of iemand bij jou aanwezig is. Want liefde is gevoeligheid, en als gevoeligheid ook maar in de geringste mate ver

Het leven gaat erom uiteindelijk tot het niet-doen te komen. Het is een weg van achterlaten, loslaten, doorzien. Meer en meer een Kracht in je voelen, een Bewustzijn waar je meer en meer op mag vertrouwen, wat je aan de hand neemt. Wat in de bijbel staat, dat Johannes zegt, ik moet minder worden en Hij, de Christus moet meer worden is het kernprincipe. Niet dat je dan niets doet, zekers niet, maar dat je in alles wat je doet hierdoor niet bezeten wordt maar ziet voor wat het is, alles wat buiten je gebeurd. Dat er meer en meer een stilte en gelijkmoedigheid in je ont-staat, opstaat, over alles wat in het leven gebeurd. Meer en meer een gewoon Zijn en volgen die Andere die jou leidt van binnenuit. Een vrede die misschien voor anderen soms moeilijk te begrijpen is. Doet dan niks jou meer iets is dan misschien een vraag die naar boven komt. Een in het midden zijn, geen ophef meer over wat dan ook, want je Weet dat dit het niet is. Het gaat verder en verder over soms ondoor

Wanneer je met blinde mensen te maken hebt, dringt het tot je door dat ze afgestemd zijn op een werkelijkheid waar jij geen idee van hebt. Hun gevoeligheid voor de wereld van tast, reuk, smaak en klank is zodanig, dat wij vergeleken bij hen domme ezels lijken. Wij beklagen mensen die hun gezichtsvermogen kwijt zijn, maar houden zelden rekening met de verrijking die hun andere zintuigen hun bieden. Het is jammer dat die rijkdom tegen de hoge prijs van blindheid wordt verkregen, en het is heel voorstelbaar dat wij even levendig en goed op de wereld afgestemd zouden kunnen zijn als blinden, zonder onze ogen te verliezen. Maar het is niet mogelijk, zelfs niet voorstelbaar, dat je je er ooit van bewust zou worden wat liefde is, als je die delen van je psychologie die 'gehechtheden' heten, niet uitrukt, niet afhakt. Als je weigert dit te doen zul je de ervaring van liefde mislopen, zal het enige dat het menselijke bestaan zin geeft aan je voorbijgaan. Want liefde is he

Bekijk je leven en zie hoe je de leegte met mensen hebt gevuld. Het gevolg is dat zij jou in hun greep hebben. Zie hoe ze je gedrag beheersen door hun goedkeuring en afkeuring. Ze hebben de macht je eenzaamheid te verzachten met hun gezelschap, je stemming te verhogen met hun complimenten, je tot wanhoop te brengen met hun kritiek en afwijzing. Kijk eens naar jezelf, hoe je bijna elke minuut dat je wakker bent mensen gunstig probeert te stemmen en te behagen, of ze nu leven of overleden zijn. Je leeft volgens hun normen, conformeert je aan hun eisen, zoekt hun gezelschap, verlangt hun liefde, vreest hun spot, verlangt naar hun applaus, onderwerpt je gedwee aan het schuldgevoel dat ze je aanpraten; je bent als de dood om tegen de mode in te gaan in de wijze waarop je je kleedt of hoe je praat of handelt of denkt, zelfs. En neem waar hoe je zelfs wanneer je de baas over hen bent, van hen afhankelijk en aan hen onderworpen bent. Mensen zijn zozeer deel van je wezen geworden

Je bent dus bang voor het leven en bang voor de dood omdat je je vastklampt. Als je nergens aan vastgrijpt, als je niet bang bent iets te verliezen, dan ben je vrij om te stromen als de bergrivier die altijd nieuw, sprankelend en levend is. Er zijn mensen die de gedachte dat ze een familielid of een vriend zouden verliezen niet kunnen verdragen; ze denken er liever niet aan. Of ze zijn bang een favoriete theorie, ideologie of geloof in twijfel te trekken en kwijt te raken. Of ze zijn ervan overtuigd dat ze nooit zonder de een of andere dierbare mens, ding of plek kunnen leven. Wil jij een manier om de mate van je starheid en je doodsheid te meten? Observeer dan hoeveel pijn het je doet wanneer je een gekoesterd idee, mens of ding verliest. De pijn en het verdriet verraden je gehechtheid nietwaar? Waarom rouw je zo bij de dood van een geliefde of het verlies van een vriend? Je hebt nooit de tijd genomen om serieus te overwegen dat alles verandert en voorbijgaat en sterft.

In de kern komt het eropneer dat alles maar dan ook alles wat we doen heel vluchtig is. In het moment is het heel belangrijk, lijkt het heel belangrijk. Misschien een paar dagen dat t blijft, maar dan is het weer verdwenen. Wat is er over na een jaar? Wat blijft over na een leven? Ook in ons handelen naar buiten, welke wezenlijke diepe innerlijke verandering brengen we daarin teweeg. Wat blijft daarin werkelijk hangen of zorgt voor een doorbraak? Maar wat niet vluchtig is, en daarom van zo'n groot belang, is ons bewustzijn. Dat meer en meer het Bewustzijn van Liefde mag/kan vrijkomen. Want het bewustzijn dragen we met ons mee over dit leven heen. Welke veranderingen zijn hierin opgetreden bij het overgaan, bij het sterven. Wat heeft er mogen open gaan? Dus de zin van het leven ligt in het zoveel mogelijk open maken van wat in potentie in ons verborgen is. Dat meer en meer de Liefde, het Weten vrij mag komen. Dit betekent niet dat je een kluizenaar moet worden, juis

