Posts

Posts uit september 5, 2010 tonen

het Weten

Het komt eropneer, er is iets in jou en in iedereen wat de Waarheid Weet. Wat Liefde is. Wat niet gevoelig is voor emotie, wat niet het denken is. Wat uiteindelijk heel onpersoonlijk is, en dwars door jou heen kijkt maar je omvat met Liefde. Uiteindelijk ben je dat Zelf. Dit wil jou helpen, om uiteindelijk met die Liefde te versmelten. Om eigenlijk weer thuis te komen bij jeZelf, dat wat je werkelijk Bent. Als je, je hart hiervoor opent, dan kun je hier meer en meer voeling mee krijgen. Dan kan dit Bewustzijn je aan de hand nemen door t leven. Puur belichten, Licht werpen, inzicht geven, in alles wat je doet en bent. In alles wat er op je afkomt, op je pad komt. De ontmoetingen die je hebt, de situaties waarin je komt. Zo kan dat wat je werkelijk Bent je meer en meer vervullen. Je emoties verdwijnen. Je emoties ben jij maar is niet wat je Bent. Wat je Bent kan inzicht geven in die emoties, de betekenis ervan. Kan ze doorlichten zodat je jezelf er van kan bevrijden. Of allerlei ged

voorzienigheid

Zij toonden Jezus een goudstuk en zeiden tot hem: De mensen van de keizer vragen belastingen van ons. Hij zeide tot hen: Geef de keizer wat des keizers is, geef Gode wat Gods is en geef mij wat het mijne is. Jezus komt uit een ander, bovenaards rijk. Het is niet afhankelijk van deze wereld. Deze wereld is vergankelijk, maar nu is Hij tot ons afgedaald uit de kracht, de liefde, de geestelijke macht van die andere, onvergankelijke wereld. Het koninkrijk is op aarde neergedaald. Er zijn gelijkenissen zoals die van de zuurdesem en de schat in de akker en nog vele andere om ons die verzekering te geven en ons hart daarvoor te openen. Maar om hier te kunnen wonen en te leven heeft hij als ieder ander geld nodig. Hij moet het verdienen als timmerman of men moet het hem schenken. In elk geval beschouwt hij het tegelijkertijd als iets, dat nu eenmaal noodzakelijk is. Men spreekt er telkens over hoe er in onze wereld overvloedig honger wordt geleden. Jezus leert dat zulks helemaal niet hoeft

sterven

Mens, de figuur der wereld vergaat al met de tijd, Wat zijt gij dan gesteld op hare heerlijkheid. Het draait eigenlijk alles om, en eigenlijk leven we ook omgekeerd. We proberen het geluk te vinden in de wereld, buiten onszelf, terwijl t geluk en ware vervulling in onszelf ligt. Dat wat niet van de tijd is. Gevangen in de tijd, in alles wat zich binnen die tijd afspeelt. De tijd die ons gegeven is, en zo ontnomen kan worden. Helemaal vol daarvan, vaak helemaal verblind, verdoofd, door alles wat zich in de wereld afspeelt. En de ironie is, het paradijs kan er ook op aarde zijn. Maar de sleutel ligt niet buiten maar binnenin onszelf, dat wat dus niet van de tijd is. Dat wat onafhankelijk is van alles wat zich binnen de tijd afspeelt. De Liefde. Maar de Liefde die niet van deze wereld is. Wil die in ons opstaan, dan zullen wij moeten sterven, terwijl we hier nog leven. Als we het toelaten zal de Liefde alles doden met Liefde wat geen Liefde is, zonder belang of verlangen, heel

