Kagib Weteninhethart

Zijn discipelen vroegen hem, zij zeiden tot hem: Wilt gij dat we vasten en hoe zullen wij bidden en zullen wij aalmoezen geven en welke voorschriften over het eten zullen wij naleven? Jezus zeide: Lieg niet; en wat gij haat, doe het niet, want alles is openbaar in het aangezicht des hemels. Want niets is verborgen dat niet aan het licht zal komen en niets is verdekt, dat niet ontdekt zal worden. Jezus negeert het antwoord op al die vragen. Alsof zij niet belangrijk waren. Want in de regel bidt de mens om iets, en vast hij om daardoor met goed gevolg beloond te worden, en geeft hij aalmoezen om zich zelf goede daden te kunnen toeschrijven, en volgt hij voorschriften over het eten om zich daardoor een voordeel te zien toevallen. Hij zegt niet dat deze dingen niet van belang kunnen zijn voor een mens, maar weet ook hoe voorschriften en geboden iemand tot een grote huichelaar kunnen maken waardoor hij geheel en al het doel en de zin mist. Want hoeveel eerzucht zou er heimelijk in menig geb

Vrijheid. We willen toch allemaal vrij zijn? Meestal wordt dit gezocht in iets buiten ons zelf. Maar de ware vrijheid ligt binnenin. De ware Vrijheid heeft verbinding met zelfkennis, zien die je bent, jezelf doorzien. Zien dat buiten een spiegel is van hoe jij van binnen bent, zo binnen zo buiten. Bv hoe mensen op je reageren. Dus ja, dat betekent dat je de wereld niet meer de schuld kunt geven, de mens om je heen. Je hebt zelf deze mens jouw wereld ingeroepen, opgeroepen, en die mens wil jou iets laten zien. Die mens wil iets in jou raken, iets zichtbaar maken. En daarom heeft Vrijheid verbinding met verantwoordelijkheid, omdat je geen enkel probleem meer buiten jezelf kunt plaatsen. De oplossing, het antwoord ligt in je zelf. Dat vinden de meeste mensen dus helemaal niet leuk. Veel makkelijker is het, de wereld of de mens om jou heen de schuld te geven. Dat die in de weg staat van jouw vrijheid, van jouw levensgeluk, jouw geluk vergalt, verziekt. Maar die wereld, alles om jou heen, z

Met alle respect voor wat de ouders hem meegaven is wat hij is naar zijn wezen, niet een geschenk van de aarde en behoort niet tot zijn vleeslijk lichaam. Zijn onderscheidingsvermogen is geheel het zijne en laat zich in werkelijkheid niet bedillen en niet overheersen wanneer die functie is ontwaakt. Het stelt hem in staat zich zijn inhouden bewust te worden zodat hij die naar waarde weet te schatten en te gebruiken. Maw hij leert zich zelf kennen, een kennis die nooit een einde neemt omdat de bron onuitputtelijk is. Deze kennis zal, hoe gering aanvankelijk ook, de inleiding blijken tot een nooit eindigende weg die omhoog voert en tot levens-inzichten leidt waarvan de rijkdom en de schoonheid niet zijn te overzien. Het is een moeilijke weg maar alleszins de moeite waard. Op die wijze zal de leerling zijn onbewustheid overwinnen en geleidelijk een bekendheid verkrijgen met zijn innerlijke staat. Uit de toestand van niet-weten zal hem inzicht toekomen en dit inzicht zal meer en meer zijn