Heb je er ooit bij stilgestaan dat mensen die het bangst zijn om te sterven degenen zijn die als de dood zijn om te leven? Stel je een man voor die op een zolder woont, een soort hol zonder licht en weinig frisse lucht. Hij is bang de trap af te gaan omdat hij heeft gehoord dat mensen van de trap vallen en hun nek breken. Hij zou nooit een straat oversteken, omdat hij heeft gehoord dat er duizenden op straat worden overreden. En ja, als hij de straat niet kan oversteken, hoe wil hij dan een oceaan of een continent oversteken en zich van de ene ideeënwereld naar de andere kunnen bewegen? Deze man blijft in zijn hol van een zolder zitten in een poging de dood af te weren, en daarmee heeft hij meteen ook het leven afgeweerd. Wat is de dood? Een verlies, een verdwijning, een loslaten, een vaarwel zeggen. Wanneer je je vastklampt, weiger je los te laten, je weigert vaarwel te zeggen, je verzet je tegen de dood. En al besef je het misschien niet, je verzet je tegelijkertijd t

Vroeg of laat ontstaat er in elk mensenhart het verlangen naar heiligheid, spiritualiteit, God, noem het wat je wilt. Je hoort mystici spreken over een goddelijkheid die overal om hen heen is en die binnen ons bereik is, die ons leven zinvol en mooi en rijk zou maken, als we haar maar konden ontdekken. Mensen hebben zo'n vaag idee van wat dit zou kunnen zijn en lezen boeken en raadplegen goeroes in een poging erachter te komen wat ze nu precies moeten doen om dit ongrijpbare iets dat heiligheid of spiritualiteit te kunnen verwerven. Ze leren allerlei methoden, technieken, spirituele oefeningen en formules; vervolgens raken ze na jaren van vruchteloos streven ontmoedigd en verward en vragen zich af wat er fout is gegaan. Meestal geven ze zichzelf de schuld. Als ze hun technieken regelmatiger hadden beoefend, als ze ferventer of milder waren geweest zouden ze er gekomen zijn. Maar gekomen waar? Ze hebben geen duidelijk idee wat die heiligheid waarnaar ze streven eigenlijk

Je gaat je pad, je zet je stappen, en veel ligt er waarschijnlijk al gewoon klaar. Het is gezaaid in het verleden. Mensen die op je pad komen, situaties waar je in terechtkomt. De uitdaging ligt erin hoe ga je hiermee om? De uitdaging ligt erin dat je meer en meer vrij komt van alles om je heen. Dat alles om je heen je eigenlijk niet meer zoveel kan doen, je niet meer kan versplinteren, niet meer jezelf doet kwijtraken. De uitdaging ligt er elk moment weer in dat het ankerpunt in je zelf mag/kan komen te liggen. Dat in jouzelf iets groeit wat onaantastbaar is. Een onthecht zijn maar zeker wel verbonden blijven met alles om je heen,. De verbinding ligt in de Liefde. Waar je nu nog aan vastzit, zul je aan de andere kant weer tegenkomen. Alles wat je gespleten heeft gemaakt je niet vrijgemaakt hebt. Hoe jij bij het sterven ervaart dat de wereld is, hoe je hem dan ziet, de betekenis daarvan, zo zal het zijn in de astrale wereld. Er zijn eindeloze astrale werelden. Je zou k

Het tweede ingrediënt is net zo belangrijk: jezelf zien, het licht van je gewaarzijn meedogenloos op je motieven, je emoties, je behoeften, je oneerlijkheid, je egoïsme, je neiging te domineren en te manipuleren te richten. Dit betekent dat je de dingen bij de naam noemt, hoe pijnlijk de ontdekking en de gevolgen ook zijn. Als je een dergelijk gewaarzijn van de ander en jezelf bereikt, weet je wat liefde is. Omdat je dan een geest en een hart hebt dat alert, waakzaam, helder en gevoelig is, een helderheid van waarnemen, een gevoeligheid waardoor je op elk moment in elke situatie een zorgvuldige, passende reactie kunt geven. Soms zul je onweerstaanbaar tot actie worden gedwongen; en soms zul je worden tegengehouden. Je zult daardoor anderen soms negeren en soms de aandacht schenken die ze zoeken. Soms zul je zacht en meegevend zijn, en soms hard, compromisloos, assertief, gewelddadig zelfs. Want de liefde die uit gevoeligheid voortkomt neemt vele onverwachte vormen aan en r

Overal ter wereld zijn mensen op zoek naar liefde, want iedereen is ervan overtuigd dat liefde alleen de wereld kan redden, dat liefde alleen het leven zinvol en de moeite waard kan maken. Maar hoe weinig mensen begrijpen wat liefde werkelijk is, en hoe ze in het mensenhart ontstaat. Liefde wordt heel vaak gelijkgesteld met goede gevoelens voor anderen, met goedwillendheid, geweldloosheid of dienstbaarheid. Maar dat is op zich geen liefde. Liefde ontstaat uit gewaarzijn. Alleen in zoverre als je mensen ziet zoals ze hier en nu werkelijk zijn en niet zoals ze in je herinnering, je verlangen, je fantasie of projectie zijn, kun je echt van hen houden; anders zijn het niet de mensen die je bemint maar het idee dat je je van hen gevormd hebt, of personen als voorwerp van je verlangen, niet zoals ze intrensiek zijn. Daarom is de eerste daad van liefde om dit mens of ding, deze werkelijkheid, te zien zoals hij of het echt is. En dit houdt de enorme discipline in dat je verlangen

