Kagib Weteninhethart

Jezus zeide: Weest niet bezorgd van ochtend tot avond en van avond tot ochtend, wat ge zult aantrekken. Dus wees nooit bezorgd. Indien ge in het ogenblik de toegang hebt gevonden tot het eeuwige leven, het onveranderlijke leven, het geestelijk leven, waarvan er maar één kwaliteit is die altijd zich zelf blijft als goud, waaraan niets toe- en niets afgedaan kan worden en dat niet onderhevig is aan ontwikkeling of achteruitgang, omdat het is wat het is in alle eeuwigheid, dan is er geen morgen meer die uw bezorgdheid wekt of die u beangstigen zou omdat ge niet weet waarmede ge u dan zult kleden. Breek de tijd open in het ogenblik waarin ge leeft en u vindt uw geluk zo vervullend en diep bevredigend dat hierin alle bezorgdheid over verleden en zijn oorzaken en de toekomst met wat u toevalt, van u weg gaat. De zorgen willen niet bij u blijven en angsten kristalliseren niet meer in de situaties uit. U zult van ogenblik tot ogenblik de dingen zo goed mogelijk trachten te doen zó, dat u ze vo

Vanuit ons geloof geeft het leven zich vorm. Waar we dan ook in geloven.En dan kunnen we ons nog wel forceren of trucs bedenken om dit geloof te veranderen, maar wat we werkelijk geloven is heel hardnekkig. Het heeft zich vastgezet in patronen, gewoonten, ideeën, visies. Dus wil er werkelijk verandering komen, zullen we onszelf onder de loep moeten nemen. Door ons heen laten gaan waar we in geloven. Waar we ons in vastgezet hebben van waaruit we het leven vormgeven. Uiteindelijk is het allemaal relatief. Uiteindelijk kan alles veranderen. Maar voorwaarde is zien, inzien, bewustzijn wat nu is. De wortel van dit alles. Dan kan de verandering komen, van binnenuit, spontaan. Als we werkelijk voeling krijgen met onszelf. Wat daar leeft, wat onze Ziel belevendigt, onze Ziel wil uitdrukken zichtbaar wil maken. Eventueel heb je al veel tekentjes gehad maar niet willen luisteren. Of niet durven luisteren, want veranderingen hebben gevolgen. Gevolgen voor t ego, en dat is gevaarlijk. Schijnbaar

Eigenlijk is uiteindelijk alles schoonheid. Maar door de vele beelden van waaruit we de wereld inkijken, die vastgezet zijn, zo is t en niet anders, valt de sprankeling weg. Sijpelt het leven weg uit dat wat je ziet. Je ziet alles vanuit die beelden, reageert van daaruit. Vanuit dat wat al vaststaat, waar je al een beeld van gevormd hebt. Hoe doffer en ongevoeliger je in je binnenste bent hoe meer dit het geval is.Van daaruit komen de associaties. Het ene beeld is mooi, een ander beeld is lelijk. Het ene beeld stoot af een ander beeld trekt aan, etc. etc. Maar dat wat is, zie je dan niet. Je ziet beelden. Beelden gevormd uit het verleden, vaak met labels, woordjes eraan, om het helemaal vast te zetten. Van daaruit wordt je steeds heen en weer gegooid door al die beelden. Het ene maakt je blij, van een ander baal je, weer een ander beeld verveeld je, volgend beeld oh daar weet je alles van. Nooit gewoon Zijn. Nooit gewoon genieten van dat wat is. En er is, er is zoveel. Als je van die b