Kagib Weteninhethart

Maria zeide tot Jezus: Op wie gelijken uw discipelen? Hij zeide: Zij gelijken op kleine kinderen, die verblijven op een land dat niet van hen is. Wanneer de eigenaars van het land komen zullen zij zeggen: 'Laat ons land aan ons'. Zij kleden zich uit voor hun ogen om het aan hen te laten en hun hun land terug te geven. Daarom zeg ik: Als de heer des huizes weet, dat de dief zal komen, zal hij wakker blijven, voor hij komt, en hem niet zijn huis van zijn Koninkrijk laten doorgraven om zijn bezittingen weg te nemen. Weest gij dan waakzaam tov de wereld, gordt uw lendenen met grote kracht opdat de rovers niet een weg vinden om te komen tot u, omdat zij het voordeel, dat gij verwacht, zullen vinden. Laat er zijn in uw midden een verstandige man; als de vrucht gerijpt is, is hij haastelijk gekomen met zijn sikkel in zijn hand, hij heeft hem geoogst. Die oren heeft om te horen, die hore. Niemand mag zich van zijn wil beroven. Zonder wil kan hij niet kiezen noch een besluit nemen. Zond

Uiteindelijk is t leven zo eenvoudig. Waarom doen we zo moeilijk? Waarom hebben we het zo moeilijk gemaakt? Ja, allemaal ontstaan in het verleden. Van alles dat we met ons meeslepen aan bagage, herinneringen, angsten, beelden, onvervulde verlangens, verwachtingen, hoop. Van alles dat bovenop ons gelegd is door opvoeding, maatschappij, noem maar op. Dit leeft allemaal in ons door. En daarom is t allemaal zo moeilijk. Alles is wat het is, en in dat wat het is ligt de mogelijkheid tot zien. Ontkennen wat is, er iets anders van maken, helpt niet, krijgt alleen een nieuw beeld, een nieuwe gedaante, verbergt zich. Dus beter klaar en helder zien/voelen/ervaren wat is. Ook als je de 'duivel' in jezelf ervaart, die zo tussen door de kop opsteekt. Ook dit voelen/ervaren, door je heen laten gaan, zodat het tot je kan spreken. Dat wat het je wil zeggen, wat de wortel hiervan is. Het is allemaal materiaal. Dus niet zomaar alles blijven uitleven, ik ben nu eenmaal zo, je moet me maar nemen z

Ge hebt gehoord: 'Wat noemt gij mij goed, niemand is goed dan één!Een is goed. Ge kunt er niets toe of af doen. We kunnen ogenblikkelijk deel krijgen aan dat wat overal goed is. Het maakt de wereld goed. Het kan worden tot het goede der wereld want het kan de wereld doordringen en is oneindig meer dan de wereld. Het nieuwe goede der aarde. Welk een heerlijkheid. Welk een blijheid. Welk een schoonheid en innigheid. Waar ge dan ook zijt, deel te krijgen aan het ene goed, het goede leven. Ieder ogenblik. Alle ogenblikken die worden aaneengeregen door het gouden snoer van het eeuwige leven. U gelooft het misschien niet. U wilt het niet geloven. En toch is het echter en werkelijker dan zonlicht, dan een steen, dan de bliksem: de zoon des mensen. Het heeft geen zin deze werkelijkheid stuk te denken. Uw denken glijdt erop uit. Maar ge kunt ze gevoelen, gewaarworden, ze deelachtig zijn, en beleven. Natuurlijk zullen er mensen zijn die zeggen dat dit dwaasheid is, fantasie, inbeelding. Zij