de wil Gods afsluiting

In de wil Gods ligt niets dreigends, niets opdringerigs, maar alleen een mateloze liefde en stralend levensbewustzijn. God verheugt zich - bij wijze van spreken - onmetelijk in het geluk, in de kracht en de heerlijkheid van zijn schepselen en de mens begrijpt maar niet hoe hij dit heeft kunnen verspelen en zich begeven heeft in een chaos van machten en krachten, waarover hij krachtens zijn oorsprong heer en meester behoorde te zijn. Hij heeft zich zodanig laten intimideren, en dat gebeurt nog dagelijks, door duizenden vrezen en ellenden, door donkere drijfveren en allerlei noodlottige spelingen en misleidingen, dat hij zich het land zijner afkomst helemaal niet herinnert, ofschoon er tal van mythen zijn waarin de kenmerken voor het grijpen liggen. En toch is er maar één weg. Dat ieder mens in zich tot onderscheid komt, dat is: tot bewustzijn van de toestand waarin hij zich bevindt. Niet de toestand die door uiterlijke omstandigheden wordt gesuggereerd, maar ook en vooral die welke be

de wil Gods 1

De discipelen zeiden tot hem: Uw broers en uw moeder staan buiten. Hij zeide tot hen: Deze hier welke de wil mijns vaders doen, dat zijn mijn broers en mijn moeder. Zij zijn het die zullen ingaan tot het Koninkrijk van mijn Vader. Dit is van een verbazingwekkende konsekwentie. Het betekent natuurlijk niet dat men zijn ouders, broeders en zusters, vrouw en kinderen in de steek zal laten en niet meer naar ze omziet. Dat zou een onzinnige gevolgtrekking zijn. Toch schijnt het bij alle groten in de geest voor te komen, dat naar de familie niet verder omgekeken wordt, omdat het geestelijk leven belangrijker is. Zoiets is gewoon absurd. Het geestelijk leven is niet belangrijker, maar eenvoudig geheel anders. Het is anders dan wat men het dagelijkse leven noemt. Indien men het innerlijk leven kent, wat Jezus het koninkrijk noemt, dan ontdekt men dat er geen enkele gebondenheid heerst, geen enkel gezag dan het innerlijk gezag, geen andere wet dan de wet van de geest. Er is eenvoudig geen

Het

Het is er echt. En als Het er is, dan is het vervuld. En het is zo moeilijk uit te leggen wat dit dan is. Wat dit betekent in het leven. Je Weet het als Het jou vervuld heeft. Dan Weten we het samen. En volgens mij hoeven we dan niks meer te zeggen, omdat zonder woorden dan alles gezegd kan worden in de vibratie en afstemming. Dit Goddelijke beginsel dat in beginsel in iedereen is, wil ten eerste slechts verbinding maken. Dat we het her-kennen, en dan meer en meer in ons kan groeien, opbloeien, en vervulling geven aan het totale leven. Het begint in ons binnenste en zal als vanzelfsprekend meer en meer alles buiten onszelf bevruchten. Het is niets en toch is t alles. Het is helemaal leeg en daardoor geeft het aan alles vervulling. Het wacht in een eeuwig geduld dat we toelaten dat dit proces in gang gezet wordt. Het niet zelf beter willen weten, denken te weten, denken te kunnen. Maar alles overgeven, met lege handen staan. Ze zullen gevuld worden met niet te bevatten sc

het zwaard afsluiting

Hij moet hem wel doden, de man. Hij moet hem zelfs totaal vernietigen en niets meer, zelfs geen herinnering, van hem overlaten. Hij die het koninkrijk wil zijn in de gelijkenis, heeft deze goddelijke kracht altijd achter zich, als hij zich opmaakt tot vernietiging van de ijdele waan, die in hem zelf heerst en die zoveel in de wereld te zeggen heeft. Want de machtige is toch eigenlijk tov het koninkrijk der waarheid een arme karikatuur. Daar is niets mee te vergelijken. Het koninkrijk is van een onaantastbare majesteit. Voor de machtige bestaat het helemaal niet. Hij ziet het niet en hij zal altijd verstoken blijven van zijn licht en openheid. Hij behoort tot het vergankelijke leven en hij heeft zo'n haat aan het onvergankelijke, omdat hij daartegenover volkomen machteloos staat. Dit wordt ook in de wereld bewezen. De wereld is toch doortrokken van de zuurdesem Gods. Dat is het behoud der wereld. Zij die in wereldondergang geloven, hebben altijd gelijk in die zin, dat de wereld ste