Kagib Weteninhethart

In de Liefde zijn. Het mooie is, je kunt het niet doen. Je bent het, je hebt het, of je bent t of hebt t niet. Het blijft over. Juist omdat alles doorzien is met/door het bewustzijn. Juist doordat dit bewustzijn van binnenuit meer en meer heeft mogen groeien, de ruimte hiervoor gekregen heeft. De Kern heeft van binnenuit mogelijkheid gekregen zich door jou heen te openbaren. De Essentie. En die Essentie heeft geen enkele behoefte zich te bewijzen, zich op te blazen. Wat valt er op te blazen? Je komt in de wereld van paradoxen terecht. Je bent niets, je hoeft niets. En daarom ben je alles, en kun je alles. Wat maar nodig is, wat maar gevraagd wordt, wat maar in het moment opgeroepen wordt. Je stroomt in alle eenvoud mee. Totaal onbevangen als een kind. Je vertoont dan veel eigenschappen van een puur kind. Je geeft jezelf geen houding, geen masker geen muur, niets groot houden, een totaal geven wat is. Totale overgave. Er is zo'n groot verschil tussen zelfbewustzijn en bewustzijn. Al

De popfase is de allermoeilijkste maar ook de meest belofterijke fase. Want na de pop komt de vlinder. Bijna iedereen is nog een rups. Vol van zichzelf op wat voor manier dan ook, met wat dan ook gevuld. Van daaruit geven we het leven vorm of beter gezegd dat waar we vol van zijn geeft zich door ons heen vorm. Hier is niks mis mee, er wil nog veel ervaren worden. Maar eens komt de popfase, de verpopping. En die is heel moeilijk voor het ego. Juist omdat je dan niet zoveel meer kunt doen, alles doorzien is. Je niet meer voor zoveel vol kan gaan, alles illusie. Zoveel leeg geworden waar je eerst vol van was. En juist dan komen de mogelijkheden, als er een stuk van verstilling binnenin komt. Overgave aan het niets, alles overgeven, loslaten. Dan kan er binnenin een transformatie een omzettingsproces plaatsvinden. Aan dat proces kunnen we verder niet zoveel actief bijdragen, en dat vind t ego juist het allermoeilijkste. Het ego wil doen, van alles doen, das veilig, dat kent ie. Maar niets