Wat wilt ge nu? De slaaf zijn van uw ziekten en angsten en alles wat u wil bedriegen. Uw theetje missen en uw schuitje varen? Hebt ge angst voor uw have en goed? Angst voor uw geld? Om het leven te verliezen? En uw ziel? Jezus zeide: zo ge niet wilt verliezen uw leven en uw ziel ge zult het Koninkrijk niet beërven. Als iemand uw bloed bedreigt? Uw kinderen? Uw vrouw? Uw man? Wat doet ge dan met hem/ Valt u hem om de hals? Vleit u hem? Kust u zijn voeten? Weet u niet dat uw bedreiger een armzalige marionet is? Een verlengstuk van een of ander wapen, een onderdeel van een machine, een brok, een slaaf, een zwakkeling? Weet u dat alle dreigers die u vervolgen met dood en verderf en ondergang machteloze despoten zijn en liefdeloze volgelingen van de vorst der duisternis, waar men medelijden mee moet hebben? Als ge de macht wilt leren kennen van de liefde en de stilte, de kracht der vrijheid en der waarheid:Laat u dan niet meeslepen. U bent niet iemand die meegesleept moet worden, die genome

Wat is waarheid? Is er een uiteindelijke waarheid? Wat mij betreft wel. Die kan zich pas openbaren, naarmate wij meer en meer leeg worden van onszelf. Van wat we willen, willen zijn, willen doen. De Waarheid zit daaronder. Ligt niet de kern daarin dat de mens het geluk wil vinden in doen, in handelen, terwijl het uiteindelijk ligt in Zijn?Steeds naar buiten gericht, wat daar allemaal is, wat daar belangrijk is, wat daar moet gebeuren. Wat wil gebeuren, terwijl de Oplossing, de vervulling binnenin ligt, in Zijn. Gewoon Zijn. Waarom kunnen we niet gewoon Zijn? Waarom worden we dan onrustig, wordt t saai als er niks is om te doen? Omdat we nooit thuisgekomen Zijn, nooit echt thuisgekomen in onsZelf. En ja, als we daar niet echt ons thuis voelen, rust vinden, vrede en vervulling, waar dan wel? Terwijl Het er nu is. En elk moment weer. Dat voelen diep, diep binnenin. Dat nu, dit moment, Het, de vervulling er is. De vervulling in gewoon Zijn. En daar stopt de beweging niet. Maar dan ben je i

Uit angst voor de wereld kan hij er niet naar toe vluchten. Het is geen kluis en geen kloostercel, geen vluchtheuvel, noch een natuurreservaat. Het is al-om en daardoor ook in ons. Het is stil van vervulling en belofte. Zijt ge eenmaal daar dan worden alle dingen u toegeworpen. Maar het wekt uw begeren niet, want alle begeren heft er zich op. Het wekt uw verlangens niet, want alle verlangens worden tenietgedaan. Het is de grote vis waarvoor ge alle kleine vissen laat. De ene parel die alle andere in waarde en glans overtreft. Maar het Koninkrijk is niet van deze wereld. Is dat niet een te grote prijs?Wilt ge de wereld loslaten, om zelf losgelaten te worden? Hebt ge wel gemerkt dat indien u iets van de wereld wilt loslaten omdat het u zo in zijn greep kan hebben, het dan nog met veel groter macht op u aanstormt? Al het behoudende wil u behouden. Wordt een mens niet radeloos als blijkt dat het Koninkrijk niet van deze wereld is. Kunt ge het liefste niet meenemen? Ge kunt de liefde meenem

De mensen houden van grote dingen. Ze moeten heel belangrijk zijn en in het oog vallen. Daarom, het Koninkrijk komt niet in de krant. Hoe kan men tonen wat niet gemeten worden kan en waarvan het mosterdzaadje slechts een gelijkenis is? Het Koninkrijk is in werkelijkheid het grootste van alles. Het is onvernietigbaar en zijn grondvesten zijn eeuwig. Het is de woonstee Gods en het is de mens gegeven erin binnen te gaan. Hij zal er een eeuwige kracht uit ontvangen, die zal opwellen uit de diepte van zijn hart en die de duisternis van zijn ziel zal verlichten en hem in zijn dagelijks leven een blijmoedigheid zal verlenen die niet kan worden uitgeblust, ook niet te midden van smart en wanhoop. Het enige wat ge er voor te doen hebt is u zelf te worden en dan u zelf te zijn. Ge zult dan ontdekken dat u iets onnoembaars bent, dat u iets ongrijpbaars en onmeetbaars bent niet door enig begrip te bepalen. Een bepaling kan de deur van het zonnestofje niet binnengaan, maar wel het bewust zijn waarv