Om het koninkrijk te vinden is een binnengaan in zich zelf nodig. Dit klinkt ondoenlijk voor iemand die helemaal niet weet wat dat betekent. Het houdt verband met het zich zelf kennen. Het is niet gemakkelijk zich zelf te kennen zolang men niet het objectieve waarnemings en onderscheidingsvermogen van de geest tot zijn beschikking heeft. Leren onderscheiden betekent hier niet alleen uiterlijke verschijnselen in vormen en kleuren waarnemen of verschillende trillingen van het geluid. Er is veel meer te onderscheiden.De leerling moet er op uit zijn stelling te nemen tegenover zijn gedachten, gevoelens en gewaarwordingen en deze geleidelijk in kwaliteiten en nuances leren zien. Want wat kan er niet allemaal naar verschillende omstandigheden in ons gemoed opkomen? Waaraan kunnen we niet onderhevig zijn? Het is nodig voor niets in zich zelf terug te schrikken en zich niet te zeer te verbazen over de inhouden van de ziel. Zelfkennis lijkt heel eenvoudig te zijn maar in werkelijkheid is het ze

Voel je vertrouwen in het Leven, in je zelf?Als er vertrouwen is in je zelf, is er ook vertrouwen in de ander.Wat is de eerste impuls als je iemand ziet die je niet kent, vertrouwen of wantrouwen?Moet iemand voor jou vertrouwen winnen, of geef je hem/haar meteen je vertrouwen?Vertrouw je jezelf?En dat laatste heeft weer verbinding met, ken je jezelf, waarlijk.En mag je voor je zelf, zijn die je bent? Bij velen wordt het vertrouwen geschaad, op allerlei vlakken. Wonden zijn gemaakt, en heling is niet eenvoudig. Je geeft je zelf dan niet meer zo makkelijk. Je toont niet meer zo spontaan wie je bent, wat in je is, onbevangen als een kind. We willen niet nog een keer pijn gedaan worden door het leven. Dus maar liever ons kwetsbare hart afschermen.Het kind is verloren. Het vrije, spontane, pure kind. We zijn terughoudend, niet meer spontaan, kijken de kat uit de boom. We zijn onze vrijheid verloren.De enig ware genezing ligt in dit vertrouwen. Ieder die het vertrouwen in zichzelf hervonden

Indien we kennen wat voor ons aangezicht is, betekent dit dat krachtens die 'instelling' onze aandacht van ogenblik tot ogenblik algeheel is. Het is een opgave die ondoenlijk lijkt en die niettemin van ons gevraagd wordt. Het ene is dan niet meer belangrijk dan het andere. Want wij hebben dezelfde geesteshouding gekregen zowel voor het ene als voor het andere. De rijke en de arme, de verworpene en de aangenomene, de zieke en de gezonde, zij allen verschijnen voor ons in het blijvende ogenblik waardoor we ze op een bijzondere manier kennen. Het wil zeggen dat we in ons bewustzijn deel kunnen krijgen aan het allerinnerlijkste, waarvan de werking, de kwaliteit of de substantie tegelijk buiten ons is. Door deze kwaliteit gevoelt hij het ene altijd en overal. Het is of de mens zo lang in gevangenschap verkeert tot hij - in zijn gevangenschap - een medium leert kennen dat binnen en buiten van dezelfde trilling is waarlangs en waardoor hij zijn in de vrijheid kan begeven. Dit is - hoe

Indien het ons gelukt te kennen wat voor ons aangezicht is, staat in werkelijkheid de tijd stil. De tijd is een bedrieger ofschoon de klok het niet kan beamen. Maar als het tijdelijke leven voorbijgaand is en we zouden kennen wat voor ons aangezicht is, al-tijd, dan betekent dit dat wij ons zelf hebben gevonden in het moment tussen 'niet meer en nog niet'. Zoals we soms op de film zien hoe de hoofdpersoon tegen een stroom van mensen en gebeurtenissen, die aan ons voorbijtrekt, voortdurend ons oog blijft boeien. Alleen die ene mens is belangrijk, alle andere dingen, en dat is het tijdelijke leven gaan voorbij. Die ene blijft. Zo is er een blijvend moment in de mens waaraan de tijd voorbijgaat. Maar dat ene werkelijke ogenblik blijft en indien we uit dat werkelijke ogenblik, dat niet aan tijd onderhevig is, leven kunnen, wordt van daaruit alles gekend. Alles wordt geopenbaard wat verborgen is en niets blijft verborgen wat niet openbaar zal worden. Ook in onszelf. Het moment, het