Kagib Weteninhethart

Als ge uw lichaam en ziel uit handen geeft door ze te afhankelijk te maken, afhankelijk van andere lichamen en andere zielen die op hun beurt wederom afhankelijk zijn en getiranniseerd worden, in welk een toestand van redeloosheid en slavernij komt ge dan terecht? Nee, Jezus heeft het volste recht zo te spreken en ons voor al die ellende te waarschuwen. Want het is zo zonderling gesteld. De mensen die zelf in deze rampspoed leven, krijgen er niet genoeg van deze aan de wereld waarin zij leven, te verwijten, altijd maar, altijd maar. Er is maar één mogelijkheid: zoek uw vrijheid en zelfstandigheid, leer dan het dier in u te temmen omdat het u niet tegen uw wil mee voert, en toon die kracht door een vorm van matigheid zoals die in de veertiende kaart van de tarot wordt aangegeven. Een gevleugelde genius schenkt de inhoud van een zilveren vat in een gouden vat. Dit betekent dat, zonder een druppel te morsen, de krachten der ziel overgebracht worden naar het domein van de geest en deze all

Jezus zeide: Rampzalig is het lichaam, dat afhangt van een lichaam en rampzalig is de ziel, die afhangt van deze twee. Welk een weg staat hem te wachten die de koele vrijheid van de geest gekozen heeft. Steil en smal. Die vrijheid is zijn eigenlijke domein, het is zijn afkomst en zijn rijk, zijn koningschap. Menigeen zal zeggen: Het is onmogelijk, het is de grootste waaghalzerij. De weg die Jezus duidelijk aangeeft is niet te begaan, zonder dat er hartverscheurend voor geleden worden moet en wie wil dat? Wie zal dat kiezen? Ik heb toch de lichamelijke aanwezigheid lief, hoe dichter hoe liever, ik heb de zoetheden van mijn zinnenlustige ziel lief, hoe inniger hoe liever. Kom mij dan niet aan met die vreselijke leer die zegt, dat wij in een ander rijk thuis horen, een goddelijk rijk, verlicht, stralend, waarin wij ons eigen goddelijk IK zouden herkennen, eeuwig uit God geschapen naar Zijn gelijkenis. De mens twijfelt: 'Want dan moet ik leren luisteren naar een stem van de 'overka

Geduld heeft geen betekenis meer bij de uiteindelijke overgave. Al wordt t wel van je gevraagd, heel vaak, in deze Stroom, in de overgave aan ik Ben. Maar je hebt het over gegeven, alles overgegeven. Jij bepaald niet meer de richting. Je volgt de Stroom van binnenuit en van daaruit laat je Het zich ontvouwen. Je laat je omvormen, transformeren, laat dit toe, laat je raken. De verandering zal plaatsvinden waar nodig, stukken weggenomen worden, verruiming door belichting. Het ingelicht worden door het Licht in dat wat is. Zo waarlijk inzicht en begrip krijgen in het leven in jezelf. In Verbinding krijg je de Kracht die nodig is, die je nodig hebt, in overvloed als t moment dit vraagt. In overgave aan deze Stroom verandert steeds meer het ankerpunt van leven. Je maakt je minder en minder druk door alles wat zich in de wereld van voorstellingen afspeelt. De wereld van de dualiteit, van voortdurende verandering. Je kijkt er meer en meer dwars doorheen. Er ontstaat meer en meer n leegte in

Het is iedere dag waarneembaar dat in onze medemensen die verlossing en die mogelijkheid tot de grote verandering in werkelijkheid wordt afgewezen, ook al wordt deze afwijking gecamoufleerd in een z.g. religie die erop uit is het mensendier op zijn gemak te stellen en in zijn slaap te doen volharden. Er is geen gebied waarop het zelfbedrog zulke verfijnde vormen aanneemt om de menselijke geest te verblinden en te misleiden. Aan de behaaglijkheid van het animale leven wordt verre de voorkeur gegeven boven de kracht, de liefde, de zegen van het stralend kleinood dat toch in ieder mensenhart op geheel wonderbaarlijke wijze is ingebed. Velen zijn er die het ontwaken vrezen, want zeggen zij: dan is het met de verwennende rust en de gezapige behaaglijkheid van de bevrediging van mijn zinnenleven gedaan. Waar moet ik dan in die tweestrijd nog mijn plaats vinden in de wereld. Geen steen om mijn hoofd op neer te leggen. Daarom kies ik niet de tragedie van mijn rusteloosheid. Ik verlang naar het

Het goddelijk zelfbeginsel is van een uiterst subtiel en tegelijk doordringend vermogen. De kracht ervan is meer dan alle andere krachten en de mens die dit tot grondslag van zijn eigen leven aanvaardt, heeft zijn huis op een rots gebouwd. Hij is krachtens deze goddelijke kracht naar zijn wezen onverwoestbaar en heeft in zijn leven de heerschappij in alles wat hij doet. Het is onbegrijpelijk dat er zo vele mensen zijn die niet de moed hebben of de liefde kunnen opbrengen om dit goddelijk zelfvermogen te aanvaarden en te leren gebruiken. Het heeft natuurlijk met ijdelheid en zelfingenomenheid of opgeblazenheid niets te maken. Integendeel. De kracht van het beginsel brandt van binnen steeds weer de ziel schoon en is zo reinigend dat het leven er een feest door wordt, al zal menigeen beweren dat het voor het sterfelijk lichaam een tragisch geval is. De tragiek ervan wordt geheel en al opgeheven en verlost in het licht van dat innerlijk leven. Natuurlijk heeft ieder mensenkind de vrijheid