Er is een juist moment voor alles. Zijn op het juiste moment op de juiste plek. Dit is niet iets relatiefs. Het ikje wil vaak vooruit terwijl eigenlijk het moment is om stil te staan. Of het wil stil staan als t moment is om in actie te komen. Dan sta je buiten het moment, buiten het eeuwige moment. Dan draag je jezelf, ga je op je eigen kracht, maar wordt je niet gedragen door de Oerkracht, door het Al. Dan mag je hiervan uiteindelijk de vruchten plukken en is er weer een mogelijkheid om terug in harmonie te komen met dit Eeuwige moment. Je Weet het ook als je hiermee in harmonie bent. Je voelt je vervuld, innerlijk vredig, heel licht, stil. Van binnenuit voel je dan de Kracht. Maar het is een stille Kracht. Als je hiermee verbinding hebt dan kun je alles aan, hoe woest de stroom ook wordt, hoezeer je ook heen en weer geslingerd wordt, het past in dat moment. De rivier is in een stroomversnelling. Totdat ie weer tot rust komt en je weer wat op adem kunt komen. Dus ja,

Het eerste wat je moet doen is in contact komen met negatieve gevoelens waar je je niet eens van bewust bent. Heel veel mensen hebben negatieve gevoelens die ze zich niet gewaar zijn. Heel veel mensen zijn depressief en zijn zich niet bewust dat ze depressief zijn. Pas als ze met vreugde in aanraking komen, begrijpen ze hoe depressief ze waren. Je kunt een gezwel dat je niet ontdekt hebt niet behandelen. Je kunt katoenkevers op je boerderij niet verwijderen als je je van hun bestaan niet bewust bent. Het eerste wat je nodig hebt is het gewaarzijn van je negatieve gevoelens. Welke negatieve gevoelens? Somberheid bv. Je voelt je somber en humeurig. Je haat jezelf of voelt je schuldig. Je hebt het gevoel dat je leven zinloos is, dat het onbegrijpelijk is; je hebt gekwetste gevoelens, je voelt je zenuwachtig en gespannen. Kom eerst in contact met die gevoelens. De tweede stap is begrijpen dat het gevoel in jou zit, niet in de werkelijkheid. Dat is iets heel vanzelfsprekends, ma

Iemand die geremd is, lijdt aan emotionele constipatie. Een goede lichamelijke conditie staat of valt met een goede stofwisseling, waarbij onze afvalstoffen regelmatig geloosd worden. En zo moeten we ook onze gevoelens, willen we ze in goede banen leiden, regelmatig ontladen. We moeten stoom afblazen want anders raken we innerlijk verstopt en voordat we het weten zitten we opgescheept met een maagzweer. We dragen, met al onze goede manieren, onze fatsoensregels en maatschappelijke goedkeuring, allemaal bij aan deze innerlijke verstopping, met alle hypocrisie die daar het gevolg van is. Mensen die innerlijk verstopt zijn, hebben noch gevoelens, noch verlangens, noch levenslust. Sommigen vinden het moeilijk 's morgens op te staan. Anderen voelen zich zenuwachtig worden zodra ze andere mensen onder ogen moeten komen. De wereld onbevreesd tegemoet treden eist lef, want daarvoor moet je de veilige beschutting van de baarmoeder uit. In plaats van onbeweeglijk in het donker

      Wat ze altijd van een kind zeggen, wat je zegt ben je zelf, is ook wat je denkt ben je zelf. Dit is helemaal neutraal, kan dus alles zijn, hemelse gedachten en laag bij de grondse om t verschil maar aan te duiden. Dus wat denk je, wat gaat er in je om? Dat ben jij. Dit kan natuurlijk heel eerlijk maken, als je hier naar durft te kijken zonder oordeel. Maar kan ook heel fijn zijn. Je hebt ook het positief denken maar dan ga je juist in de fragmentatie, want wat is positief en wat negatief? je kiest vanuit jouw ikje, vanuit de denker, en gaat dan juist het spel van de illusie in. Dit wil ik, en dat andere niet, en waarom dan niet? Maar je bent veel meer dan je denken en met mentale spelletjes kom je er niet. Nee, het gaat om aandachtig aanwezig zijn bij je denken. Zonder het speciaal in te vullen, er iets anders van te maken. Het diep door je heen te laten dringen, dat ben ik, want dat denk ik. En is je denken vervuld met liefde, verbonden met iedereen? Wa

Een hoop mensen vragen zich af: 'Hoe komt het toch dat ik zo geremd ben geworden, zo angstig en niet in staat ben mijn gevoelens te uiten?' wat ze werkelijk willen weten is: 'Hoe is het ze gelukt om mijn natuurlijke gevoelens, die ik als kind had, af te pakken? Wanneer, hoe en door wie is de emotionele kant van mijn persoonlijkheid zo verdraaid en verziekt geraakt?' Emotioneel geblokkeerde egoïstische mensen zijn altijd met zichzelf bezig. Ze hebben een heel lage eigendunk. Omdat ze hun gevoelens niet uiten en hun talenten verborgen houden, worden ze steeds onaantrekkelijker; nooit durven ze op andere mensen af te gaan. Ze denken nauwelijks aan anderen en ze zijn niet in staat om verder te kijken dan hun neus lang is. Ze hebben geleerd dat het er in het leven alleen maar om draait om goedkeuring te verwerven, en daar kunnen ze nooit genoeg van krijgen. mensen die emotioneel geblokkeerd zijn kunnen niet van anderen houden, maar willen wel dat anderen van hé

