Kagib Weteninhethart

Hij heeft de bron geslagen. Hij heeft niet geleerd: ik ben die bron voor u. Hij zegt: ik heb haar uitgemeten. Zij is in u zelf. De bron is het leven zelf, de weg en de waarheid. Niet iets dat men aannemen kan of zo maar een woord voor de vorm. Ieder mens heeft deze bron tot voorwaarde van zijn leven. Maar hij drinkt er niet van. Hij vertroebelt in de regel het water en herkent het niet. Als kinderen zijn de mensen die met kiezels spelen terwijl de boden een goudschat bevat. Onwetend zijn de discipelen van zich zelf, want zij zeggen, dat ze zonder de meester niet leven kunnen; terwijl de meester in hen zelf is. De bron is hun meester en voedster. Het levend water dat aan hen kan ontstromen. Wat heeft een mens meer nodig dan dat te weten. Jezus heeft de plaats aangewezen waar de bron is uitgemeten. Laat de mens dan toch de afscheiding doorbreken die hem van de bron scheidt. Laat hij zichzelf verliezen met zijn leven van zorgen en moeiten, ziekte, twijfelingen en ongelukkig zijn. Zou u ni

Jezus zeide tot zijn discipelen: Maak een gelijkenis over mij en zeg mij op wie ik gelijk. Simon Petrus zeide tot hem: Gij zijt een rechtvaardige engel. Mattheüs zeide tot hem: Gij zijt een wijze, verstandige man. Thomas zeide tot hem: Meester, mijn mond zal in het geheel niet kunnen bevatten, dat ik zeg op wie gij gelijkt.Jezus zeide: Ik ben uw meester niet, daar gij gedronken hebt, u bedronken hebt, uit de opwellende bron die ik heb uitgemeten. En hij nam hem, hij trok zich terug, hij sprak tot hem drie woorden. Toen nu Thomas kwam tot zijn metgezellen, vroegen zij hem: Wat heeft Jezus u gezegd? Thomas zeide tot hen: Als ik u een van de woorden zeg, welke hij mij zeide, zult ge stenen opnemen en op mij werpen; en vuur zal komen uit de stenen en u verbranden. Jezus zal zeker geweten hebben hoe het gesteld was met zijn discipelen. Hoe de meesten onzelfstandig waren en geen werkelijk inzicht hadden in de goddelijke natuur van hun meester. Het is dan ook niet dat hij een steekproef wilde

Je kunt het niet doen, nederig zijn.Je bent het, of je bent het niet.En dat is ook de kern waar het om draait, dat wij verdwijnen, oplossen in God. Dat we eigenlijk niet meer in de gaten hebben of we nederig zijn. Dat we gewoon Zijn, wat dit dan ook is. De dualiteit nederigheid/arrogantie, deemoed/hoogmoed verdwijnt dan. Iemand anders kan je dan misschien nog wel nederig vinden of juist arrogant, maar dat is dan zijn/haar spiegel. Jij Bent gewoon, stroomt gewoon uit, Bent die je bent, onbevangen, open. Je doet wat je doet, zonder houding, zonder pretentie. Zonder idee hoe goed t wel niet is wat je doet, of hoe goed je wel niet bent. Als je wel bewust bent van dat wat je bent, wat je doet, hoe goed je t wel niet doet of juist niet dan zijn dit juist allemaal tekentjes dat jij er nog bent. Je heel erg zelfbewust bent maar niet bewust. En juist dan kan God er niet meer zijn, sta je er zelf voor. Je bent uiteindelijk een uitstroom van de Goddelijke Stroom, als jij er niet meer bent. Dan ka

Een belangrijke reden waarom wij hier zijn is om waarlijk tot begrip te komen. Vanuit een doorleefde ervaring. Vanuit vele, vele, ervaringen, ook in andere levens, waarlijk tot begrip komen en compassie. Tot een ervaren komen dat je in alle eenvoud iedereen liefhebt. Niet als een beeld. Niet als een, dat behoor je te doen. Niet als iets waardoor je jezelf beter voelt, wat in totale tegenstrijd is met Liefde. Maar als een Weten, dat je dit Bent. Dat je zoveel ruimte in jezelf gemaakt hebt dat die Liefde alles kan opvullen en vervullen. Wat er dus eigenlijk op neer komt dat jij, jouw ikje, er niet meer is.Wel je persoonlijkheid. Je blijft een kanaal van deze Liefde maar je zet er niks tussenin. En dan kun je nog de verschillen zien. En je kunt reageren op die verschillen, of beter gezegd het Bewustzijn kan dan door jou heen reageren. Maar er is geen oordeel, geen veroordeling. Gewoon een zien wat is in alle helderheid. Je kijkt niet meer naar alle onderverdelingen die meestal gemaakt wor