Kagib Weteninhethart

Jezus zeide: Wanneer ge hem ziet die niet geboren is uit de vrouw, werp u neder op uw aangezicht en aanbid hem: hij is uw Vader. In het gesprek met Nicodemus in Joh: staat: deze (Nicodemus) kwam des nachts tot hem en zeide tot hem: Rabbi, wij weten dat gij van God gekomen zijt als leraar; want niemand kan die tekenen doen die gij doet... Jezus antwoordde: Ik zeg u tenzij iemand wederom geboren wordt, kan hij het Koninkrijk Gods niet zien. Tekenen en wonderen zijn niet het bewijs dat iemand uit God is geboren. Nicodemus dacht, dit moet wel zo zijn, maar Jezus wees hem terecht. Hij betwijfelde het, nee hij wist het wel zeker dat Nicodemus geen ogen had om het Koninkrijk te zien. Het Koninkrijk is die geestelijke en vrije staat die niet bepaald wordt door de tegenstellingen, maar als eenheid, achter, boven en door die tegenstellingen werkzaam is. God is geest, dwz in het leven van de geest neemt hij gestalte aan in de mens die is wedergeboren. Dit is de mens Gods die niet geboren wordt ui

De getuige. Het is een totaal onpersoonlijk aspect in jezelf, dat naar alle fratsen kijkt die jouw ikje uitvoert. Bv ook de gedachtekronkels die je hebt, de dans die je gedachten uitvoeren. Eigenlijk een buitenstaander die buiten alles staat, over niks een mening heeft, gewoon kijkt, ziet wat is. Als de getuige er is dan Weet je dat je veel meer dan je gedachten bent want dan zie je je gedachten. Dan Weet je dat t draait om bewustzijn, bewust Zijn. Aandacht, alert zijn, in het nu zijn. Jezelf niet verliezen in dat wat we het leven noemen, maar Zien wat dat leven met je doet, wat het aanraakt, in beweging brengt. Gedachten die wakker worden, emoties. Dit kan de getuige zien. Hoe intenser de getuige, wat het Bewustzijn is, in jou kan werken hoemeer je jezelf kan doorzien, dwars door alles heen kijken. Door alle spelletjes van je denken heenkijken, de wortel zien van je emoties. Meer en meer de wortels van waaruit het denken ontstaat eruit kunnen trekken, waardoor ze geen mogelijkheid mee

Is dat niet de kern, dat alles vluchtig is? Maar het denken staat hier liever niet bij stil dus blijft het liefste vol van zoveel, beelden, ideeën. Wat schijnbaar belangrijk is om voor te leven, om voor te gaan, om te doen. Ja willen we niet het liefste doen, doen, doen, maar Zijn? Is daarom iets als yoga niet heel populair, want dan kun je doen, regels volgen, structuur, systeem. Of andere stromingen met plaatjes, etiketten, waar je aan kunt beantwoorden, aan kunt voldoen. Wat je kunt volgen, wat resultaten zal opleveren. Heerlijk voor t denken, houdt zich hier lekker mee bezig. Maar gewoon Zijn? In het niks? En toch ligt uiteindelijk de vervulling binnenin. Niet in wat je doet, in waar het denken vol van is, maar in wat je Bent. Je hoeft hier dan niets meer voor te doen, je bent Dat. Je bent vervult in Dat. Dan maakt het niet meer uit wat je doet. Al ben je aan het eten, loop je over straat, praat je met iemand, maakt contacten, verbindingen. Het is vervuld, je bent vervuld in jezelf

Als het geen zonde is het goddelijke te eten vervalt ook de zonde van het niet-goddelijke te eten. Paracelsus zegt dat zich in het lichaam een in beginsel alverterend vermogen bevindt dat hij aanduidt met de naam: alchemist. Dit vermogen, in wezen van geestelijke aard, onderscheidt wat deugt en niet deugt voor het lichaam en ziel. Dmv de 'digestio' zal het omzetting en vertering van de heilzame substanties en uitscheiding van de schadelijke teweegbrengen. Hoe sterker deze alchemist is, des te beter zal hij de mens voor blijvende schade vrijwaren. De geest zelve echter is de grootste alchemist. Hij vermag voortdurend reinigend in de ziel en daardoor in het lichaam bezig te zijn. De geest kan alles aan wat de mens tot zich neemt. Wanneer deze bewust het geestelijk leven in zich betrekt zoals Jezus dat van zijn discipelen veronderstelt, zal hij niet gevrijwaard zijn tegen ziekte en neerslachtigheid, maar hij zal beseffen dat de omzetting en uitscheiding onontbeerlijk zijn voor zij