Kun jij uitleggen waarom iemand altijd aangepast gedrag vertoont? Is het een uiting van angst? Emotioneel misbruik zit bijna altijd verstopt onder het mom van leren, familiebanden, gezag en gehoorzaamheid. Wat leren kinderen eigenlijk? Maak jij je zorgen als je iets fout doet of anderen hebt teleurgesteld? Ben je bang op je kop te krijgen, of afgekeurd te worden? Dan ben je, ook wat al je geconditioneerde angsten betreft, een goed voorbeeld van onze soort. Realiseer je je wel hoe je altijd maar probeert in overeenstemming te leven met de verwachtingen van anderen? Wie heeft jou ooit geleerd om je gevoelens te uiten en vrij en gelukkig te leven? En aan de andere kant, wie heeft jou geleerd dat de weg naar geluk geplaveid is met lof en goedkeuring van de maatschappij? Denk aan de gelukkigste momenten van je leven. Wat deed je toen? Ongetwijfeld zul je je herinneren dat je in ieder geval toen gewoon zei wat je dacht, zonder erbij stil te staan wat anderen wel zouden denken.

We kijken en we zien iets, en wat we zien is helemaal echt. Die boom, dat kind, de sterren, het huis, je hand, de koelkast, wat het ook is. Alleen wat we er van maken komt uit ons innerlijk, maakt het bijna altijd subjectief. We geven er een bepaalde waarde aan, een bepaalde kleur. We vinden het mooi, goed, slecht, we willen het, of juist niet. En hierdoor komt de gespletenheid, beladenheid, krijgt het een bepaalde lading. Dan is het niet zomaar meer wat het is, maar moet het iets zijn of juist niet zijn. De boom staat er nog steeds, het kind lacht naar je, dat gebeurd, maar wat we ervan maken, wat we ermee doen is een ander verhaal. Iedereen ervaart de wereld op een bepaalde manier, kijkt op een bepaalde manier de wereld in. Die is bijna altijd heel subjectief omdat het niet vrij is, er zitten beelden op. Vanuit het op een bepaalde manier ervaren van iets geef je het een bepaalde energie. Daardoor krijg je de ervaringen die je hebt omdat je iets uitstraalt, direct

Zodra je voor iemand, waarvoor je altijd bang bent geweest, geen angst meer hebt, zul je vrij zijn. Maar ga eerst na of je nu niet bang bent geworden voor iemand anders. Gevoelens van afhankelijkheid, verlangen en angst laten zich immers gemakkelijk verplaatsen naar anderen. De zucht naar goedkeuring zit er diep in en schiet snel wortel. Je geremd voelen is altijd een teken van angst. Hoe kon je ooit zo kwaad, haatdragend en zelfs angstig zijn tov mensen van wie je zei te houden? Omdat je iets wilde waarvan je dacht dat het noodzakelijk was om emotioneel te overleven en daarvoor had je hen uitgekozen. Het is onmogelijk om lief te hebben als je vol angst en wanhoop zit. Is er nog steeds iets wat je van hen wilt? Je hebt de keus: liefhebben of iets verlangen; vrij zijn of van andere mensen willen dat ze veranderen. Als kinderen niet voortdurend op hun kop werden gezeten, zou het altijd goed met ze gaan. Ze zijn in staat te luisteren, te leren en te kijken, maar waarom zoud

Wat betekent houden van God? Je houdt niet van hem zoals je houdt van de mensen die je ziet, hoort en aanraakt, want God is geen persoon in onze zin van het woord. Hij is de onbekende. Hij is de volslagen Ander. Hij staat boven termen als 'hij en zij, persoon en ding'. Wanneer we zeggen dat een publiek de zaal vult en de stem van een zanger de zaal vult, geven we met hetzelfde woord twee totaal verschillende werkelijkheden aan. Wanneer we zeggen dat we met ons hele hart van God houden en dat we met ons hele hart van onze vriend houden, drukken we ook met dezelfde woorden twee totaal verschillende werkelijkheden uit. De stem van de zanger vult de zaal niet echt. En we kunnen niet werkelijk in de gebruikelijke zin van het woord houden van God. Met je hele hart van God houden wil zeggen dat je van ganser harte 'ja' zegt tegen het leven en alles wat het met zich meebrengt. Dat je zonder reserves alles aanvaardt wat God voor je leven heeft voorbeschikt. Dat je d

Als je nou nergens bang voor was... Dan was je Vrij, Vrij om te doen, te zeggen, wat je wilde. Ook niet bang voor de reactie, je doet en je laat weer los. Als er geen angst meer is, is er Liefde, dus je zou altijd het juiste doen in het moment, het juiste zeggen. Je zou in harmonie zijn met Alles met het Al, in harmonie met de Kosmos. Want de Kosmos draait om Liefde, wordt door de Liefde gedragen. Als er geen angst meer was, zouden we weer terug zijn in het paradijs. De Liefde is er nu, het paradijs, op dit moment, in onszelf. Open de poort en we kunnen het paradijs binnen stappen. Maar ja onze emoties kunnen dit paradijs niet binnen, dus die zullen moeten/mogen verdwijnen. Alles is trilling/energie en het paradijs, de Liefde is een trilling die hoger is dan de emoties. Dus die Liefde kan niet ervaren worden als we midden in die emoties zitten totdat we ons hart openen voor deze Liefde en midden in de emotie in ontvankelijkheid de oplossing kan komen, de emoties kunnen oplossen.

De enige tragedie die er in de wereld is, is onwetendheid. Alle kwaad komt daaruit voort. De enige tragedie die er in de wereld is, is slaperigheid en onbewustheid. Daaruit wordt angst geboren en vanuit angst wordt al het andere geboren. Maar de dood is helemaal geen tragedie. Doodgaan is prachtig; het is alleen afschuwelijk voor mensen die het leven nooit hebben begrepen. Alleen als je bang bent voor het leven, ben je bang voor de dood. Alleen dode mensen zijn bang voor de dood. Maar levende mensen zijn nooit bang voor de dood. Het eind van de wereld van de rups is de vlinder in de ogen van de meester. Dood is wederopstanding. We hebben het niet over de wederopstanding die zich ooit zal voltrekken, maar over een die zich nu, op dit moment voltrekt. Als je sterft voor het verleden, als je voor iedere minuut sterft, zou je iemand vol leven zijn, want iemand die vol van leven is, is iemand die vol van dood is. Een steeds weer alles afwerpen wat afgeworpen wil worden om voll

Een man vond een adelaarsei en legde het in het nest van een gewone kip. Het ei kwam samen met het broedsel van de kip uit en groeide daarmee op. Zijn hele leven deed de adelaar wat de kippen ook deden, en dacht dat hij een kip was. Hij krabde de grond los voor wormen en insecten. Hij maakte klokkende geluiden en kakelde. En hij gooide zijn vleugels omhoog en vloog een meter de lucht in. Jaren gingen voorbij en de adelaar werd al heel oud. Op een dag zag hij boven zich een indrukwekkende vogel aan de wolkeloze hemel. De vogel zweefde in sierlijke verhevenheid tussen de sterke windstromen, terwijl zijn sterke gouden vleugels nauwelijks een slag maakten. De oude adelaar keek vol ontzag omhoog. 'Wie is dat?' Vroeg hij. 'Dat is de adelaar, de koning der vogels,' zei zijn buurman. 'Hij hoort in de lucht thuis. Wij zijn thuis op de grond, wij zijn kippen.' En zo leefde en stierf de adelaar als een kip, want dat was wat hij dacht te zijn. Anthony de Mell

  Alles is energie en van daaruit zetten we door ons handelen, door onze gedachten, onze emoties weer dingen in beweging die op ons afkomen. Uiteindelijk plukken we dan de vruchten hiervan. De vruchten die heel rechtvaardig zijn geen toeval in aanwezig is, altijd een teken is, betekenis heeft. Onze keuze, echte vrije keuze is bij de meeste minimaal. De meeste denken zelf te kiezen maar kiezen meer vanuit dat wat hun ouders, de maatschappij etc. voor hen koos. Daarin is geen werkelijk vrije keuze en zal er ook niet werkelijk iets toevalligs gebeuren. Van deze levensbepaling kunnen we meer en meer loskomen naarmate we ons bevrijden van t verleden. Dan kan meer en meer zich openbaren wat buiten de tijd staat, dus ook buiten die bepaling, buiten dat bepaalde plan met jouw leven. Meer en meer kan er zoiets zijn als volledige overgave, dat er niets meer tussenzit wat we zelf willen. Dan kan het beste de stem van God van de Bron gevolgd worden. Je zou kunnen zeggen, dat je dan

Hoe dan toch aan die toestand een einde te maken? Door onze angst onder ogen te zien. We moeten begrijpen waarom we niet zonder de goedkeuring van anderen kunnen leven. Hoe kun je van de mensen leren houden? Sterf, en laat hen los. Sterf, en laat je behoefte aan andere mensen los! Zie in wat die drug met jou doet. Wees geduldig met jezelf, net zo geduldig als je zou zijn met iemand die verslaafd is. Zorg dat je goed eet en realiseer je wat die drug in feite is: een kunstmatig pepmiddel. Wil je echt graag zonder? In eerste instantie zul je jezelf volslagen alleen voelen, maar in eenzaamheid wordt liefde geboren. Het land van de liefde bereik je via het land van de dood. Je realiseert je dat je hart je heeft geleid naar een uitgestrekte woestijn. Omdat je nog niet geleerd hebt om van mensen te houden zonder van hen afhankelijk te zijn, zul je je eerst heel eenzaam voelen. Maar aan het eind van het proces zul je in staat zijn je medemensen onbevooroordeeld te zien. En dan m

lieve jij, Ik las net de dichterlijke tekst waarmee t allemaal begonnen is, nu bijna n jaar geleden. Vlak voor kerstmis kwam die tot stand, heel krachtig intens van toonzetting,een appél een oproep tot bezinning, tot keuze, want straks is t te laat, straks komt de grote verandering. Even n stukje hieruit: Laatste kerst, zoals t was? En alles zal anders zijn. Een achter gelaten hebben van alle schijn? Een nieuw begin….. Vieren van het Licht. Het Licht dat zal zege-vieren. Uiteindelijk, aan het eind. De keuze gemaakt. Heb je een keuze gemaakt? Doorgaan zoals het altijd was, dat het nooit anders zal zijn. Maar als t moment komt is t te laat. Scheiding. Splitsing. Tot de laatste seconde een kans. Aanreiking. Toen was er in mij de afweging, de innerlijke afweging, het innerlijke overleg met wat ik noem mijn broertjes en zusjes in de sferen. Wil dit de wereld in, wil dit echt de wereld in, moet ik hiermee mensen confronteren? Wil dit echt gestuurd gaan worden aan familie vrienden (

Het is wel n thema wat in mijn wezen ronddanst. Alles wordt steeds meer tot Niets, de tijd vliegt voorbij, alles vluchtig vervluchtigt in het Niets in het Alles. Niets heeft zin alles heeft zin. Het is nietszeggend, alleszeggend. Ik kijk naar de wereld en die is zo vol van zoveel en uiteindelijk is t niets vervluchtigt weer tot niets. Zo vol van iets in t moment misschien wat meer momenten en dan trekt weer n ander iets en zo gaat t door. En t is Niets. En t is Alles. In ieder geval aan denkspelletjes hebben we niets. Het gaat om wat levend is wat leeft wat je beleeft, wat levende werkelijkheid is voor jou, in een toelaten vh leven alles wat t leven bevat omvat. Denkspelletjes vergaan tot niets, maar voegen niets toe aan t Niets, moeten uiteindelijk weer oplossen in het Niets. Dat diep door je heen laten dringen voor ieder dus, alles vervluchtigt, alles vervluchtigt in t Niets. Niets is belangrijk alles is belangrijk. De tijd-elijkheid en de Eeuwigheid. Er wordt ons al

Als je iets fout doet en wordt afgewezen, voel je een enorme leegte. Je bent zo vreselijk eenzaam dat je niets liever wil dan je opnieuw laten ringeloren. Je smeekt om de drugs aanmoediging en acceptatie. En zo kunnen anderen met jou altijd doen wat ze willen. Is er een uitweg? Een gevolg van het nemen van die drugs is dat je niet meer kunt liefhebben. Je kunt de mensen niet meer zien zoals ze zijn. Je registreert alleen maar of ze je accepteren of niet, je goedkeuren of niet. Je ziet hen alleen maar als een bedreiging voor je drugs, of als een middel om ze te krijgen. Hoe kunnen we van die drugs afkomen? We moeten al die tentakels waarmee we van alle kanten onder de duim worden gehouden, uit ons systeem losrukken. De meeste zijn doorgedrongen tot op ons bot. Zo erg heeft de maatschappij ons in haar macht. Als we daarin slagen dan zal alles om ons heen geen steek veranderen, maar wij worden door niets en niemand meer uit ons evenwicht gebracht. Dan zijn we wel in de were

Stel je een kind voor aan wie drugs zijn gegeven. Het groeit op en is totaal verslaafd geraakt. Zonder de drugs is zijn leven ondraaglijk geworden. Hij gaat nog liever dood. Jij en ik zijn precies zo. Wij zijn ook verslaafd aan drugs: aan drugs die goedkeuring, waardering, succes, acceptatie en populariteit heten. Als je die drugs eenmaal hebt genomen, dan heeft de maatschappij volledig macht over je. Je bent een robot geworden. Hoe komt het dat mensen robots worden? Heel gemakkelijk. Ik hoef maar 'Oh wat zie jij er goed uit!' te zeggen, en de robot zwelt van trots. Ik druk op de knop waar waardering op staat, en daar gaat ie. Dan druk ik op een andere knop, eentje waar kritiek op staat, en de robot is nergens meer. Zo heb ik volledig de macht over die persoon. Wij zijn heel erg gevoelig voor goedkeuring en daardoor zijn we gemakkelijk onder de duim te houden. Want als we geen goedkeuring krijgen worden we angstig en zijn we bang om fouten te maken, bang dat mense

Ik zie de goedbedoelde schade die 'liefde' hulpeloze kinderen toebrengt. Ik zie de tekenen van wreedheid bij godsdienstfanatici. Ik zie redelijke Farizeeërs bepalen wat er tegen Jezus pleit, en het als hun plicht beschouwen hem uit de weg te ruimen. Het beangstigt me dat ik wellicht lijd aan de ziektes van de hoge priester en de Farizeeërs. Ze waren zo zeker van zichzelf, zo overtuigd van hun gelijk, zo afgesloten voor andere standpunten en verandering. Ik denk aan mensen van wie ik weet dat ze zo zijn. En dan denk ik aan mezelf. De Farizeeërs waren geneigd te oordelen. Voor hen waren mensen goed of slecht. Er was nooit iets goed aan iemand die slecht was naar hun (voor)oordeel. Ik denk aan andere mensen die blijkbaar ook zo zijn. Ik denk aan mezelf. Ik maak een lijst van 'slechte' mensen die ik ken en vraag me af of ze in wezen misschien niet veel beter zijn dan ik. De Farizeeërs waren het establishment. Ze waren bang om dwars te liggen. Ik denk aan mezel

Als ik naar mijn leven kijk vind ik t juist zo'n geweldig mooi aspect van de betekenis vh leven het begrip. Geen begrip vh hoofd maar waarlijk een doorleefd begrip met je hele wezen, in t openstaan voor t Bewustzijn. Het heeft uiteindelijk ook alles met Liefde te maken dit begrip met je medemens met t totale leven. Het werkt verbindend eenmakend. Juist door de loutering van dat leven kon ik tot dat begrip komen en van daaruit kwam die Liefde vrij voor alles en iedereen. )) Begrip heeft dus verbinding met Weten het echt Weten. En Weten heeft weer verbinding met Zijn wat je Weet. Alles ineen. Wat je Weet wat tot begrip gekomen is kun je dragen kun je waarlijk verantwoordelijkheid voor nemen. Het Bewustzijn is. Dat hoeft niet meer tot begrip te komen. Maar wij in t openstellen voor dat Bewustzijn voor het Bewustzijn moeten tot begrip komen. Het Licht dat schijnt in de duisternis. Maar de duisternis wil r bijna nooit naar luisteren omdat ze denken dat ze helemaal nie

Mediteren over de handelwijze van Jezus en die uiterlijk imiteren helpt niet. Het gaat er niet om Christus na te volgen; het gaat erom te worden wat Jezus was. Het gaat erom Christus te worden, gewaar te worden, te begrijpen wat er in je omgaat. Alle andere methoden die we gebruiken om onszelf te veranderen zou je kunnen vergelijken met het duwen van een auto. Laten we veronderstellen dat je naar een stad ver weg moet. De auto begeeft het onderweg. Tja, jammer; de auto is stuk. We stropen de mouwen op en beginnen de auto te duwen. En we duwen en duwen en duwen en duwen, tot we bij de afgelegen stad aankomen. Oke, zeggen we, we hebben het gehaald. En dan duwen we de auto helemaal naar weer een stad! Jij zegt: We zijn er toch gekomen? Maar noem je dat leven? Weet je wat jij nodig hebt? Je hebt een deskundige nodig, je hebt een monteur nodig die de klep omhoog doet en de bougies verwisselt. Draai de contactsleutel om en de auto rijdt. Je hebt de deskundige nodig - je hebt begr

Hier is een mooie: hij is afkomstig van een oosterse wijze, al weet ik niet meer wie. Net als het geval is bij de bijbel doet de schrijver er niet toe. Wat er gezegd wordt wel. 'Als het oog vrij is, resulteert dat in zien; als het oor vrij is, resulteert dat in horen; als de neus vrij is, is het resultaat de reuk; als de mond vrij is, is het resultaat smaak; als de geest vrij is, is het resultaat wijsheid.' Wijsheid komt wanneer je barrières laat vallen die je door je ideeën en conditionering hebt opgericht. Wijsheid is niet iets aangeleerd; wijsheid is niet ervaring; wijsheid is niet het toepassen van illusies van gisteren op de problemen van vandaag. Zoals iemand tegen me zei toen ik jaren geleden voor mijn doctoraal psychologie studeerde: 'Vaak is in het leven van een priester een vijftig jaar lange ervaring de ervaring van één jaar, vijftig maal herhaald'. Je hebt dezelfde oplossingen waar je op terugvalt: zó moet je met een alcoholicus omgaan; zó moet j

Als ik naar mijn leven kijk ben ik daarin door heel heel veel heen gegaan. Er dwars door heen gegaan, en het loste op, verdween, werd tot niets, loste op in Bewustzijn. Zelfs de laatste jaren bv het genieten vd natuur alles wat ik om me heen zie wat ik hoor etc. Het is allemaal bijzaak geworden en wordt meer en meer tot niets, lost ook meer en meer op in Bewustzijn. Dan vraag je jezelf af, wat is de zin hiervan..... Als de betekenis van alles wat we hier doen wat zich hier op aarde opbouwt zichtbaar wordt weer wordt tot niets. Ja stel die vraag in mezelf en t antwoord is Bewustzijn. Ik ben nu Bewust geworden van dit alles. Daardoor kan ik er ook nooit meer uitvallen. Het is gezien, doorZien, tot begrip geworden. Daarom kan de weg nu verder gaan vanuit het Niets vanuit alles. Het Bewustzijn gebruikt nu de vormen om hier mezelf te kunnen presenteren, om verbinding te kunnen blijven maken. Maar t is allemaal een extraatje geworden, uiteindelijk allemaal functioneel geworde

Laten we nog wat praten over moeiteloze verandering. Ik bedacht daar een mooi beeld voor, een zeilboot. Als een zeilboot een sterke wind in het zeil heeft, glijdt ze moeiteloos verder, dat de zeiler niets anders hoeft te doen dan sturen. Hij spant zich niet in; hij duwt de boot niet. Dat is een beeld van wat er gebeurt wanneer er verandering tot stand komt door gewaarzijn, door begrijpen. Ik las nog eens mijn aantekeningen door, en ik vond een paar citaten die goed passen bij wat ik heb gezegd. Bv dit citaat: 'Niets is zo wreed als de natuur. In het hele universum is er geen ontsnapping mogelijk, en toch is het niet de natuur die het onrecht pleegt, maar het eigen hart van de mens.' Is dat begrijpelijk? Het is niet de natuur die het onrecht pleegt, maar het eigen hart van de mens. Je hebt het verhaal van Paddy, die van het schavot viel en een flinke buil had. Ze vroegen hem: 'Heeft de val je pijn gedaan Paddy?' En hij zei: 'Nee, het einde deed pijn, de v

Wil je de wereld veranderen? En als je nu eens met jezelf begon? Wat zou je ervan zeggen om eerst zelf getransformeerd te worden? Maar hoe bereik je dat? Door observatie. Door inzicht. Met geen enkele bemoeienis of oordeel van jouw kant. Omdat je niet kunt begrijpen waar je over oordeelt. Er is niets zo heerlijk als gewaar zijn. Zou je liever in duisternis leven? Zou je liever handelen en je niet van je daden bewust zijn, praten en niet van je woorden bewust zijn? Zou je liever naar mensen luisteren en je niet gewaar zijn wat je hoort, of dingen zien en je niet gewaar zijn waar je naar kijkt? De grote Socrates zei: 'Een onbewust leven is niet de moeite waard om te leven.' Dat is een waarheid als een koe. De meeste mensen leven geen bewust leven. Ze leven een mechanisch leven, mechanische gedachten - meestal die van iemand anders - mechanische emoties, mechanische handelingen, mechanische reacties. Wil je zien hoe mechanisch je eigenlijk bent? 'Goh, dat is een

Ik ga ooit een boek schrijven dat heet: 'Ik ben een eikel, jij bent een eikel.' Dat is het meest bevrijdende, het mooiste wat er is, als je openlijk bekent dat je een eikel bent. Heerlijk. Als mensen tegen me zeggen: 'Je hebt het mis', wat verwacht je anders van een eikel?' Ontwapenen, iedereen moet ontwapend worden, door de ultieme bevrijding van : ik ben een eikel, jij bent een eikel. Meestal gaat het zo: ik druk op een knop en je gaat omhoog, ik druk op een andere knop en je gaat omlaag. En dat vind je lekker. Hoeveel mensen ken je die zich niets gelegen laten liggen aan lof of blaam? Dat is niet menselijk zeggen we dan. Menselijk wil kennelijk zeggen dat je een aapje moet zijn, zodat men aan je staart kan trekken om je te laten doen wat je hóórt te doen. Maar is dat menselijk? als je mij charmant vindt, wil dat alleen zeggen dat jij nu in een goed humeur bent, anders niet. Het betekent ook dat ik op je boodschappenlijstje pas. We hebben allemaal e

Het Licht is de Verbinding. Onder leiding van het Licht kan de Weg gegaan worden. Zonder Verbinding is er geen mogelijkheid het Pad te gaan. De kern is dat jij het niet kan doen, slechts n openstellen toelaten vh Licht. Dan zul je het Weten, zul je het Zien, doorZien zo kan waar nodig geneutraliseerd worden wat je belemmerd wat tussen het Licht in staat. Echt het leven door je heen laten gaan, alles dat is, je open stellen voor de Werking daar gaat t om. Alles is energie. En alles en iedereen wat om je heen is toont daarin iets, maakt daarin iets zichtbaar. Je hebt iets opgeroepen roept iets in de ander op wat verbinding heeft met jouw energieveld jouw beleven jouw afstemming. Daarin valt zoveel te lezen. Zo binnen zo buiten, wat resonantie met jou heeft komt op je af. Uiteindelijk alles heel relatief. De wereld toont een spiegel over jezelf wat in jou is. Ook wat die ander in jou opwekt, wat is de betekenis hiervan, welke tekens worden hierin gegeven? In alles steeds d

Wil je de wereld veranderen? En als je eens met jezelf begon? Als je eerst jezelf eens transformeerde? Maar hoe bereik je dat? Door observatie. Door inzicht. Zonder tussenkomst of oordeel van jouw kant. Want je kunt niet begrijpen waarover je oordeelt. Als je over iemand zegt: 'Hij is communist,' heb je op datzelfde moment een punt achter inzicht gezet. Zij is een kapitalist. Het begrijpen komt tot stilstand. Je hebt een etiket erop geplakt en als dat etiket een ondertoon van goed of afkeuring draagt, is het nog erger! Hoe wil je in hemelsnaam begrijpen wat je afkeurt, of voor hetzelfde geld wat je goedkeurt. Geen oordeel, geen commentaar, geen vooringenomenheid. Je observeert domweg, je bestudeert, je slaat gade, zonder het verlangen om te veranderen wat-is. Want als je wat-is wil veranderen in wat je vindt dat zou moeten zijn, is het begrijpen opgehouden. Een geleerde slaat het gedrag van mieren gade zonder andere agenda dan de studie van mieren, om er zoveel m

Metanoia, bekeert u, want het koninkrijk Gods is nabij! Je bekeren betekent niet dat je je zonden betreurt. Je bekeren betekent dat je de dingen totaal anders gaat zien. Als je anders gaat zien, dan breng je ook een verandering in je hart teweeg. Je kijkt als het ware met nieuwe ogen, waarmee je heel anders tegen de dingen aankijkt dan vroeger, en daardoor zie je automatisch alles in een nieuw licht. En dat brengt een werkelijke transformatie met zich mee. Als dat gebeurt, zal niet alleen jijzelf, maar alles wat je doet, heel je leven veranderen. Om alles in een nieuw licht te kunnen zien, heb je geen kracht nodig, je hoeft je niet nuttig te maken, niet overtuigd te zijn van je eigen kunnen, vastberaden te zijn of zelfs maar moeite te doen. Wat je nodig hebt, is de bereidheid om anders over de dingen te gaan denken, om iets nieuws onder ogen te zien. En dat is wel het laatste wat de mensen willen. De meeste mensen willen helemaal niet de dingen anders zien dan ze gewend